Είναι γενικά αποδεκτό ότι τα παλιά ιστορικά κτίρια είναι πιθανότατα αναποτελεσματικά, καταναλώνουν περισσότερη ενέργεια και απαιτούν εντατική συντήρηση. Ωστόσο, ο Πύργος του Άιφελ είναι ένα παράδειγμα για το αντίθετο
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΜια από τις μεγαλύτερες χαρές των παλαιότερων πόλεων της Ευρώπης είναι η ιστορία και η ομορφιά των κτιρίων, που στέκονται για εκατοντάδες χρόνια ως μαρτυρία της κατασκευής.
Στο ρόλο μου, αντιλαμβάνομαι τις διαφορετικές τεχνοτροπίες των κτιρίων και τις πινελιές λεπτομερειών που παραπέμπουν σε μια ιστορική περίοδο.
Αλλά αυτό που παρατηρώ επίσης είναι πως χτίστηκαν για τα κλίματα για τα οποία προορίζονταν, οπότε προκύπτει το ερώτημα, πόσο ανθεκτικά μπορεί να είναι στην πραγματικότητα ενός μεταβαλλόμενου κλίματος.
Με ρωτούν πιο συχνά από ποτέ, καθώς η ρητορική της κλιματικής αλλαγής γίνεται κυρίαρχη, τι ρόλο παίζουν τα ιστορικά μας κτίρια στον αγώνα μας για την αντιμετώπισή της.
Είναι πολλά αυτά που απαιτούνται για τη δημιουργία ενός κτιρίου - ειδικά αν σκεφτούμε τον πλήρη κύκλο ζωής του - τα υλικά, την κατασκευή, την ηλεκτρική ενέργεια και τα καύσιμα που απαιτούνται για να γίνει λειτουργικό, για να μην αναφέρουμε τη συντήρηση.
Συμβατικά, αυτά συχνά βασίζονταν σε μη βιώσιμες πρακτικές, αλλά από τότε που η οικοδομική βιομηχανία συνειδητοποίησε ότι συνεισφέρει σχεδόν το 40% των παγκόσμιων εκπομπών CO2, έχει αρχίσει να εξελίσσεται: από την επαναχρησιμοποίηση υλικών και την προμήθεια κατασκευαστικών προϊόντων με χαμηλότερο αποτύπωμα άνθρακα μέχρι την εξασφάλιση επαρκών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για την ηλεκτροδότηση και την εφαρμογή πράσινων στεγών ως φυσικών λύσεων ψύξης.
Τα νέα μας κτίρια κατασκευάζονται όλο και περισσότερο με γνώμονα το κλίμα. Τι γίνεται όμως με τα παλιά, ιστορικά, κληροδοτημένα κτίρια, όπως ο Πύργος του Άιφελ ή το ουγγρικό Κοινοβούλιο;
Μήπως υπάρχει τρόπος να αποτελέσουν και αυτά λύσεις για το κλίμα, ίσως ακόμη περισσότερο από τα σύγχρονα;
Είναι γενικά αποδεκτό ότι τα παλιά ιστορικά κτίρια είναι πιθανώς αναποτελεσματικά, χρησιμοποιούν περισσότερη ενέργεια και απαιτούν εντατική συντήρηση. Ωστόσο, ο Πύργος του Άιφελ είναι ένα παράδειγμα που θα ήθελα να αναδείξω και το οποίο αποδεικνύει ότι αυτό δεν χρειάζεται να ισχύει.
Τα κτίριά μας πρέπει να γίνουν "βαθιά πράσινα
Βρέθηκα στο Παρίσι αυτό το μήνα για το Παγκόσμιο Φόρουμ Κτίρια και Κλίμα και στάθηκα κάτω από τον Πύργο του Άιφελ θαυμάζοντας την εμβληματική του κατασκευή.
Χτίστηκε πριν από 135 χρόνια και σχεδιάστηκε για να αποσυναρμολογηθεί αμέσως μετά, αλλά εξακολουθεί να στέκεται πάνω από έναν αιώνα αργότερα ως ένα από τα πιο διάσημα και δημοφιλή τουριστικά αξιοθέατα της Ευρώπης.
Οι δύο τουρμπίνες κάθετου άξονα βρίσκονται στο δεύτερο επίπεδο του πύργου, περίπου 122 μέτρα πάνω από το έδαφος, σε μια θέση που μεγιστοποιεί τη σύλληψη του ανέμου, παρέχοντας την ηλεκτρική του ενέργεια - όχι ότι θα το καταλάβαινες, καθώς είναι βαμμένες στο ίδιο χρώμα με την υπόλοιπη σιδερένια κατασκευή.
