ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΠαρά τις αντίξοες συνθήκες των τελευταίων ημερών η Ηλέκτρα ανεβαίνει κανονικά τη Δευτέρα 13 Ιουλίου και θα παίζεται μέχρι και την Πέμπτη 16 Ιουλίου στη σκηνή της Φρυνίχου.
Η Όλια Λαζαρίδου είναι η Ηλέκτρα του Σοφοκλή, στη σκηνοθετική εκδοχή του Κωνσταντίνου Ντέλλα. Η ίδια δεν υποκινείται από κάποια μεγάλη ιδέα, από την ανάγκη της καταξίωσης, από ματαιοδοξία – κάθε άλλο. Θεωρεί ότι έχει υποχρέωση να παίξει το ρόλο, καταδυόμενη στο βάθος του. Στην προσέγγιση αυτή θεωρεί ότι συμβάλλει ο σκηνοθέτης, που στρέφεται «στην παράδοση με μοντέρνο τρόπο».
Κωνσταντίνος Ντέλλας – σκηνοθέτης
Είναι ένα καλό στοίχημα γι’ αυτόν. Προσεγγίζει ηρωικές μορφές , αλλά η τραγωδία προσγειώνει στην επιείκεια. Κι έπειτα, ο Σοφοκλής δουλεύει σαν πρόδρομος του Σαίξπηρ, ένας σταρ του τραγουδιού έρχεται μαζί του κι η προφητική Αποκάλυψη του Ιωάννη σημαδεύει με τις τρομερές προφητείες της τις επιλογές του. Υποσχέσεις για μια νέα ανάγνωση που θα κερδίσει και τους πιο δύσκολους.
«Η Ηλέκτρα θα μπορούσε να είναι η αδελφή μας, και την ίδια στιγμή μια αρχαία θεότητα. Ένα πλάσμα που δεν ορίζεται εύκολα, γιατί εμπεριέχει πολλά αντιθετικά στοιχεία, όπως όλοι μας. Έχουμε μέσα μας τον τύραννο, τον ήρωα, το θύμα, τον σοφό, τον δίκαιο, τον εκδικητή – όλα σε διαφορετικές ποσότητες, αναλογίες, αποχρώσεις.
Θέλουμε να δείξουμε τους ήρωες στη ρωγμή τους. Ούτε να τους θαυμάσεις, ούτε να τους απορρίψεις. Γιατί, ας πούμε, ο ηρωισμός έχει τη γοητεία του υψηλού, μιας υπέρβασης πέρα από μεσότητες και συμβιβασμούς, αλλά έχει και μεγάλη σκληρότητα – το ηρωικό στοιχείο εύκολα μπορεί να το μισήσεις στον άλλον, ιδίως όταν εμπλέκεσαι συναισθηματικά. Η Χρυσόθεμις το λέει στην Ηλέκτρα “Το δίκιο πρέπει να ενώνει”. Και σε άλλο σημείο αναρωτιέται: “Ποιο δίκιο; Αυτό που προξενεί δεινά;” Έχουν όλοι κάποιο μέρος δίκιου και, όσον με αφορά, νιώθω ότι είμαι όλοι. Το ιδανικό, λοιπόν, για μένα θα ήταν στο τέλος της παράστασης να καταλάβεις την Ηλέκτρα, αλλά να μπορέσεις να πεις “Κι η Χρυσόθεμις, βέβαια, καλά τα έλεγε”. Η τραγωδία σε μαθαίνει στην επιείκεια.
Ανάμεσα στα ενδιαφέροντα στοιχεία της παράστασης ξεχωρίζει η συμμετοχή του Γιάννη Αγγελάκα, που όχι μόνο έγραψε για πρώτη φορά μουσική για θέατρο, αλλά θα ερμηνεύσει –με μπλε ραφ κοστούμι– το φάντασμα του Αγαμέμνονα, την αφήγηση του δολοφονημένου βασιλιά από τη ραψωδία λ της Οδύσσειας σαν «αμλετικό», εισαγωγικό στη σκηνική δράση, μονόλογο!
Η παράσταση
Ο Αγαμέμνονας σκοτώνει ένα ελάφι και μια κόρη. Η Κλυταιμνήστρα τον δολοφονεί στο λουτρό της επιστροφής. Ο Αίγισθος σκορπίζει φόβο και επιβάλλει εγκλεισμό. Η Χρυσόθεμις μαθαίνει να επιβιώνει. Η Ηλέκτρα δεν το μαθαίνει ποτέ. Ο Ορέστης, φυγαδευμένος για χρόνια, επιστρέφει για να κάνει πράξη τα λόγια. Όλοι και όλα κινούνται ανάμεσα στους ψιθύρους και τις σιωπές.
Μέσα στα ακίνητα νερά μιας θάλασσας που έχει γίνει λίμνη, ορθώνεται το μνημείο της πεπερασμένης ευημερίας. Ο Οίκος των Ατρειδών, κατειλημμένος εδώ και χρόνια από τη φονική εμμονή της προγονικής Κατάρας, ζητά την αποκατάσταση των παλαιών αμαρτιών. Το ανακάλεμα ξυπνά τους ήρωες του παρόντος και του παρελθόντος σε μια ιστορία, όπου ο ένας γίνεται η Ερινύα του άλλου.
Η εξουσία ασκείται και αφαιρείται πάνω σε ένα τραπέζι και ένα κρεβάτι, όπου άνθρωποι τρώνε και γεννάνε ανθρώπους. Ο κύκλος του αίματος κλείνει με τον ίδιο τρόπο που άνοιξε, το δόλο. Οι πρώην ηττημένοι, γίνονται οι επόμενοι νικητές, κουρασμένοι και ανήμποροι από την αναμονή μιας κάθαρσης που δεν έρχεται ποτέ. Έπρεπε έτσι; Έπρεπε έτσι.
Πληροφορίες Παράστασης
Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν – Φρυνίχου
13-16 Ιουλίου 2015
Ώρα Έναρξης: 21:00
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Ντέλλας
Παίζουν αλφαβητικά
Όλια Λαζαρίδου (Ηλέκτρα)
Γεράσιμος Μιχελής (Παιδαγωγός / Αίγισθος)
Ζωή Ξανθοπούλου (Κλυταιμνήστρα / Χορός)
Φανή Παναγιωτίδου (Χρυσόθεμις / Χορός)
Γιώργος Χριστοδούλου (Ορέστης)
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς
Σύμβουλος δραματουργίας :Άννα Μαυρολέων
Μουσική: Γιάννης Αγγελάκας
Σκηνικά – Κοστούμια: Ανδρέας Σκούρτης
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Βοηθός σκηνοθέτη: Έλενα Γεωργίου
Επιμέλεια ήχου: Coti K
Εκτέλεση μουσικής μέσω Η/Υ: Καλλιόπη Τακάκη
Βοηθοί σκηνογράφου: Κωνσταντίνα Μαρδίκη, Νεφέλη Σωτηράκη, Meera Osborne
Εκτέλεση παραγωγής: Καλλιόπη Τακάκη σε συνεργασία με το Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν