Το MIRfestival 2023 πραγματοποιείται φέτος 23-30 Νοεμβρίου σε διαφορετικούς χώρους της Αθήνας και έχει τίτλο έχει τίτλο «Fond Affections: ένας χώρος για την τρυφερότητα».
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤο Mir Festival έχει κλέψει την καρδιά μας αυτά τα 15 χρόνια, που εκπέμπει το «σήμα» του στην Αθήνα, χάρη στις εξαιρετικές, πρωτότυπες καλλιτεχνικές προτάσεις που φιλοξενεί, αλλά και χάρη στους απροσδόκητους χώρους που αυτές πραγματοποιούνται. Η διοργάνωση μας γνωρίζει νέους καλλιτέχνες που πειραματίζονται από την Ελλάδα και το εξωτερικό και μας συστήνει νέες πλευρές της πόλης που δεν είχαμε επισκεφθεί στο παρελθόν.
Φέτος πραγματοποιείται η 8η έκδοση, η οποία απλώνεται και πάλι σε διάφορα σημεία της Αθήνας και έχει τίτλο «Fond Affections: ένας χώρος για την τρυφερότητα». Ξεκίνησε στις 23 Νοεμβρίου και ολοκληρώνεται αυτή την Πέμπτη 30 Νοεμβρίου. Το φετινό πρόγραμμα, που έχει επιμεληθεί η ιδρύτρια και καλλιτεχνική διευθύντρια του φεστιβάλ Χριστιάνα Γαλανοπούλου, περιλαμβάνει συνολικά 12 έργα.
Δύο από τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν στη φετινή διοργάνωση, μας αποκαλύπτουν λεπτομέρειες για τις performance που θα μας παρουσιάσουν
Dash Che: «Βear, my Love» στο Προαύλιο του Αγίου Νικολάου Πευκακίων στην Ασκληπιού
29 & 30 Νοεμβρίου στις 16.30
«Στο MIRfestival παρουσιάζω μια performance με τίτλο Bear, my Love, το οποίο πηγάζει από τη μακροχρόνια καλλιτεχνική μου έρευνα για τον πατριωτισμό και την αλληλοεξαρτώμενη αγάπη. Ξεκίνησε με την προσπάθειά μου να κατανοήσω την προσκόλλησή μου στη χώρα καταγωγής μου, την οποία εξερεύνησα μέσα από μια σειρά χορογραφιών. Γεννήθηκα και έζησα στη Ρωσία το μισό της ζωής μου. Μετακόμισα στις Ηνωμένες Πολιτείες ως νεαρή ενήλικη για να επιστρέψω στη Ρωσία στα 30 μου και πάλι και στη συνέχεια να μετακομίσω στη Φινλανδία όπου ζω σήμερα.
Φαίνεται ότι όλη μου η ζωή περιστρέφεται γύρω από τη Ρωσία προσπαθώντας να απομακρυνθώ όσο το δυνατόν περισσότερο από αυτήν, να επιστρέψω σε αυτήν ή να μείνω κοντά αλλά όχι μέσα σε αυτήν. Ακούγεται σαν μια απόλυτη αλληλεξάρτηση. Όταν η χώρα σου εκφοβίζει τον ίδιο της το λαό, ειδικά τα queer άτομα όπως εγώ, και τους γείτονές της, η σχέση μαζί της γίνεται πολύ ασταθής και μετατρέπεται σε τοξική.
Αποφάσισα να μείνω με αυτά τα συναισθήματα και να εμβαθύνω σε αυτά για να φτιάξω αυτό το έργο. Έτσι η περφόρμανς μου εξερευνά την τοξική αγάπη με τη χώρα καταγωγής, αλλά ταυτόχρονα δείχνει προς την εμπειρία μου από τις τοξικές στενές σχέσεις με τους ανθρώπους.
Μια από τις κύριες μορφές σε αυτό το έργο είναι η αρκούδα. Δουλεύω με ένα τεράστιο ακέφαλο κοστούμι αρκούδας που έχει εμφανιστεί ήδη σε τέσσερις από τις σόλο παραστάσεις μου. Κατά κάποιον τρόπο, εξερευνώ την αλληλεξάρτηση μέσω ενός «τρίτου αντικειμένου», της φιγούρας της αρκούδας. Με πολλούς τρόπους, η αρκούδα είναι ένα σύμβολο της σύγχρονης Ρωσίας που πρώτα επιβλήθηκε από τη Δύση και στη συνέχεια αγκαλιάστηκε από την ίδια. Η αρκούδα συμβολίζει την κτηνώδη δύναμη. Η αρκούδα λειτουργούσε όμως και σαν περιπλανώμενος κλόουν, ένα εκπαιδευμένο ζώο στο πλευρό ενός Σλάβου γελωτοποιού.
