Η διευθύντρια του ορχηστρικού συνόλου Concert d'Astrée μας αποκαλύπτει τα μυστικά του Μοντεβέρντι
Η Εμανουέλ Χάιμ διευθύνει το δικό της μπαρόκ σύνολο, το Concert d’Astrée. Μας εξηγεί γιατί κάθε ανέβασμα της «Επιστροφής του Οδυσσέα στην πατρίδα» είναι μοναδικό:
«Όταν αναφερόμαστε στην “Επιστροφή του Οδυσσέα στην πατρίδα”, το χειρόγραφο είναι ένα αντίγραφο, που δεν έγινε από τον Μοντεβέρντι. Πάνω στο οποίο μάλιστα δεν υπάρχουν καθόλου σχόλια, όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή. Κανείς δεν μας λέει ποια όργανα παίζουν ή τι παίζουν.
Ο ρόλος του μαέστρου σήμερα, πιστέψτε με, είναι πολύ διαφορετικός από το ρόλο του μαέστρου τον 19ο αιώνα, γιατί ερμηνεύει μια παρτιτούρα, όπου υπάρχουν πολύ περισσότερες υποδείξεις. Πρέπει να παίρνει διαρκώς αποφάσεις. Άρα δεν έχουμε ποτέ τις ίδιες μουσικές επιλογές, ούτε τους ίδιους προφανώς αυτοσχεδιασμούς».
Ο Ρολάντο Βιγιαζόν συμπληρώνει:
«Πρέπει να ακούμε τη μουσική, τα όργανα, γιατί αντίθετα από ότι συμβαίνει με το ρομαντικό ρεπερτόριο, όπου η φωνή είναι ένα είδος σέρφερ πάνω στο μουσικό κύμα, εδώ είσαι μέρος της μουσικής. Αντιδράς σε ό,τι κάνουν τα όργανα και τα όργανα αντιδρούν σε ό,τι κάνεις εσύ».
Η Εμανουέλ Χάιμ μας δίνει μια εικόνα των οργάνων που έχει η ορχήστρα και του ρόλου τους:
«Υπάρχουν δύο βασικά σύνολα οργάνων, δηλαδή τα όργανα του «fondamento», που είναι τα θεμέλια της ορχήστρας. Έχουμε λοιπόν τη βιόλα ντα γκάμπα και το τσέλο ντα μπράτσιο που κρατάμε στα χέρια μας. Και υπάρχουν και πολυφωνικά όργανα που φέρνουν την αρμονία: το εκκλησιαστικό όργανο, όλη η οικογένεια των λαούτων, από το μικρό λαούτο μέχρι την θεόρβη, που έχει ένα πολύ βαθύ μπάσο.
Και μετά έχουμε όλα τα μελωδικά όργανα, όπως την οικογένεια των βιολιών, τις κορνέτες, που σχεδόν ανήκουν στην οικογένεια των πνευστών. Το ίδιο το όργανο είναι από ξύλο, με ένα επιστόμιο τρομπέτας. Έχουμε επίσης τα φλάουτα με ράμφος, που παραλίγο να ξεχάσω. Αυτά είναι τα όργανα που είχαμε στη Βενετία το 1630-1640».