Έχοντας στο πλευρό του σε κάθε ψηφοφορία τα τελευταία χρόνια τον γιο του Νικολάι, ο Αλεξάντερ Λουκασένκο μοιάζει να τον προετοιμάζει όταν έρθει η
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΈχοντας στο πλευρό του σε κάθε ψηφοφορία τα τελευταία χρόνια τον γιο του Νικολάι, ο Αλεξάντερ Λουκασένκο μοιάζει να τον προετοιμάζει όταν έρθει η στιγμή για διάδοχό του.
Προς το παρόν ο ίδιος έχοντας αυτοχαρακτηριστεί κι «ως ο τελευταίος δικτάτορας της Ευρώπης» αν μη τι άλλο είναι ο ισόβιος Πρόεδρος της Λευκορωσίας.
«Πιστεύω ότι ο Λουκασένκο θα παραμείνει στην εξουσία μέχρι τέλους. Τουλάχιστον αυτό θα ήθελε, μέχρι το τέλος της ζωής του. Φοβάται να εμπιστευθεί κάποιον αυτήν την εξουσία και γι’ αυτό θα την κρατήσει μέχρις εσχάτων», υποστηρίζει ο Βαλερί Καρμπάλετς, πολιτικός αναλυτής.
Από το 1994 που ανεξαρτητοποιήθηκε η χώρα από την πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση ο Λουκασένκο είναι ο μοναδικός της Πρόεδρος. Επανεξελέγη το 2001, το 2006, το 2010 και το 2015 με ποσοστά, που θεωρούνται καθεστωτικά.
Όντας 21 χρόνια στην εξουσία ταυτίστηκε με αυτήν κάνοντας πολλούς να λένε ότι ΜΜΕ, αντιπολίτευση και κάθε μορφής θεσμός ότι τελεί υπό τον απόλυτο έλεγχό του. Οι αντίπαλοί του κατατάσσονται στους εχθρούς του έθνους, αφού προβάλλεται ως ο εγγυητής της σταθερότητας.
Για τον ίδιο αλλά και πολλά από τα κυβερνητικά μέλη είναι αδύνατον να ταξιδέψουν στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες και επί του παρόντος η Λευκορωσία είναι το μοναδικό κράτος, που δεν μετέχει στο Συμβούλιο της Ευρώπης.
Ταυτόχρονα έχει συμμαχήσει με τους βασικούς εταίρους της Μόσχας δημιουργώντας και την Ευρασιατική Οικονομική Ένωση. Μία συμμετοχή σε αντάλλαγμα της απόλυτης σιωπής για τα εσωτερικά ζητήματα στην Λευκορωσία. Σε διεθνές επίπεδο η απομόνωση είναι δεδομένη και πολλαπλασιάζεται με τις ευρωπαϊκές κυρώσεις.
Προσφάτως ο Αλεξάντερ Λουκασένκο ξεκίνησε μία μερική στροφή προκειμένου να αποκαταστήσει εν μέρει την εικόνα του.
Άρχισε να απελευθερώνει κάποιους από τους πολιτικούς κρατουμένους και μεταβλήθηκε σε μεσολαβητή στην ουκρανική κρίση. Πέτυχε άρση των κυρώσεων που επέβαλλαν οι Βρυξέλλες το 2011.
Μέχρι τώρα επένδυε πολλά στο βιωτικό επίπεδο των πολιτών, το οποίο ήταν συγκριτικά αρκετά υψηλό.
Τώρα όμως τα δεδομένα έχουν αρχίσει να μεταβάλλονται προς το χειρότερο κι αν αυτή η πορεία συνεχιστεί τότε θα αυξηθεί η εσωτερική πίεση.
Εξ ου και ο Αλεξάντερ Λουκασένκο επιστρατεύει τις σοβιετικές πολιτικές καταβολές του κι επιδίδεται σε επικοινωνιακά τεχνάσματα για να διατηρήσει την εικόνα, που θέλει να περάσει. Αυτή του εργατικού ηγέτη, που ενδιαφέρεται για την τύχη του λαού του.
Αν αρχίσει να αποδομείται αυτή η εικόνα τότε θα αρχίσει να τρίζει και το σύστημα εξουσίας, που έχει δημιουργήσει.