Ως εκ τούτου, μερικές φορές το κοστούμι της αρκούδας με το οποίο παίζω κατά τη διάρκεια της παράστασης, εμφανίζεται ως ένας άμορφος κινούμενος λεκές, ή ως ένα τρομακτικό τέρας με τρύπα αντί για κεφάλι, ή ως ένας χνουδωτός αδέξιος κλόουν. Υπάρχουν διαφορετικές εικόνες σε όλη τη διάρκεια του έργου. Ένα άλλο στοιχείο του έργου είναι ένα τηλεκατευθυνόμενο αυτοκίνητο που εξελίσσεται σταδιακά σε σώμα και μοιάζει με άνθρωπο κατά τη διάρκεια της παράστασης.
Δουλεύω επίσης με τον ήχο, τον οποίο η φίλη μου και καλλιτέχνης ήχου Oula Rytkönen μίξαρε για μένα, σύμφωνα με τις οδηγίες μου. Σε αυτό το έργο ερευνώ επίσης πώς η παρουσία και μείξη υπερ-αντικειμένων ή διαφορετικών εθνικών συμβόλων, όπως οι εθνικές σημαίες και τα αποσπάσματα εθνικών ύμνων μπορούν να δημιουργήσουν ένα απόκοσμο εφέ και αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα. Το ζήτημα της προσκόλλησης στη χώρα, την εθνικότητα και τον τόπο είναι κάτι πανταχού παρόν στην προσωπική μας ζωή. Παίζει σε μεγαλύτερη και τρομακτική κλίμακα στη γεωπολιτική, αλλά και σε μικρή κλίμακα στην ατομική ύπαρξη. Για μένα, ο πατριωτισμός, οι επιδράσεις του ΚΑΙ η σχέση του με το σώμα έχει ενδιαφέρον (και ίσως είναι ασφαλέστερο) να διερευνηθεί μέσα από ένα καλλιτεχνικό έργο, ειδικά, μέσα από τον δικό μου φακό του queer ατόμου και μετανάστη.
Το έργο είναι συναρπαστικό και αποτελεί για μένα πρόκληση να το παρουσιάζω στην Ελλάδα, όπου η σχέση με τον πατριωτισμό είναι τόσο διαφορετική από ό,τι βίωσα σε άλλα μέρη, και καθώς άκουσα, πολύ παρούσα. Με τράβηξε η ιδέα να παρουσιάσω το έργο site-responsively μπροστά από μια ελληνική ορθόδοξη εκκλησία, καθώς για μένα η εκκλησία είναι το πρόταγμα τόσο της αγάπης όσο και του πατριωτισμού. Για το έργο αυτό ταξίδεψα μετά από πρόσκληση του MIR στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού δικτύου Time For Live Art με αργά μέσα από το Ελσίνκι στην Ελλάδα μαζί με μια τεράστια βαλίτσα με την αρκούδα, για δύο εβδομάδες.
Σχεδόν κάθε μέρα πήγαινα σε έναν δημόσιο χώρο και έγραφα ένα ερωτικό γράμμα στην αρκούδα. Σ’ αυτά τα γράμματα στοχάζομαι πάνω στην αγάπη, το ανήκειν, την έλλειψη αγάπης, τη μοναξιά και την προσκόλληση. Σε δύο σταθμούς έδειξα το έργο ως ανοιχτή πρόβα. Ο ένας ήταν μια καλλιτεχνική κατοικία στην Εσθονία, ο άλλος το μοναδικό queer μπαρ στην Πρίστινα του Κοσσυφοπεδίου. Φυσικά, η παράσταση «Bear, my Love» είναι η συσσώρευση όλων αυτών των γεγονότων που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου. Και είμαι περίεργος/η για το πώς το έργο θα συνεχίσει να εξελίσσεται μετά την Ελλάδα».
