ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Του ανταποκριτή μας στην Αθήνα, Σταμάτη Γιαννίση
Οι βομβιστικές επιθέσεις στις Βρυξέλλες αποτελούν μια ακόμη εξαιρετικά οδυνηρή υπενθύμιση ότι η τρομοκρατία στην Ευρώπη εξελίσσεται σε ένα μακροπρόθεσμο και δυσεπίλυτο πρόβλημα το οποίο αναμένεται να χειροτερέψει πολύ πριν …καλυτερέψει.
Τα όσα συνέβησαν στη βελγική πρωτεύουσα επανέφεραν στο προσκήνιο την αδυναμία των Ευρωπαϊκών υπηρεσιών ασφαλείας να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την τρομοκρατία είτε αυτή είναι εισαγόμενη είτε πολύ περισσότερο, εγχώρια.
Ταυτόχρονα αναδείχτηκε και η άλλη μεγάλη αδυναμία του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου (όπως τουλάχιστον έχει αυτό εξελιχθεί) στο να αποτρέπει άτομα που γεννήθηκαν και ανδρώθηκαν όχι ως φανατικοί μουσουλμάνοι αλλά ως πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το να μετατραπούν σε φανατικούς καμικάζι του ισλαμικού φονταμενταλισμού.
Είναι σαφές ότι η περιθωριοποίηση των μουσουλμανικών πληθυσμών των μεγάλων ευρωπαϊκών αστικών κέντρων λόγω της παρατεταμένης οικονομικής ύφεσης οδήγησε στη ριζοσπαστικοποίηση τους, δημιουργώντας μια νέα γενιά τρομοκρατών με ευρωπαϊκή ταυτότητα και διαβατήριο.
Αν τα πλήγματα στις Βρυξέλλες αλλά και στο Παρίσι εκτελέστηκαν από μουσουλμάνους, πλην όμως δεύτερης και τρίτης ίσως γενιάς Ευρωπαίους πολίτες , οι αποτρόπαιες αυτές πράξεις έριξαν ακόμη περισσότερο νερό στο μύλο της ξενοφοβίας ενισχύοντας την ρητορική της ευρωπαϊκής άκρας δεξιάς αλλά και των υπερσυντηρητικών κόμματων στους κόλπους τη Ένωσης.
Κατά κακή συγκυρία η ισλαμική τρομοκρατία χτύπησε σε μια στιγμή που η προσφυγική κρίση συνεχίζει να βάζει σε δοκιμασία τις σχέσεις των κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης οδηγώντας αργά αλλά σταθερά στον κάλαθο των αχρήστων την συνθήκη Σένγκεν, τον δεύτερο μετά το ευρώ εμβληματικότερο πυλώνα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Σε αυτό το ζοφερό τοπίο μάλιστα, το επικείμενο δημοψήφισμα στην Βρετανία με το ερώτημα της εξόδου της χώρας από την Ένωση προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη αβεβαιότητα για την επόμενη ημέρα της ενωμένης Ευρώπης.
Αντιμέτωπη πλέον με μια συνεχή τρομοκρατική εκ των έσω, απειλή και αδύναμη να βρει ενιαίο και αποτελεσματικό τρόπο αντιμετώπισης της η ΕΕ πορεύεται σε ένα άδηλο μέλλον που θα μπορούσε να σημάνει ακόμη και το τέλος της, τουλάχιστον σε σχέση με αυτό που γνωρίζουμε ως τώρα.
Ο χρόνος πιέζει αφόρητα τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς να βρουν το συντομότερο δυνατό μια κάποια λύση πριν η Ευρωπαϊκή ήπειρος μετατραπεί σε θέατρο ενός ακήρυκτου “ιερού πολέμου” μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων αλλά και μεταξύ ακροδεξιών και ακροαριστερών που θα υπερασπίζονται δύο διαφορετικούς τύπους Ευρώπης και καμία σχέση δεν θα έχουν με την Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία μεγαλώσαμε…