Διέψευσε όλους τους γιατρούς του, που του είχαν δώσει μόλις δύο χρόνια ζωής
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΣε ηλικία 76 ετών απεβίωσε, στο σπίτι του στο Κέιμπριτζ, ο εμβληματικός Βρετανός φυσικός Στίβεν Χόκινγκ, ο οποίος εδώ και δεκαετίες βρισκόταν καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο, εξαιτίας ανίατης νευρολογικής νόσου.
Ένας άνθρωπος που συγκίνησε τους πάντες με την προσωπική περιπέτεια της υγείας του και ένας επιστήμονας που -παρόλο που μιλούσε με συνθετική φωνή- ενέπνευσε πολλούς άλλους επιστήμονες με τις πρωτοποριακές ιδέες του. Και, αναμφίβολα, ήταν ο συνδυασμός αυτών των δύο, ενός τόσο προχωρημένου νου σε ένα τόσο αχρηστευμένο σώμα, που τον βοήθησε να γίνει παγκόσμιο σύμβολο.
Έγινε διάσημος για το έργο του πάνω στις μαύρες τρύπες, τη βαρύτητα και τη γενική σχετικότητα, ενώ ήταν ο συγγραφέας πολλών δημοφιλών βιβλίων, με κορυφαίο τη «Σύντομη Ιστορία του Χρόνου», που είχε εκδοθεί το 1988, μεταφράσθηκε σε 40 γλώσσες (και στα ελληνικά) και πούλησε περισσότερα από δέκα εκατομμύρια αντίτυπα. Οι κακεντρεχείς πάντως το ονόμασαν «το σπουδαιότερο αδιάβαστο βιβλίο στην ιστορία»!
H ιστορία του Στίβεν Χόκινγκ...
Ακρωτήριο Κανάβεραλ 26-04-2007: Αιωρούμενος για μερικά δευτερόλεπτα. Μια εμπειρία που ο κορυφαίος αστροφυσικός Στίβεν Χόκινγκ δε θα έχανε για κανέναν λόγο.
Καθηλωμένος από νέος σε αναπηρικό αμαξίδιο, εξαιτίας μιας ασθένειας του νευρομυϊκού συστήματος, ο 70χρονος τότε εκπλήρωσε το όνειρό του και απόλαυσε κάθε λεπτό της πτήσης σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό το 2007.
2007: Με το πάθος του για το σύμπαν ο διάσημος φυσικός θεωρήθηκε ισάξιος με άλλους κορυφαίους επιστήμονες, όπως ο Αλμπερτ Αϊνστάϊν και ο Ισαάκ Νεύτων.
Το βιβλίο του Χόκινγ με τίτλο «Το Χρονικό του Χρόνου», που εκδόθηκε το 1988, πούλησε περισσότερα από 12 εκατομμύρια αντίτυπα.
Πάντα σεμνός όμως, ο Χόκινγκ ισχυριζόταν ότι ήταν απλώς ένας από τους ανθρώπους που βοήθησαν να συγκεκριμενοποιήσουμε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε το σύμπαν.
11-06-2005: «Πιθανώς, η πιο σημαντική και γνωστή συνεισφορά μου στην επιστήμη, ήταν η ανακάλυψή μου ότι οι μαύρες τρύπες δεν είναι εντελώς μαύρες αλλά λάμπουν σαν θερμά σώματα. Όλοι τώρα πιστεύουν ότι οι μαύρες τρύπες πρέπει να εκπμπεμπουν ακτινοβολία Χόκινγκ», έλεγε ο ίδιος.
Το 1979, ο Χόκινγκ κατέλαβε την Λουκασιανή Έδρα Μαθηματικών στο τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Θεωρητικής Επιστήμης στο πανεπιστήμιο του Κέϊμπριτζ. Μια έδρα που κατείχε και σερ Ισαάκ Νεύτων.
