ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΑνταπόκριση: Γιάννης Γιαγκίνης
Η Εθνική πραγματοποίησε την περίφημη ανοιχτή προπόνηση και περίπου 1.500 βραζιλιάνοι φίλαθλοι έσπευσαν για να την παρακολουθήσουν. Απίστευτο; Κι όμως, το ποδόσφαιρο κυλάει στο αίμα των Βραζιλιάνων και αφού οι ντόπιοι δεν έχουν άλλον τρόπο πέραν της τηλεόρασης για να παρακολουθήσουν Μουντιάλ, ήρθαν στην προπόνηση της Ελλάδας. Μην το γελάτε, δεν είναι και λίγο αυτό. Ούτε ασήμαντο. Αρκεί να απαντήσετε το εξής ερώτημα: Πόσοι Έλληνες θα σηκωνόντουσαν από τον καναπέ για να πάνε να δουν μια οποιαδήποτε προπόνηση, ακόμα και της ίδιας της… Βραζιλίας, στην Αθήνα;
Πάντως στο Estadio Lourival Baptista βρέθηκαν πολλά μικρά παιδιά, πιθανότατα από τοπικές ποδοσφαιρικές ακαδημίες, αρκετά κρατώντας ελληνικές σημαίες και πανό καλωσορίσματος στην γλώσσα μας, έτερον εκάτερον αν υπήρχαν εμφανέστατα λάθη σε αυτά. Άλλωστε και μόνο η προσπάθεια αρκεί. Για αυτό και είχε ξεχωριστή αξία το χειροκρότημα των παικτών προς την εξέδρα στο τέλος (αν και κάλλιστα θα μπορούσαν να πάνε πιο κοντά προς τους φιλάθλους για να τους ευχαριστήσουν). Τουλάχιστον, είχαμε και δυο σουτάκια προς την κερκίδα, με στόχο οι συγκεκριμένες μπάλες να μείνουν στα χέρια αυτών που θα τις έπιαναν.
Αυτή η ανοιχτή προπόνηση, λοιπόν, δεν είχε καμία σχέση με τις αντίστοιχες στην Νότια Αφρική πριν τέσσερα χρόνια ή την Πολωνία πριν δύο, όταν οι εξέδρες των προπονητηρίων σε Ντέρμπαν και Βαρσοβία τις παραμονές των προηγούμενων δύο μεγάλων διοργανώσεων είχαν κατακλυστεί από Έλληνες ομογενείς. Για την ακρίβεια, δεν βρήκαμε ούτε έναν Έλληνα, δείγμα ότι το Αρακαζού είναι πράγματι ένα από τα ελάχιστα μέρη στον κόσμο που μπορεί και να συμβαίνει αυτό. Γιατί αν υπάρχει, δεν μπορεί! Θα τον είχαμε ανακαλύψει – ή στην τελική θα μας είχε ανακαλύψει αυτός.
Πριν την προπόνηση της Ελλάδος οι διεθνείς έπαιξαν ένα χαλαρωτικό μπασκετάκι στο διπλανό κλειστό, που χρησιμοποιείται ως κέντρο τύπου για τις ανάγκες των δημοσιογράφων που καλύπτουν την παρουσία της Εθνικής στην Βραζιλία. Αυτή που όμως κέρδισε τις εντυπώσεις και τα βλέμματα ήταν η κολομβιανή δημοσιογράφος Μελίσσα Μαρτίνεζ, η οποία εστάλη από το κανάλι της για να καλύψει το ρεπορτάζ της Εθνικής Ελλάδος, πρώτης αντιπάλου της Κολομβίας στο Μουντιάλ, και κατέληξε να δώσει περισσότερες συνεντεύξεις σε ελληνικά αλλά και βραζιλιάνικα μέσα ενημέρωσης συγκριτικά με εκείνες που πήρε! Η ίδια εξέφρασε αισιοδοξία για νίκη της ομάδας της πατρίδας της, αλλά όταν πήγε να κάνει ρεπορτάζ στην εξέδρα, δοκίμασε μεγάλη αρνητική για αυτήν έκπληξη καθώς όλοι οι Βραζιλιάνοι της απαντούσαν: «Είμαστε πρώτα Βραζιλία εννοείται και μετά υποστηρίζουμε την Ελλάδα».
Μία απίστευτα δυνατή ψιλή βροχή πλημμύρισε τα πάντα στο ξεκίνημα και στο τέλος της προπόνησης, κάτι που δεν επηρέασε μεν τους παίκτες αλλά… «βραχυκύκλωσε» όλους εμάς τους υπόλοιπους, όχι όμως και τους ντόπιους, που έχουν μάθει για τα καλά να ζουν αυτές τις τροπικές καταιγίδες. Τουλάχιστον το νερό που έπεσε μαζί με το αεράκι που σηκώθηκε, δρόσισε λίγο την ατμόσφαιρα, που σε αρκετές περιπτώσεις τις προηγούμενες μέρες ήταν αποπνικτικής εξαιτίας της υψηλής θερμοκρασίας και του συνδυασμού με την υγρασία.
Κατά τα άλλα, το γεγονός ότι το Αρακαζού δεν είναι μουντιαλική πόλη, το έχει γλιτώσει από διαδηλώσεις και απεργίες, σαν και αυτές που έχουν παραλύσει το Σάο Πάολο. Ωστόσο οφείλουμε να διευκρινίσουμε ότι τα μέτρα ασφαλείας είναι δρακόντεια. Έξω από το ξενοδοχείο της Εθνικής υπάρχουν σε 24ωρη βάση αστυνομικοί και περιορισμός στην κυκλοφορία, ενώ όταν μεταβαίνει το πούλμαν στο προπονητικό και όταν επιστρέφει, κλείνουν τα πάντα, θαρρείς και περνάει ο… Ομπάμα. Μέχρι και ελικόπτερο σηκώνεται για να ελέγχει από ψηλά τι γίνεται, ενώ κλείνουν όλοι οι δρόμοι, με αποτέλεσμα ακόμα και οι διαπιστευμένοι να δυσκολευόμαστε να προσεγγίσουμε την περιοχή. Την ίδια στιγμή το πούλμαν μεταφέρεται σε χρόνο «ντε-τέ» μαζί με όλη την συνοδεία, που περιλαμβάνει κάμποσα περιπολικά και μοτοσικλετιστές της αστυνομίας, αλλά ακόμα και… ασθενοφόρο, δια παν ενδεχόμενο.
Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι όποιος περιοριστεί στην εικόνα που υπάρχει στην παραλιακή οδό του Αρακαζού, όπου βρίσκεται το ξενοδοχείο της Εθνικής, τα εστιατόρια και γενικά η λεγόμενη «τουριστική ζώνη» της περιοχής, θα απορήσει για το γεγονός ότι σε τόσο φιλήσυχη περιοχή υπάρχει τέτοια αστυνόμευση. Αλλά αρκεί να περπατήσει έναν με δύο παράλληλους δρόμους προς τα μέσα, για να αντιληφθεί ότι πίσω από την βιτρίνα της (καθαρισμένης) παραλίας υπάρχει φτώχεια και ανασφάλεια…