Για τον Φρανσουά Ολάντ, ο διπλωματικός μαραθώνιος που ξεκίνησε στο Μέγαρο των Ηλυσίων με τον Ντέιβιντ Κάμερον, έχει ως στόχο «να ενισχυθούν όλοι οι
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Για τον Φρανσουά Ολάντ, ο διπλωματικός μαραθώνιος που ξεκίνησε στο Μέγαρο των Ηλυσίων με τον Ντέιβιντ Κάμερον, έχει ως στόχο «να ενισχυθούν όλοι οι μοχλοί, διπλωματικοί, στρατιωτικοί και πολιτικοί, στη μάχη κατά της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος».
Σε στρατιωτικό επίπεδο, ένας ευρύς συνασπισμός υπό τις Ηνωμένες Πολιτείες συνεχίζει εδώ και ένα χρόνο τις αεροπορικές επιδρομές σε Ιράκ και Συρία, με αμφίβολα αποτελέσματα. Συμμετέχουν 13 χώρες, μεταξύ των οποίων η Γαλλία και πιο πρόσφατα η Τουρκία.
Μεγάλη πρόκληση τώρα είναι η συμμετοχή της Ρωσίας. Μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι, ο Ολάντ ζήτησε τη συνεργασία της Μόσχας και ο Βλαντίμιρ Πούτιν ανταποκρίθηκε θετικά.
«Πρέπει να ξεκινήσετε άμεση επικοινωνία με τους Γάλλους και να συνεργαστείτε μαζί τους ως σύμμαχοι», ήταν η εντολή του στο στράτευμα.
Είναι όμως η Μόσχα έτοιμη για μια τέτοια συνεργασία;
Η Ρωσία ξεκίνησε τις επιδρομές πριν επτά εβδομάδες. Κύριος στόχος τους δεν ήταν οι τζιχαντιστές αλλά η ενίσχυση των χερσαίων δυνάμεων του Μπασάρ αλ Άσαντ απέναντι στους Σύρους αντάρτες.
Η συντριβή του ρωσικού Airbus στη χερσόνησο του Σινά, που αποδίδεται στους τζιχαντιστές, επηρέασε τη στάση της Μόσχας. Αλλά ο μόνος πραγματικός σύμμαχός της στην περιοχή είναι το Ιράν. Οι δύο πλευρές αποφάσισαν να ενισχύσουν τη συνεργασία τους.
Η πρόσφατη συνάντηση Ομπάμα – Πούτιν στο περιθώριο της συνόδου των G20 εξελήφθη ως σημάδι προσέγγισης. Λίγοι όμως στην Ουάσιγκτον πιστεύουν στη δυνατότητα μιας πραγματικής συμφιλίωσης.
«Οι Ρώσοι δεν είναι ακόμα μέρος της λύσης στη Συρία. Όσο συνεχίζουν να στηρίζουν τον Σύρο πρόεδρο Μπασάρ αλ Άσαντ, επιδεινώνουν το προσφυγικό πρόβλημα και πλήττουν την προσπάθεια καταπολέμησης της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος», σχολιάζει ο αναλυτής Γουίλιαμ Τέιλορ.
Σε κάθε περίπτωση, οι ειδικοί προειδοποιούν πως ένας τέτοιος συνασπισμός δεν θα οδηγήσει πουθενά χωρίς να εξασφαλιστεί συμφωνία για την εξεύρεση πολιτικής λύσης στη συριακή κρίση. Η διάσκεψη της Βιέννης στα μέσα Νοεμβρίου απλά σκιαγράφησε το περίγραμμα της λύσης, που πάντα «σκοντάφτει» στο ίδιο ερώτημα: Ποια θα είναι η τύχη του Μπασάρ αλ Άσαντ;