Οι απαισιόδοξες προβλέψεις αναφέρουν ότι η ανεργία στην Ελλάδα θα παραμείνει στα επίπεδα του 10% για αρκετά ακόμα χρόνια
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΗ ανεργία στην Ελλάδα έφτασε στο υψηλότερο επίπεδο της σύγχρονης ιστορίας (27,5%) το 2013, την περίοδο που η χώρα βρισκόταν στη δοκιμασία των Μνημονίων.
Με τη σταδιακή ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας το ποσοστό της ανεργίας άρχισε να αποκλιμακώνεται, ωστόσο εδώ και έναν χρόνο παραμένει επίμονα κοντά στο 10%, ενώ το Φεβρουάριο σημείωσε και πάλι άνοδο επιστρέφοντας στο 11%.
Με αυτά τα δεδομένα δεν προκαλεί εντύπωση που η ανεργία είναι το δεύτερο θέμα που απασχολεί περισσότερο τους Έλληνες, μετά την ακρίβεια.
Την ίδια ώρα, οι εργοδότες σε πολλούς κλάδους της οικονομίας διαμαρτύρονται ότι δεν βρίσκουν προσωπικό. Πώς εξηγείται αυτή η αντίφαση;
Η ιστορία της Νάνσυς Ρίζου, την οποία συναντήσαμε στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας της ΓΣΕΕ για τις συμβάσεις εργασίας, δίνει κάποιες απαντήσεις. Η 45χρονη Νάνσι είναι αισθητικός. Όμως όταν εργάστηκε σε ινστιτούτο αισθητικός πληρωνόταν για τις μισές από τις ώρες που δούλευε. Σήμερα εργάζεται σε πρακτορείο τυχερών παιχνιδιών.
«Δουλεύω εξάωρο, εξαήμερο» μας είπε. «Αμείβομαι με τον κατώτατο και θεωρούμαι ημιαπασχόληση, οπότε παίρνω 605 ευρώ καθαρά το μήνα. Αυτά τα χρήματα δεν επαρκούν αλλά δεν είναι εύκολο να βρεις δουλειά. Γενικά είναι τα πράγματα αρκετά δύσκολα. Θεωρώ όλοι οι εργαζόμενοι θέλουν έναν εργοδότη να επενδύσει πάνω τους και αυτοί να επενδύσουν σε αυτόν αλλά δεν είναι πάντα έτσι. Συνήθως υπάρχει τρομερή εκμετάλλευση.»
Ο 40χρονος Στέλιος Ντάσκας εργάζεται σε εταιρεία σεκιούριτι εδώ και 20 χρόνια. Προσέφυγε στα δικαστήρια για να υποχρεώσει την εταιρεία του να του πληρώνει τις προσαυξήσεις για τα νυχτερινά και τις υπερωρίες.
«Τώρα παίρνω 850€ το μήνα, μετά από μια μεγάλη δικαστική διαμάχη στην οποία δεν δικαιώθηκα πλήρως. Ζητούσα τριετίες, επίδομα γάμου, υπερωρίες, υπέρεργασίες και νυχτερινή απασχόληση. Έχω οικογένεια, έχω 2 παιδάκια μικρής ηλικίας. Σαφώς και τα χρήματα δεν φτάνουν γιατί η ακρίβεια έχει φτάσει στο Θεό, δεν φτάνει ούτε η αύξηση που δίνει το κράτος. Ο πληθωρισμός είναι πολύ πάνω από την αύξηση. Δεν μπορείς να καλύψεις τα βασικά. Αναγκαζόμαστε ή να δουλεύουμε περιστασιακά και σε δεύτερη εργασία «μαύρη» ή θα πρέπει να κόψουμε, να "σφίξουμε κι άλλο το ζωνάρι", αλλά πόσο να το σφίξεις; Στερείς πράγματα από τα παιδιά σου και από τον εαυτό σου.»
Με αυτές τις συνθήκες πολλοί εργαζόμενοι επιλέγουν να μείνουν εκτός αγοράς εργασίας ή να απασχολούνται στην μαύρη οικονομία, αυξάνοντας έτσι τα επίσημα ποσοστά της ανεργίας.
Μία από τις πιο βαριές κληρονομιές των Μνημονίων στην Ελλάδα είναι η αναστολή των κλαδικών συμβάσεων εργασίας. Παρά την έξοδο της χώρας από την κρίση χρέους, ελάχιστες συλλογικές συμβάσεις έχουν τεθεί σε ισχύ, με σημαντικότερη εξαίρεση αυτή στον κλάδο του τουρισμού.
Στους περισσότερους κλάδους της οικονομίας, χιλιάδες εργαζόμενοι απασχολούνται με ατομικές ή επιχειρησιακές συμβάσεις, κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι οι ενώσεις εργαζομένων δεν μπορούν να διαπραγματευτούν για λογαριασμό τους, ώστε να πετύχουν καλύτερους όρους εργασίας και υψηλότερες αμοιβές.
Η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας, υποστηρίζει ότι η αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας θα αποκαταστήσει μία κανονικότητα στην αγορά εργασίας.
Οι απαισιόδοξες προβλέψεις αναφέρουν ότι η ανεργία στην Ελλάδα θα παραμείνει στα επίπεδα του 10% για αρκετά ακόμα χρόνια, καθώς απαιτούνται δομικές αλλαγές στην αγορά εργασίας για να αυξηθεί η απασχόληση.