Στην 60η διοργάνωση συμμετέχουν περισσότεροι από 300 καλλιτέχνες από 88 χώρες του πλανήτη
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΠερισσότεροι από 300 καλλιτέχνες από 88 χώρες του κόσμου λαμβάνουν μέρος στην 60η Biennale της Βενετίας που άνοιξε επίσημα τις πύλες της για το κοινό το Σάββατο, αν και τα περίπτερα αρκετών συμμετεχόντων είχαν ανοίξει ήδη τις προηγούμενες ημέρες.
Μεταξύ των χωρών που συμμετέχουν για πρώτη φορά είναι το Μπενίν, το Ανατολικό τιθμόρ, η Αιθιοπία και η Τανζανία.
Η διοργάνωση, μια από τις μεγαλύτερες και διασημότερες στον κόσμο, περιλαμβάνει αναφορές στους εν εξελίξει μεγάλους πολέμους του πλανήτη.
Η Ρωσία δεν συμμετέχει στη Biennale για δεύτερη φορά.
Το ρωσικό περίπτερο, με απόφαση της ρωσικής πλευράς, χρησιμοποιείται από τη "φιλική" Βολιβία.
Ωστόσο η σύγχρονη ουκρανική τέχνη είναι παρούσα με έργα τέχνης αφιερωμένα στους Ουκρανούς που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους λόγω του πολέμου και αγωνίζονται για ενότητα και στήριξη προς τη χώρα τους.
Το ισραηλινό περίπτερο παραμένει κλειστό ως μέσο διαμαρτυρίας κατά του πολέμου. Οι επιμελητές του αποφάσισαν να το κρατήσουν κλειστό έως ότου επιτευχθεί κατάπαυση του πυρός και απελευθερωθούν οι όμηροι που κρατά ακόμη η Χαμάς.
Μια φιλοπαλαιστινιακή διαδήλωση μπροστά στο ισραηλινό περίπτερο νωρίτερα αυτή την εβδομάδα συγκέντρωση εκατοντάδες ανθρώπους. Η κινητοποίηση έγινε κάτω από αυστηρά μέτρα ασφαλείας.
Η συμμετοχή της Ελλάδας
Η εικαστική πρόταση των Θανάση Δεληγιάννη, Έλια Καλογιάννη, Γιώργου Κυβερνήτη, Γιάννη Μιχαλόπουλου, Φώτη Σαγώνα και του επιμελητή Πάνου Γιαννικόπουλου, με τίτλο "Ξηρόμερο/Dryland", εκπροσωπεί την Ελλάδα στην 60ή Διεθνή Καλλιτεχνική Έκθεση της Biennale Βενετίας.
Όπως αναφέρουν οι συντελεστές της πρότασης: "Πρόκειται για μια διακαλλιτεχνική, υβριδική εικαστική εγκατάσταση. Η χωρική σύνθεση συγκροτείται από ένα χρηστικό ποτιστικό μηχάνημα, βίντεο εγκαταστάσεις, ηχητικά περιβάλλοντα, φωτιστικά σώματα και το στοιχείο του νερού. Το «ΞΗΡΟΜΕΡΟ/DRYLAND» εξερευνά την ανθρώπινη εμπειρία μέσα στο οικοσύστημα που δημιουργεί το ελληνικό πανηγύρι από το κέντρο ενός επαρχιακού οικισμού έως τις παρυφές του γεωργικού τοπίου που τον περιβάλλουν. Ξεκινά από τα πανηγύρια της Θεσσαλίας για να καταλήξει σε αυτά της περιοχής του Ξηρόμερου, που δανείζει τον τίτλο στο έργο, μια υπόρρητη αναφορά στο νερό ως πρίσμα θέασης, την έλλειψη ή το πλεόνασμα και τη σπατάλη του και τις κοινωνικές συνδηλώσεις του. Η εξάντληση πόρων συνδέεται με τη σωματική και την οικονομική εξάντληση. Το έργο εστιάζει επίσης στις έμφυλες σχέσεις στο πανηγύρι. Εξετάζονται οι δυνατότητες παρουσίασης του εαυτού, η επιτέλεση του φύλου, οι διαφορετικές εκδοχές της θηλυκότητας και της αποκάλυψης ή απόκρυψης του γυναικείου σώματος, σεξουαλικοποίησης ή αγιοποίησής του αλλά και η επιτέλεση της αρρενωπότητας, με το αισθητικό λεξιλόγιο γύρω από αυτή. Το έργο επιχειρεί τέλος να πάρει το βίωμα που συνδέεται με το τοπικό στοιχείο και να το διευρύνει, διερευνώντας τον αντίστοιχο ρόλο σε μια παγκόσμια συνθήκη που οι αισθητικές κατευθύνσεις αλλάζουν, το παραδοσιακό μετατοπίζεται, η αγροτική ζωή και ο εορτασμός σχηματοποιείται διαφορετικά αλλά τα πολιτικά ερωτήματα στη χρήση του παραμένουν σε διάλογο".
Το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης είναι ο φορέας υλοποίησης της εθνικής συμμετοχής (Εθνικός Επίτροπος).