Ο «χορός των μεταμφιεσμένων» θεωρείται πρωτοποριακό και βιρτουόζο έργο
H όπερα «ο χορός των μεταμφιεσμένων», ένα δημιούργημα σε τρεις πράξεις του Τζουζέπε Βέρντι, είναι ένα πρωτοποριακό βιρτουόζικο αριστούργημα και ένα απο τα διασημότερα και δημοφιλέστερα έργα, του σπουδαίου Ιταλού.
Ο Βέρντι με το έργο αυτό πέτυχε τη λεπτή σχέση κωμωδίας και τραγωδίας.
Η όπερα παρουσιάζεται στο θέατρο Λεσέου της Βαρκελόνης με σολίστ τον Πολωνό τενόρο Πιοτρ Βεσζάλα, ο οποίος ενσαρκώνει έξοχα τον κύριο χαρακτήρα, τον κυβερνήτη της Βοστώνης, Ρικάρντο.
http://piotrbeczala.com/
«Είναι χαρά να τραγουδήσω αυτή την όπερα, καθώς ο Βέρντι έγραψε για τον χαρακτήρα που ενσαρκώνω, τον Ρικάρντο, με έναν απίστευτα ενδιαφέροντα τρόπο. Μεταφέρει το ρόλο και κινούμαστε απο τραγικές στιγμές σε εντελώς όμορφες στιγμές», λέει ο Πολωνός τενόρος, συμπληρώνοντας ότι στο έργο του Βέρντι υπάρχει ένα ευρύ φάσμα ερμηνευτικών απεικονίσεων.
Η μεγαλειώδης όπερα του Τζουζέππε Βέρντι, πραγματεύεται τη δύναμη της εξουσίας, τον έρωτα, αλλά και την προδοσία.
Ο Ρικάρντο ερωτεύεται κρυφά την Αμέλια, μια γυναίκα παντρεμένη με τον πιο πιστό υπασπιστή του.
Ο τελευταίος, πεπεισμένος ότι τον απατά με τον κυβερνήτη, θα τον δολοφονήσει, καθιστώντας την αμαρτωλή προφητεία της μάγισσας Ούλρικα, πραγματικότητα.
Η υπόθεση στηρίζεται στο πραγματικό γεγονός, της δολοφονίας του Γουσταύου Γ’ βασιλιά της Σουηδίας, κατά τη διάρκεια ενός χορού μεταμφιεσμένων το 1792, μέσα στην Βασιλική Όπερα της Στοκχόλμης.
«Η πιο όμορφη σκηνή για μένα είναι η σκηνή της Ούλρικα όπου ο Ρικάρντο γελάει με την προφητεία της», σημειώνει ο Βεσζάλα.
«Η μεγαλοφυία του Βέρντι διακρίνεται από τον τρόπο που έγραψε αυτό το έργο, κάνοντας μια ελαφρά και διασκεδαστική στιγμή να πνίγεται στη σοβαρότητα. Για μένα, είναι μια από τις πιο όμορφες στιγμές στην όπερα και μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για έναν τενόρο», λέει ο Πολωνός σολίστ.
Σκηνοθέτης αυτής της ταραχώδους ανθρώπινης ιστορίας, ο Γάλλος Βινσέν Μπουσάρ
«Δεν πρόκειται μόνο για το χορό στην ολοκλήρωση της τελευταίας πράξης. Η ζωή είναι μόνιμα ένας χορός, όπου κάποιοι μετακινούνται μεταμφιεσμένοι. Αυτή είναι η έννοια της τελευταίας πράξης. Είναι ένα οξύμωρο, κάτω από την ελαφρότητα, βρίσκεται το βάρος ενός τρομακτικού πεπρωμένου, κάτω από τη χορό, κάτω από τις μάσκες του χορού, που κρύβουν αβυσσαλέα μοναχικές υπάρξεις, υπάρχει πάντα κάτι που σημαίνει το αντίθετο και η μάσκα χρησιμοποιείται για να πει την αλήθεια», σημειώνει ο Γάλλος σκηνοθέτης.
«Αυτό που κάνουμε στο θέατρο Λισέου της Βαρκελόνης είναι διαχρονικό. Είναι πολύ καλό που η ιδέα του σκηνοθέτη δεν κρύβει την ιστορία. Είναι επίσης ένα θαυμάσιο μείγμα μιας σύγχρονης αντίληψης της όπερας και της πραγματικής κλασσικής τέχνης», λέει ο Πιοτρ Βεσζάλα.