«Είναι αδύνατο εν έτει 2017 να μην αντιδρούμε», λέει στο euronews η διευθύντρια του Φεστιβάλ
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤα ανθρώπινα δικαιώματα βρέθηκαν στο επίκεντρο του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Φόρουμ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στη Γενεύη.
Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα events, αφιερωμένο σε ντοκιμαντέρ και έργα μυθοπλασίας με κεντρικό θέμα την καταπάτηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου παγκοσμίως.
Το φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε παράλληλα με τη σύνοδο του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ.
«Μέσα από το φεστιβάλ θέλουμε να πούμε πως είναι αδύνατο εν έτει 2017 να μένεις αδιάφορος. Όλοι πρέπει να ασχοληθούμε, να αντιδράσουμε, ο καθένας με τον τρόπο του. Είτε στηρίζοντας μια οργάνωση, στέλνοντας επιστολές ή αποκηρύσσοντας αυτό που συμβαίνει σε ολόκληρο τον κόσμο. Όλοι έχουμε το δικό μας ρόλο», δήλωσε στο euronews η γενική διευθύντρια του Φεστιβάλ Ιζαμπέλ Γκάτικερ.
Η Μανόν Λουαζό τιμήθηκε με το βραβείο του Παγκόσμιου Οργανισμού κατά των Βασανιστηρίων για το ντοκιμαντέρ της «Σιωπηρός Πόλεμος».
Η Γαλλοβρετανίδα δημοσιογράφος έγινε γνωστή από τα ρεπορτάζ και τα ντοκιμαντέρ της για την Τσετσενία και τη Συρία.
Είχε βραβευθεί και το 2015 από τον OMCT για το ντοκιμαντέρ της «Τσετσενία, ένας πόλεμος χωρίς ίχνη».
Θέμα του «Σιωπηρού Πολέμου», το μοντάζ του οποίου δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί, είναι οι βιασμοί γυναικών στις φυλακές του Μπασάρ αλ Άσαντ στη Συρία.
Η ίδια η δημιουργός δήλωσε στο euronews:
«Ο βιασμός είναι το τέλειο έγκλημα για το καθεστώς. Τα θύματα αποφυλακίζονται, όμως δεν μπορούν να μιλήσουν, διότι οι οικογένειές τους θα τις αποκηρύξουν και δεν αποκλείονται και τα εγκλήματα τιμής. Δεν ασχολούμαι τόσο με τον βιασμό όσο με τις γυναίκες. Πώς ήταν παλιά, πώς ονειρεύτηκαν την επανάσταση και πώς επιβιώνουν σήμερα».
Για το ντοκιμαντέρ του “I Am Not Your Negro” ο Ραούλ Πεκ τιμήθηκε με το βραβείο «Γκίλντα Βιέιρα ντε Μέγιο», το οποίο του απένειμε το Ίδρυμα της διάσημης σοπράνο Μπάρμπαρα Χέντρικς για την Ειρήνη και τη Συμφιλίωση.
Το ντοκιμαντέρ, το οποίο ήταν υποψήφιο στα φετινά Όσκαρ, αφορά την ιστορία των φυλών στη σύγχρονη αμερικανική ιστορία. Βασίζεται σε ένα ημιτελές σενάριο του Αμερικανού συγγραφέα και ακτιβιστή Τζέιμς Μπόλντουιν, ο οποίος κατέγραψε τις αναμνήσεις του από τους Αφροαμερικανούς δολοφονηθέντες αγωνιστές Malcolm X, Martin Luther King και Medgar Evers.
«Ο Μπόλντουιν λέει επίσης ότι για εκείνον η βιομηχανία της ψυχαγωγίας είναι ανάλογη εκείνης των ναρκωτικών, περιλαμβάνοντας και τις τηλεοράσεις. Συμφωνούμε, όταν βλέπουμε ότι όλες αυτές οι τηλεοπτικές ώρες δεν βοηθούν στο ξεκαθάρισμα των πραγμάτων, αφού υπάρχει εξίσου μεγάλη αύξηση της άγνοιας», σύμφωνα με τον ίδιο τον δημιουργό.
Στις κορυφαίες στιγμές του φεστιβάλ συγκαταλέγεται το ντοκιμαντέρ «500 χρόνια». Πρόκειται για το τελευταίο μέρος της τριλογίας της Πάμελα Γιέιτς για την εθνοκάθαρση και την ασυδοσία εις βάρος των Μάγιας στη Γουατεμάλα.
Η ταινία ξεκινά με την καταδίκη του διαβόητου δικτάτορα Εφραίν Ρίος Μοντ για γενοκτονία και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, μια νίκη για τους ιθαγενείς της Γουατεμάλα.
Μιλώντας στο euronews, η Γιέιτς παραλληλίζει τους αγώνες των Μάγιας με τους αγώνες που πρέπει να γίνουν σήμερα:
«Ζούμε σε εποχές αντίστασης σε αυταρχικά καθεστώτα στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη Λατινική Αμερική και την Ευρώπη. Βλέπουμε την πίεση προς την Κοινωνία των Πολιτών. Πιστεύω πως μπορούμε να διδαχθούμε πολλά από του Μάγιας ως προς το πώς να οργανώσουμε την αντίστασή μας».
Το Φεστιβάλ τίμησε επίσης για το έργο του τον σκηνοθέτη και σεναριογράφο Ρίτι Παν, έναν δημιουργό που έγινε παγκοσμίως διάσημος για τα ντοκιμαντέρ του σχετικά με τη γενοκτονία του καθεστώτος των Ερυθρών Χμερ στην Καμπότζη.