ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΟ εμφύλιος πόλεμος στη Συρία έχει στοιχίσει τη ζωή σε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Πολλοί υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν την χώρα τους, ανάμεσα τους και Παλαιστίνιοι που ξεριζώνονται για 2η φορά.
Οι πρώτοι Παλαιστίνιοι εκτοπίστηκαν μετά την ίδρυση του Ισραήλ το 1948. Τα τελευταία 2 χρόνια εκτιμάται πως 85.000 Παλαιστίνιοι έχουν καταφύγει από τη Συρία στο Λίβανο. Πολλοί από αυτούς ζουν σε ένα από τα 12 στρατόπεδα που έχουν στηθεί, όπως στο καταυλισμό Σατίλα, που βρίσκεται στην Βηρυτό.
Η Σουασάν είναι μητέρα τριών παιδιών και εγκατέλειψε την Συρία πριν από λίγους μήνες. Αυτό δεν είναι το πραγματικό της όνομά, όμως δεν θέλησε να αποκαλύψει την ταυτότητα της.Εξηγεί όμως στο Euronews γιατί αποφάσισε να αφήσει την πατρίδα της.
«Ο σύζυγός μου ήρθε στο Λίβανο για να εργαστεί. Στη Συρία η οικονομία έχει καταρρεύσει. Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει πια η χώρα. Παρά τις δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζουμε εδώ, αυτή τη στιγμή δεν έχουμε άλλη επιλογή» υποστηρίζει η Σουασάν.
Οι παππούδες της ήρθαν στο Λίβανο από τη Χάιφα και τη Γιάφα. Δύο πόλεις που αποτελούν μέρος του σύγχρονου κράτους του Ισραήλ.
Το μισά μέλη της οικογένειας εγκαταστάθηκαν στο Λίβανο και τα υπόλοιπα στη Συρία. Η Σουασάν θέλει να επιστρέψει στην Συρία, μόλις τελειώσει ο πόλεμος.
«Η αλήθεια είναι πως η ζωή μας θα αλλάξει, μόνο αν βελτιωθεί η κατάσταση στη Συρία. Αυτό περιμένουμε, γιατί το μέλλον μας είναι εκεί. Θέλουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας και θέλουμε να επιστρέψουμε στην πατρίδα μας» υποστηρίζει η Σουασάν.
Η Υπηρεσία Αρωγής και Έργων των Ηνωμένων Εθνών στηρίζει πρόσφυγες όπως η Σαουσάν.
Φροντίζει για την υγεία τους, ενώ καλύπτει κάποιο μέρος του ενοικίου τους.
Όμως η κυβέρνηση του Λιβάνου επιβάλλει αυστηρούς περιορισμούς στους Παλαιστίνιους, ενώ τους απαγορεύει να εξασκήσουν περισσότερα από 20 επαγγέλματα.
«Η κυβέρνηση του Λιβάνου δεν επιτρέπει στους Παλαιστινίους να εργαστούν. Δεν μπορούν να φτιάξουν σωματεία και ενώσεις.
Οι Παλαιστίνιοι δεν κυκλοφορούν ελεύθερα, δεν μπορούν να βγουν ή να μπουν σε πολλούς καταυλισμούς εδώ στο Λίβανο.Δεν έχουν δικαίωμα να αγοράσουν σπίτι έξω από τα στρατόπεδα. Αυτό είναι το δράμα και η τραγωδία των Παλαιστινίων» υποστηρίζει ο Μαχμούντ Αμπάς, διευθυντής του κέντρου παιδιών και νεολαίας
Ο καταυλισμός Σατίλα χτίστηκε το 1948 για να φιλοξενήσει 3000 πρόσφυγες. Σήμερα όμως 16.000, ζουν μέσα σε μόλις ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο. Το νερό δεν είναι καθαρό, και οι διακοπές του ηλεκτρικού ρεύματος αποτελούν καθημερινό φαινόμενο.
Ο Μαχμούντ Αμπάς υποστηρίζει πως οι διεθνείς δωρητές πρέπει να ανοίξουν τα μάτια τους και να δουν αυτές τις «ξεχασμένες» πολιτείες των Παλαιστίνιων προσφύγων.
«Αυτά τα σπίτια δεν είναι κατάλληλα για αρουραίους, εδώ δεν μπορούν να μείνουν ούτε ζώα. Περπατήστε στον καταυλισμό και θα διαπιστώσετε ότι εδώ δεν μπορούν να ζήσουν άνθρωποι. Τα Ηνωμένα Έθνη φωνάζουν ότι δεν έχουν αρκετά κεφάλαια για να υποστηρίξει τους καταυλισμούς, όμως αποδεικνύεται πως έχουν χρήματα για όπλα. Οι πλούσιες κυβερνήσεις και οι δωρητές βρίσκουν χρήματα για εκείνους που αγωνίζονται στα σύνορα με τη Συρία, διαθέτουν πόρους για κάποιες οργανώσεις. Όμως δεν μπορούν να βρουν χρήματα για να υποστηρίξουν αυτούς τους φτωχούς πρόσφυγες και να τους προσφέρουν ένα αξιοπρεπές σπίτι» δήλωσε την κάμερα του Euronews ο Μαχμούντ Αμπάς.
Η κυβέρνηση της χώρας υποστηρίζει πως δεν μπορεί να ελέγξει την κατάσταση, αφού περισσότεροι από 1 εκατομμύριο πρόσφυγες από τη Συρία βρίσκονται στο Λίβανο.
Ο Αμπού Γιάμεν, είναι 50 ετών και πατέρας 6 παιδιών. Εγκατέλειψε την Δαμασκό πριν από ένα χρόνο.
«Αποφάσισα να φύγω γιατί τα παιδιά μου δεν άντεχαν άλλο, δεν μπορούσαμε να μείνουμε στη Συρία. Τρία από τα παιδιά μου είναι φοιτητές. Έχουμε υποφέρει πολύ από τους βομβαρδισμούς και τις καθημερινές αεροπορικές επιδρομές. Πήραμε ελάχιστα πράγματα και λίγα ρούχα, νοικιάσαμε ένα αυτοκίνητο και φύγαμε. Δεν λαμβάνουμε καμία βοήθεια. Πληρώνω 188 ευρώ το μήνα για ενοίκιο. Δεν δουλεύω, αν και προσπαθώ να βρω δουλειά. Όμως δεν τα έχω καταφέρει.. Έχω πάει σε πολλές περιοχές του Λιβάνου αλλά δεν βρήκα τίποτα…ούτε καν ως οδηγός. Ούτε τα παιδιά μου μπορούν να εργαστούν. Περιμένουμε βοήθεια από ενώσεις, φιλανθρωπικά ιδρύματα και την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά δεν μας στηρίζει κανείς» υποστηρίζει ο Αμπού Γιάμεν.
Οι 50χρονος πρόσφυγας δεν βλέπει μέλλον στη Συρία, γι αυτό και θέλει να επιστρέψει στην Παλαιστίνη.
«Βρισκόμαστε σε τραγική κατάσταση. Θέλουμε πολύ να γυρίσουμε στην Παλαιστίνη και αύριο το πρωί αν γίνεται.. Θέλουμε να επιστρέψουμε στην χωρά μας, γιατί έχουμε γη εκεί» δήλωσε την κάμερα του Euronews ο Αμπού Γιάμεν.