Dash Che
Ο/η ρωσοαμερικανικής καταγωγής gender queer δημιουργός περφόρμανς Dash Che ζει σήμερα στη Φινλανδία, όπου χορεύει, ερμηνεύει, διδάσκει και παρουσιάζει εννοιολογικά έργα. Τον τελευταίο χρόνο εξερευνά την έννοια της πατριωτικής σωματικότητας. Διερευνά ζητήματα όπως: το να νιώθεις ξένος, την επιθυμία του ανήκειν, τους τρόπους ένταξης και αποκλεισμού μέσα από τη χορογραφία σωμάτων και αντικειμένων, τα ready-made, τις εγκαταστάσεις και τη διεύθυνση εργαστηρίων. Το έργο του/της παραμένει στα όρια του απόκοσμου, του λεπτεπίλεπτου, του χιουμοριστικού, του επιθετικού, του ριψοκίνδυνου και του αφηρημένου. Ασχολείται με την DIY οργάνωση και τον LGBTQ ακτιβισμό.
_Ιδέα, χορογραφία, ερμηνεία: Dash Che, Δραματουργία: Anna Kozonina, Ηχολήπτης: Oula Rytkönen, Κοστούμι αρκούδας:Jere Vainio, Βοηθός περφόρμανς: Ευδοκία Νούλα, Παραγωγή: MIRfestival, Athens, Συμπαραγωγή: Time For Live Art European network, με συγχρηματοδότηση από την Ε.Ε. (Creative Europe): New Performance Turku Biennale (FI), Thor/Trouble Festival (BE), Infinite Present (SI) _
Πέμπτη 30 Νοεμβρίου στις 21.00
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΣημείο Συνάντησης: Cantina Social
«Το “Swarm” προσκαλεί τους πολίτες να δοκιμάσουν νέες μορφές συλλογικής συνύπαρξης. Με τις μουσικές του DJ Figkott, κινούμαστε στους δρόμους σαν ένα ακτινοβόλο χορευτικό σμήνος, πυροδοτώντας την κοινωνικότητα. Κάθε χορευτής φέρει ένα μικρό ηχείο. Αυτό το ελαφρύ, αποκεντρωμένο σύστημα ηχείων μας επιτρέπει να κινούμαστε σε σκάλες, σε πλατείες και στους δρόμους, μετατρέποντας τον δημόσιο χώρο σε προσωρινές πίστες.
Αφήνοντας χώρο ανάμεσα στους συμμετέχοντες, το σμήνος σχηματίζει ένα ανοιχτό πλήθος, που οι άνθρωποι μπορούν να ακολουθήσουν ή να διασχίσουν. Σαν ένα σμήνος πουλιών, ταξιδεύουμε στους δρόμους, αντιδρώντας σε όποιον και ό,τι συναντάμε. Το Swarm δεν έχει συγκεκριμένο χορευτικό στιλ, αλλά προσπαθεί να ενεργοποιήσει τον προσωπικό τρόπο με τον οποίο χορεύει ο καθένας και η καθεμιά.
Εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας στο Ρόττερνταμ (NL) το 2021 ως ένας τρόπος δημιουργίας συλλογικών «χορευτικών στιγμών» σε συνάρτηση με τις πολιτικές της κοινωνικής απόστασης. Αντί για «κοινωνική αποστασιοποίηση», προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε «μια προσθήκη» στους κανόνες, προτείνοντας να εφαρμόσουμε τη φυσική απόσταση και να παρατηρήσουμε ποια κοινωνική εγγύτητα θα μπορούσε να προκύψει. Δεδομένου ότι δεν είχαμε κάποια άδεια και απαγορευόταν οποιαδήποτε συνάθροιση, διαπραγματευτήκαμε την παρουσία μας με τους ανθρώπους που συναντούσαμε στους δρόμους.