Είναι επίσης γεμάτος με φώτα LED και ένα ηλιακό θερμικό πάνελ που τροφοδοτεί τα εστιατόρια και τα καταστήματά του. Ποιος θα το φανταζόταν;
Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι τα κτίρια είναι "βαθιά πράσινα". Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σχετικά με αυτό. Πράγματι, η οικοδομική βιομηχανία έχει τη δύναμη να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να καταπολεμήσουμε με επιτυχία την κλιματική αλλαγή.
Αλλά εκπληκτικά, όπως αποδεικνύει ο Πύργος του Άιφελ, τα παλαιά κτίρια μπορούν να αποτελέσουν μέρος της λύσης και να δημιουργήσουν προηγούμενο.
Καθώς το Παρίσι ετοιμάζεται να φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες αυτό το καλοκαίρι, τα μάτια του κλίματος θα είναι στραμμένα στους διοργανωτές για το πόσο βιώσιμο μπορεί να είναι αυτό το ιστορικό γεγονός, ειδικά αν λάβουμε υπόψη το πλήθος των κατασκευών του και την αυξανόμενη αποδοτικότητα των σύγχρονων κτιρίων.
Ευτυχώς, το 95% των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων του Παρισιού είναι υφιστάμενα κτίρια και έτσι το ερώτημα είναι πραγματικά πώς αναβαθμίζονται για να βελτιώσουν την ενεργειακή τους απόδοση και πόση ανανεώσιμη ενέργεια θα χρησιμοποιηθεί για την τροφοδοσία αυτών των κτιρίων.
Αυτό θα έχει αναμφίβολα πολύ μεγαλύτερο θετικό αντίκτυπο από πιθανώς πιο ορατές πρακτικές όπως η απαγόρευση των μη επαναχρησιμοποιούμενων πλαστικών.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤα εμβληματικά κτίρια πρέπει να εμπνέουν πραγματική αλλαγή
Σε ολόκληρη την Ευρώπη, υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις για τα πράσινα κτίρια, πράγμα λογικό ως ήπειρος με οκτώ διαφορετικά κλίματα και διαφορετική χρηματοδότηση σε επίπεδο χώρας για την απαλλαγή από τον άνθρακα.
Ενώ συμφωνίες όπως η Διακήρυξη του Chaillot - που υπογράφηκε την περασμένη εβδομάδα από 70 χώρες της ΕΕ για την επιτάχυνση της απεξάρτησης των κτιρίων από τον άνθρακα - και η οδηγία για την ενεργειακή απόδοση των κτιρίων που ψηφίστηκε από το Κοινοβούλιο της ΕΕ αυτή την εβδομάδα, θα ενισχύσουν τη συνεργασία και θα ενισχύσουν την εφαρμογή της δράσης για το κλίμα, δεν υπάρχει ακόμη κανένα καθολικό πρότυπο που να διασφαλίζει ότι ο κτιριακός τομέας κάνει βήματα για να γίνει πράσινος. Συνεπώς, απαιτείται ισχυρότερη ευθυγράμμιση για να εξασφαλιστεί η πρόοδος.
Ιστορικά ορόσημα όπως ο Πύργος του Άιφελ αποδεικνύουν ότι ακόμη και αυτά τα εμβληματικά κτίρια που κατασκευάστηκαν σε και για μια διαφορετική εποχή μπορούν να αγκαλιάσουν τη βιωσιμότητα.
Καθώς η Ευρώπη εργάζεται για την οικολογικοποίηση των κτιρίων της, πρέπει να εμπνέεται από αυτό για καλύτερη συνεργασία και ανταλλαγή βέλτιστων πρακτικών για πραγματική αλλαγή.
Η Cristina Gamboa είναι διευθύνουσα σύμβουλος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Πράσινων Κτιρίων, ενός μη κερδοσκοπικού παγκόσμιου δικτύου εθνικών συμβουλίων Πράσινων Κτιρίων.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΣτο Euronews, πιστεύουμε ότι όλες οι απόψεις έχουν σημασία. Επικοινωνήστε μαζί μας στο view@euronews.com για να στείλετε προτάσεις ή υποβολές και να γίνετε μέρος της συζήτησης.