Ο Χόκινγκ ήταν μαχητής. Κατάφερε, όταν ήταν 21 ετών, να διαψεύσει τους γιατρούς του, που του είχαν δώσει μόλις δύο χρόνια ζωής. Η ασθένειά του εξελισσόταν αργά. Αρχικά παρέλυσαν οι κινητικοί του μύες και στη συνέχεια οι μύες του προσώπου. Το 1985 αναγκάστηκε να κάνει τραχειοτομή. Έζησε, αλλά έχασε εντελώς τη φωνή του. Χρησιμοποίησε όμως ένα εξελιγμένο σύστημα παραγωγής τεχνητής ομιλίας.
12-04-2005 Ήταν πολυγραφότατος και έλαβε πολλές διακρίσεις. Παρόλα αυτά, ήταν ιδιαίτερα γνωστός για το καλό του χιούμορ και τον επικοινωνιακό του χαρακτήρα.
«Ζούμε σε μια περιοχή, στην οποία μπορεί να υπάρξει ζωή. Πιστεύω όμως ότι θα μπορούσαμε να επιλέξουμε μια καλύτερη τοποθεσία», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά.
Ο Χόκινγκ αφιέρωσε τη ζωή του στο πάντρεμα των δύο ακρογωνιαίων λίθων της Φυσικής- της θεωρίας του Αϊνστάϊν περί σχετικότητας και της κβαντικής θεωρίας. Ωστόσο, ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια για τον φυσικό παρέμεινε η παρουσία των ανθρώπων στο σύμπαν.
«Νομίζω ότι το ανθρώπινο γένος δεν έχει μέλλον έαν δεν πάει στο διάστημα. Για αυτό το λόγο πιστεύω ότι τα διαστημικά προγράμματα και οι εκκολαπτόμενες διαστημικές εταιρείες είναι σημαντικές για να βοηθήσουν στην εξάπλωση του ανθρώπινου είδους μακριά από τη γη», υπογράμμιζε με έμφαση.
Η κινηματογραφική ταινία «Η θεωρία του παντός» το 2014 για τη ζωή του Χόκινγκ, με τον θαυμάσιο Έντι Ρεντμέιν στον πρωταγωνιστικό ρόλο να κερδίζει το Όσκαρ καλύτερου ηθοποιού, έκανε ευρύτερα γνωστό τον Βρετανό κοσμολόγο. Ο ίδιος χάρηκε με την ταινία και δήλωσε για τον Ρεντμέιν «μερικές φορές νόμιζα ότι ήμουν εγώ».
Αλλά το πιο εντυπωσιακό δεν ήταν ότι ο Χόκινγκ έγραψε την ιστορία του χρόνου από την απαρχή του σύμπαντος. Ήταν ότι ο ίδιος είχε τελικά πολύ χρόνο στη διάθεσή του, παρόλο που όταν ως φοιτητής το 1963, σε ηλικία μόλις 21 ετών, διαγνώσθηκε με αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση, γνωστή και ως νόσο Λου Γκέριγκ ή του κινητικού νευρώνα, οι γιατροί του έδιναν δύο μόνο χρόνια ζωής.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΌμως ο Χόκινγκ, που ποτέ δεν έχασε το βρετανικό χιούμορ του, παρά τη δύσκολη κατάστασή του, διέψευσε κάθε προσδοκία και έζησε για να γίνει ο πιο διάσημος επιστήμονας μετά τον 'Αϊνστάιν. Ακόμη και όταν η νευροεκφυλιστική νόσος του επέτρεψε να κουνάει μόνο τα μάτια του και ένα δάχτυλο, οι διανοητικές δυνάμεις του φαίνονταν ακμαίες.
Όπως είπε κάποια μέρα, «μολονότι κρεμόταν ένα σύννεφο πάνω από το μέλλον μου, διαπίστωσα, προς μεγάλη μου έκπληξη, ότι απολάμβανα τη ζωή μου στο παρόν περισσότερο από ό,τι πριν. Και τότε άρχισα να κάνω πρόοδο στην έρευνά μου». Ο στόχος του ήταν απλός, όπως εξήγησε: «Η πλήρης κατανόηση του σύμπαντος, γιατί είναι όπως είναι και γιατί τελικά υπάρχει». Αν αυτό μπορεί να θεωρηθεί απλό...