Η πύρινη λαίλαπα του καλοκαιριού δεν άφησε μόνο μια κάποτε κατάφυτη περιοχή να μοιάζει πλέον με σεληνιακό τοπίο - Το πέρασμά της είχε σοβαρό αντίκτυπο και στην οικονομία του νομού Έβρου
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΗ φυσική καταστροφή από τις πυρκαγιές του Έβρου το καλοκαίρι έθεσε σε δεύτερο πλάνο το τεράστιο πλήγμα των επαγγελματιών της περιοχής, χωρίς όμως να λαμβάνει υπ' όψιν πόσο αλληλένδετα είναι είναι αυτά τα δύο. Τα κάποτε κατάφυτα δάση πλέον μοιάζουν με σεληνιακό τοπίο.
Όπως είναι λογικό, ο Πασχάλης Χριστοδούλου, μελισσοκόμος από το Σουφλί, δεν είναι καθόλου αισιόδοξος:
Ο Γάλλος ιστορικός Ιππόλυτος Ταιν σύγκρινε κάποτε την φιλοσοφία και την ποίηση με το πώς οι μέλισσες φτιάχνουν τις κυψέλλες τους και οι μεταξοσκώληκες τα κουκούλια τους. Η σύγκριση αυτή μας βοηθά να καταλάβουμε περίπου τι συνέβη στον Έβρο.
Οι μεταξοσκώληκες χρειάζονται τα φύλλα της μουριάς για να τραφούν. Όμως χωρίς μέλισσες, δεν υπάρχει επικονίαση και χωρίς επικονίαση τα δέντρα δεν γονιμοποιούνται.
Έτσι η πυρκαγιά απειλεί και τους ονομαστούς σηροτρόφους του Σουφλίου.
«Η δική μας παραγωγή άντεξε 400-500 χρόνια. Νομίζω ότι θα αντέξει κι αυτό. Πιθανόν κάποιων άλλων ανθρώπων οι παραγωγές δεν θα αντέξουν», λέει ο μεταξουργός Γιώργος Τσιακίρης που, πάντως, δεν χάνει το κουράγιο του: «Το μετάξι είναι από το Βυζάντιο εδώ κι ελπίζουμε ότι θα παραμείνει. Είναι ο τόπος του, το Σουφλί είναι η πατρίδα του ελληνικού μεταξιού».
Χωρίς μετάξι και χωρίς τουρισμό, καταστήματα με μαντήλια και ρουχισμό σαν αυτό της Δήμητρας Μπουρουλίτη που απευθύνονται κυρίως στους επισκέπτες της περιοχής υποφέρουν. Οι φωτιές έπληξαν και τον τουριστικό κλάδο στον νομό Έβρου.
Η απογοήτευση είναι εμφανής, όμως, παρά τις κακουχίες, η Δήμητρα, όπως και πολλοί άλλοι, είναι από αυτούς που επιμένουν: «Περιμένουμε από τους επισκέπτες να δουλέψουμε. Αν δεν έχω επισκέπτες, δεν υπάρχουν και τα καταστήματα. Δεν θα ήθελα όμως να σηκωθώ έτσι να φύγω, επειδή με κυνηγάνε. Θα'θελα να προσπαθήσω για τον τόπο».