Μια συνηθισμένη εικόνα λίγα χιλιόμετρα έξω από το Καλαί της Γαλλίας. Βρισκόμαστε σε ένα από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, στα βόρεια της
Μια συνηθισμένη εικόνα λίγα χιλιόμετρα έξω από το Καλαί της Γαλλίας.
Βρισκόμαστε σε ένα από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, στα βόρεια της Γαλλίας. Όλοι τους εγκατέλειψαν την πατρίδα τους με την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Οι χώρες από τις οποίες έφυγαν είναι το Σουδάν, η Ερυθραία, η Αιθιοπία, το Αφγανιστάν, και η Συρία.
Προτιμούν να παραμείνουν σιωπηλοί. Ο φόβος ότι αν μιλήσουν, οι συγγενείς που άφησαν πίσω τους κινδυνεύουν, κυριαρχεί.
“ Βλέπετε ζούμε εδώ σε αυτή την ζούγκλα. Η ζωή μας είναι ένας αργός θάνατος. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι προστασία,” μας είπε ένας νεαρός από την Ερυθραία.
Από τότε που έκλεισε το κέντρο υποδοχής μεταναστών Σανγκάτε το 2002, οι μετανάστες αναγκάζονται να επιβιώνουν σε καταυλισμούς, όπως αυτός εδώ.
Τοπικές ανθρωπιστικές οργανώσεις κάνουν ό,τι μπορούν για να τους βοηθήσουν.
Η κατάσταση είναι απελπιστική. Λίγες ημέρες μετά την επίσκεψη μας, ακολούθησαν μαζικές διώξεις.
Υπολογίζεται ότι στο Καλαι, βρίσκονται περίπου 1200 με 2000 μετανάστες .
Κάποιοι ζήτησαν άσυλο από την Γαλλία.
Οι περισσότεροι έχουν ένα στόχο. Να φτάσουν στην άλλη όχθη του καναλιού και την Μ. Βρετανία. Εκεί μιλούν τη γλώσσα και έχουν συγγενείς.
Το ταξίδι είναι επικίνδυνο, αλλά είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα.
Την δίψα για ελευθερία κάποιοι την πλήρωσαν με την ζωή τους.
Διέσχισαν την Σαχάρα, υπέστησαν βασανιστήρια στην Λιβύη και συνεχίζουν να φλερτάρουν με τον θάνατο, με μόνο κίνητρο να φτάσουν στην Ευρώπη.
Κάποιοι μας φώναζαν. Τρέχουν να φτάσουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πίσω από τον λόφο είναι ο δρόμος της ελπίδας.
Περιμένουν να σταματήσει για λίγο η κίνηση για να μπορέσουν να πηδήξουν και να ανέβουν σε κάποιο από τα φορτηγά που κατευθύνονται στην Αγγλία.
Η αστυνομία είναι σε κόκκινο συναγερμό.
Οι περισσότερο φοβισμένοι απλά θα καταφέρουν να διασχίσουν τον δρόμο.
Η παρουσία της αστυνομίας είναι διαρκής, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις τα σημάδια αστυνομικής βίας είναι εμφανή στα πρόσωπα και τα σώματα των μεταναστών.
Παρά τα δεινά που αναγκάζονται να υποστούν, η Αγγλία παραμένει ο επίγειος παράδεισος τους.
Η ΕΕ δεν διαχειρίζεται επαρκώς τις υποχρεώσεις της, μας λέει ο δήμαρχος του Καλαί.
Είναι απαραίτητο να οριστούν ποσοστώσεις μεταναστών που μπορούν να γίνονται δεκτοί σε όλα τα κράτη μέλη. Η συνθήκη του Σένγκεν πρέπει να αναδιαμορφωθεί. Η Μ. Βρετανία δεν μπορεί να αποτελεί εξαίρεση, υποστηρίζει η Νατάσα Μπουσάρντ. “Είτε είσαι εντός της Ευρώπης είτε εκτός. Το ΗΒ δεν μπορεί να συνεχίσει να επιλέγει ότι το συμφέρει και να μην θεωρεί την Ευρώπη ως ολότητα. “