Τα σημάδια είναι εκεί τριάντα χρόνια μετά την Πτώση του Τείχους
Τριάντα χρόνια μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου λίγα είναι τα ορατά σημάδια που παραμένουν πέρα από εκείνα που σκόπιμα έμειναν στη θέση τους για να υπενθυμίσουν στους Βερολινέζους και τους τουρίστες τα βάναυσα σύνορα που στοίχειωσαν τη ζωή πολλών ανατολικογερμανών.
Ομως αν κάποιος ρίξει μια πιο προσεκτική ματιά θα δει τα απομεινάρια μιας άλλης εποχής από τα φανάρια μέχρι τα καλύμματα των φρεατίων που επιβίωσαν στον 21ο αιώνα.
Το γνωστό στη Γερμανία Ampelmännchen ή ανθρωπάκι του φαναριού όπως λέει ο Ντέρκ Εχλερτ, εκπρόσωπος μεταφορών του Βερολίνου δεν χρησιμοποιήθηκε στους φωτεινούς σηματοδότες που βλέπαμε στο δυτικό Βερολίνο αλλά στη συνέχεια διαπιστώθηκε ότι οι σηματοδότες του ανατολικού Βερολίνου ήταν καλύτεροι, πιο φωτεινοί. Στην ομίχλη, στη βροχή, τον χειμώνα, στο σκοτάδι ήταν πιο φωτεινοί. Ετσι από το 2007 χρησιμοποιήθηκαν και στο δυτικό τμήμα της πόλης
Οι αντίστοιχοι «Σταμάτης» και «Γρηγόρης» σχεδιάστηκαν το 1961 από τον Γερμανό ψυχολόγο, ειδικό για την κυκλοφορία, Karl Peglau, και τοποθετήθηκαν στην Ανατολική Γερμανία. Μετά την πτώση του Τείχους ο Ampelmännchen πολύ γρήγορα έδειχνε στους πεζούς όλης της χώρας πότε να σταματήσουν στο πεζοδρόμιο και πότε να περάσουν τον δρόμο.