Η άγρια σφαγή δεκάδων παιδιών από μαχητές Ταλιμπάν εξακολουθεί να στοιχειώνει το στρατιωτικό σχολείο της Πεσαβάρ στο Πακιστάν. Ένας μικρός μαθητής
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΗ άγρια σφαγή δεκάδων παιδιών από μαχητές Ταλιμπάν εξακολουθεί να στοιχειώνει το στρατιωτικό σχολείο της Πεσαβάρ στο Πακιστάν.
Ένας μικρός μαθητής επιστρέφει στον τόπο της τραγωδίας και ανακαλεί στη μνήμη του τον τρόμο που έζησε.
«Υπήρχαν μαθητές παντού. Οι περισσότεροι πάγωσαν, όταν ξεκίνησαν οι πυροβολισμοί. Τα παιδιά που κάθονταν στα καθίσματα παγιδεύτηκαν και άρχισαν να ουρλιάζουν. Είδα πολλά από τα αδέλφια μου να κείτονται στο πάτωμα, χτυπημένα από σφαίρες, και να ζητούν απεγνωσμένα βοήθεια. Κανείς δεν πρόλαβε να μαζέψει τα υπάρχοντά του. Όλοι έτρεξαν για να σωθούν».
Στην Πεσαβάρ ο θρήνος για τα αθώα θύματα δεν έχει τέλος.
Η οικογένεια της Αντλμίπ, που εργάζεται ως δασκάλα στο σχολείο της φρίκης, ζει το δικό της δράμα. Στην επίθεση έχασε τον πρωτότοκο γιο της.
Με δάκρυα στα μάτια περιγράφει τη στιγμή που έμαθε τα τραγικά νέα:
«Όταν μπήκα στο νοσοκομείο οι νοσηλευτές μου ζήτησαν να τους ακολουθήσω σε ένα δωμάτιο για την αναγνώριση των σορών. Δεν γνώριζαν ότι είχα χάσει και εγώ το παιδί μου.
Αναγνώρισα κάποιους συναδέλφους μου και στη συνέχεια μου έδειξαν ένα μικρό αγόρι. Ήταν ο νεκρός γιος μου, που τον έψαχνα παντού».
Μοναδική παρηγοριά για την Αντλίμπ ο μικρότερος γιος της.
Ο Μουσάντ βρισκόταν στο σχολείο την ώρα της επίθεσης αλλά κατάφερε να γλιτώσει.
Η φρίκη που έζησε έχει αφήσει ανεξίτηλα σημάδια στην παιδική του ψυχή.