Τρεις δεκαετίες μετά τη φυγή του πατέρα του από το Αφγανιστάν, ο 24χρονος Αμπντουλάχ Μπάκσι ακολουθεί τα χνάρια του στην αναζήτηση μιας καλύτερης
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Τρεις δεκαετίες μετά τη φυγή του πατέρα του από το Αφγανιστάν, ο 24χρονος Αμπντουλάχ Μπάκσι ακολουθεί τα χνάρια του στην αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Μόνο που ο πατέρας του πήγε στο Ιράν, ενώ αυτός βρίσκεται στη Μόρια της Λέσβου, καθ’ οδόν για την εύπορη βόρεια Ευρώπη.
Μαζί με τον ξάδελφό του, προορισμός τους είναι η Γερμανία: «Θέλω η οικογένειά μου να έρθει μαζί μου στη Γερμανία. Γιατί πιστεύω πως η Γερμανία είναι η καλύτερη χώρα στην Ευρώπη».
Πριν τριάντα χρόνια, ο Μοχάμαντ Μπάκσι έφυγε από το Αφγανιστάν κι έκανε οικογένεια στο Κασάν του Ιράν. Στόχος του 55χρονου είναι να εξασφαλίσει στα παιδιά του μια ζωή που θα είναι καλύτερη από εκείνη που ζούνε τώρα.
Ο ίδιος λέει: «Από νωρίς το πρωί μέχρι το βράδυ εργάζομαι για να πληρώνω για τα παιδιά. Ο Θεός ξέρει πόσο υποφέρουμε και τι μαρτύρια έχουμε περάσει εδώ πέρα».
Η Λέιλα είναι μια από τις αδελφές του Αμπντουλάχ. Αν και τελειώνει το μεταπτυχιακό της, οι επιλογές της, όπως λέει και η ίδια, είναι εξαιρετικά περιορισμένες: «Θα πάρω το μεταπτυχιακό μου σε λίγους μήνες και ξέρω πως δε θα μπορώ να κάνω τίποτα στο Ιράν, αφού δεν έχω άδεια εργασίας. Και δεν μπορώ ούτε να γυρίσω στο Αφγανιστάν, γιατί για μια γυναίκα που έχει σπουδάσει πολιτικός μηχανικός στο Αφγανιστάν δεν υπάρχει περιθώριο ούτε να δουλέψω, ούτε να σπουδάσω ούτε να έχω ζωή. Αυτή τη στιγμή δεν θέλω να αποχωριστώ την οικογένειά μου, θέλω να είμαι περισσότερο μαζί τους».
Και ο ίδιος ο Αμπντουλάχ έχει τα δικά του αδιέξοδα. Το Ιράν, από το οποίο ήρθε, δεν θεωρείται εμπόλεμη ζώνη. Άρα ο ίδιος δεν δικαιούται να αιτηθεί ασύλου. Ακόμη μια Οδύσσεια, της οποίας το τέλος θεωρείται αβέβαιο.