«Αυτή η εκπαίδευση μας επιτρέπει να ανακτήσουμε την αυτοπεποίθηση και να δούμε τον εαυτό μας ως ανθρώπους. Αυτό που μας μαθαίνει είναι ότι δεν είμαστε μόνοι σε αυτή την κατάσταση»
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΌλο και περισσότερες γυναίκες μπαίνουν στον κόσμο της αυτοάμυνας και του μαχητικού αθλητισμού. Στη Λυών της Γαλλίας, η οργάνωση Renouveau Boxe βοηθά τις γυναίκες που έχουν πέσει θύματα ενδοοικογενειακής βίας, εκπαιδεύοντάς τις στην πυγμαχία.
«Ξέρω τι είναι να δέχεσαι χτυπήματα και να μπαίνω στη θέση κάποιου που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Αυτό με οδήγησε να ξεκινήσω αυτό το έργο», εξήγησε στο euronews ο εκπαιδευτής Σαμίρ Χαμζαουί.
«Αυτή η εκπαίδευση μας επιτρέπει να ανακτήσουμε την αυτοπεποίθηση και να δούμε τον εαυτό μας ως ανθρώπους. Αυτό που μας μαθαίνει είναι ότι δεν είμαστε μόνοι σε αυτή την κατάσταση. Και στην πραγματικότητα, δεν ντρεπόμαστε. Γιατί, πολύ συχνά νιώθουμε υπεύθυνοι για αυτό που συμβαίνει και ντρεπόμαστε γι' αυτό. Αλλά το να είμαστε με άλλους που έχουν ζήσει το ίδιο πράγμα σημαίνει ότι καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον και μιλάμε την ίδια γλώσσα», προσθέτει μια εκπαιδευόμενη.
Είναι όμως αποτελεσματικός ο μαχητικός αθλητισμός στην πρόληψη της βίας κατά των γυναικών;
«Παρόλο που ήμουν πρωταθλήτρια πυγμαχίας, δεχόμουν σωματική και ψυχική κακοποίηση από έναν άντρα. Απειλούσε να με σκοτώσει επί 20 χρόνια. Σωματικά, δεν θα μπορούσα ποτέ να τον πολεμήσω και να κερδίσω. Εννοώ, κάθε φορά που με χτυπούσε, ακόμα κι αν σωματικά τον έσπρωχνα πίσω, τελικά χτυπιόμουν πιο δυνατά. Οπότε, δεν επρόκειτο ποτέ να κερδίσω αυτόν τον σωματικό καυγά. Και η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν κέρδισα ούτε στις συναισθηματικές διαμάχες», λέει η Κρίστι Μάρτιν, πρώην πρωταθλήτρια πυγμαχίας.
Ποιοι είναι λοιπόν οι περιορισμοί αυτών των αθλημάτων στην αυτοάμυνα;
«Όταν δεχόμαστε επίθεση, η πρώτη απόκριση, η οποία είναι ένα αυτόματο αντανακλαστικό από το αυτόνομο νευρικό μας σύστημα, χρησιμοποιεί είτε επίθεση, είτε διαφυγή ή πάγωμα. Εκείνη τη στιγμή το θύμα παραλύει. Για να εφαρμόσουμε αυτές τις τεχνικές αυτοάμυνας, χρειάζονται λίγα δευτερόλεπτα που θα επιτρέψουν στο άτομο να ανακτήσει τον έλεγχο της κατάστασης. Η αντίδρασή μας δεν είναι η ίδια, γιατί δεν ήταν προμελετημένη. Επομένως, η αντίδραση θα είναι μια αντίδραση επιβίωσης, όχι αυτή που μαθαίνεται μέσω της εκπαίδευσης», τονίζει η ψυχολόγος Ζουλί Φρανκόλ.
Πώς μπορεί λοιπόν αυτό το είδος εκπαίδευσης να αποδώσει τα μέγιστα;
«Το θέμα είναι η αυτοπεποίθηση που σου δίνει η εκμάθηση αυτών των δεξιοτήτων, και αυτή η αυτοπεποίθηση σε βοηθά να είσαι πιο δυνατός για να υπερασπιστείς τον εαυτό σου. Νομίζω ότι η καριέρα μου στην πυγμαχία μου έδωσε ψυχική δύναμη. Πολύ περισσότερο από ό,τι μου έδωσε σωματική δύναμη. Διανοητικά, με έκανε μαχήτρια. Και όταν ήμουν ξαπλωμένη στο πάτωμα έχοντας πυροβοληθεί και μαχαιρωθεί, πίστεψα σε μένα. Σκέφτηκα νοερά ότι με τη βοήθεια του Θεού μπορώ να σηκωθώ και να φύγω», λέει η Κρίστι Μάρτιν.