Το Swarm ταξίδεψε στο αστικό οικοσύστημα, διασχίζοντάς το με ρευστότητα, πυροδοτώντας σπίθες χαράς και ενθουσιασμού, ανατρέποντας την κατεστημένη τάξη ενός κανονικοποιημένου δημόσιου χώρου. Εμπνευστήκαμε από το “Queer Phenomenology” της Sara Ahmed, το “Temporary Autonomous Zone” του Hakim Bey. Αυτό που μου άρεσε πολύ ήταν το “Formless Formation: Vignettes for the end of this World” των Sandra Ruiz και Υπατίας Βουρλούμη.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΌταν έληξαν αυτές οι πολιτικές της πανδδημίας, νιώσαμε ότι δεν είχαμε τελειώσει. Μέσα από εκτεταμένη έρευνα που έχει πραγματοποιηθεί από το 2022, συνειδητοποιήσαμε ότι το Swarm προσαρμόζεται στο πλαίσιό του, είναι ένα εξελικτικό “μελίσσι σκέψεων”. Με την περφόρμανς, ταξιδεύουμε τώρα σε διαφορετικά χωριά / πόλεις / χώρες και συνεργαζόμαστε με συντονισμένες πρωτοβουλίες, οργανώσεις και συλλογικότητες.
Χρησιμοποιούμε το σύστημα του σμήνους ως εργαλείο για την ενίσχυση των υφιστάμενων κοινωνικών πολιτικών μηνυμάτων. Στο Λονδίνο συνεργαστήκαμε με το London LGBTQ+ Center, τον διοργανωτή του Queer Art Rave Riposte και άλλους για να δημιουργήσουμε έναν χορό επείγουσας ανάγκης, ως ειρηνική απάντηση στους περιορισμούς του δικαιώματος διαμαρτυρίας στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Στο MIRFestival Swarm θα ξεκινήσουμε την έρευνά μας στην Αθήνα, μαζί με τη Νατάσσα Δουρίδα και τον DJ Figkott.
Floor van Leeuwen
Η Floor van Leeuwen είναι queer χορογράφος και ερευνήτρια από την Ολλανδία. Το 2021 ξεκίνησε το Ræv Rehearsal, ένα χορευτικό πρότζεκτ προσαρμοσμένο στους περιορισμούς της πανδημίας Covid-19. Το 2023 δημιούργησε μαζί με άλλους το Rise Baby Rise, ως απάντηση στους περιορισμούς του δικαιώματος διαμαρτυρίας στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ως υπότροφος στο τμήμα αρχιτεκτονικής του Newrope ETH, ερευνά τη συλλογική κίνηση στον δημόσιο χώρο.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗDJ Figkott
Ο DJ Figkott είναι ο δημιουργός και μόνιμος DJ του Qreclaim και του The Schenkens.
Νατάσσα Δουρίδα
Η Νατάσσα Δουρίδα είναι πολιτιστική μηχανικός με έδρα την Αθήνα. Ανέπτυξε το κοινωνικό-πολιτιστικό πρότζεκτ Communitism με σκοπό να δώσει κίνητρα σε κοινότητες να ξαναδώσουν ζωή σε εγκαταλελειμμένα διατηρητέα κτίρια της Αθήνας.
Simomo Boujarra
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΟ Simomo Boujarra είναι χορευτής, χορογράφος και επιμελητής με χορευτικό παρελθόν
σε διάφορες φιλοσοφίες για την κίνηση. Ο Simomo καταλαμβάνει τον χώρο και στηρίζει
τους ανθρώπους ώστε να τον θέσουν σε κίνηση. Για το Swarm θα κινητοποιήσουν «το
χορευτικό σώμα» μαζί με τους συμμετέχοντες χορεύοντας και οι ίδιοι.
Χορογραφία: Floor van Leeuwen, Χορός: Simomo Boujarra, Χώρος: Νατάσσα Δουρίδα, Μουσική: DJ Figkott, Μουσική διεύθυνση: Reda Senhaji (DJ Cheb Runner), Σχεδιασμός κοινωνικότητας: Roberto Pérez Gayo, Φουσκωτά φώτα: Zalán Szakács, Γραφιστικός σχεδιασμός: Alyson Sillon, Φωτογραφία: Marwan Youssef, Omer Gaash, Marrakech Black and White, Βοηθός σκηνοθέτη: Samuel van der Spek, Παραγωγή: Leeway, Οικοδεσπότης: MIRfestival Με την υποστήριξη: Fonds Podium Kunsten Fast Forward, Productiehuis Theater Rotterdam
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΠερισσότερες πληροφορίες για το MIRfestival2023
Η είσοδος σε όλες τις εκδηλώσεις είναι ελεύθερη, με δυνατότητα ηλεκτρονικής κράτησης θέσεων (εκτός των περφόρμανς που γίνονται σε δημόσιο χώρο, όπου μπορούν να παρακολουθήσουν όσοι και όσες έρθουν χωρίς περιορισμό).
