Αριστεροί εναντίον κεντρώων
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΜια εσωκομματική βεντέτα. Ένα κόμμα διχασμένο. οι υποψηφιότητες για το χρίσμα των Δημοκρατικών βγάζουν στην επιφάνεια το ρήγμα που υπάρχει ανάμεσα στις κεντρώες και τις αριστερές πτέρυγες εντός του κόμματος.
Ο Μπέρνι Σάντερς είναι σαφώς η σημαιοφόρος της αριστερής πτέρυγας. Οι ριζοσπαστικές του προτάσεις για το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης μπορεί για κάποιους να ακούγονται υπέρ του δέοντος σοσιαλιστικές, αλλά βρίσκουν πρόσφορο έδαφος σε πολλούς ψηφοφόρους των Δημοκρατικών και τον έχουν φέρει στην πρώτη θέση της κούρσας για το χρίσμα.
«Θα κερδίσουμε σε όλη τη χώρα, γιατί οι Αμερικανοί πολίτες έχουν βαρεθεί και έχουν κουραστεί από έναν πρόεδρο που λέει συνεχώς ψέμματα» δήλωσε ο Μπέρνι Σάντερς.
Η Ελίζαμπεθ Γουόρεν μοιράζεται το ίδιο επαναστατικό όραμα με τον Μπέρνι Σάντερς. Κι εκείνη είναι υπέρ των χρηματοδοτούμενων μέσω της φορολογίας υγειονομικών προγραμμάτων και την ακύρωση των φοιτητικών δανείων.
Οι άλλοτε σύμμαχοι όμως τώρα συγκρούονται κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, με τον Μπέρνι Σάντερς μάλιστα να δηλώνει ότι μια γυναίκα δεν μπορεί να κερδίσει την προεδρία το 2020.
Έχει να κάνει με το θέμα της εκλογιμότητας, κάτι που έχει αντιληφθεί ο Τζο Μπάιντεν και οι άλλοι μετριοπαθείς. Οι πολιτικές τους μπορεί να μην έχουν βάλει φωτιά στο διάλογο, αλλά ισχυρίζονται ότι ο Σάντερς και η Γουόρεν είναι απλώς πολύ αριστεροί για τον μέσο Αμερικανό ψηφοφόρο.
«Είμαι Δημοκρατικός για έναν απλό λόγο. Δεν είμαι σοσιαλιστής, δεν είμαι πλουτοκράτης, Είμαι Δημοκρατικός. Είμαι Δημοκρατικός εντάξει; Και είμαι περήφανος για αυτό» δηλώνει χαρακτηριστικά ο Τζο Μπάιντεν.
Ο Τζο Μπάιντεν μπορεί να βγει ωφελημένος από την οικειοθελή αποχώρηση του Πιτ Μπούτιτζιτζ, παρά τις εντυπωσιακές του επιδόσεις στην αρχή της προεκλογικής εκστρατείας.
Ο Μπάιντεν τώρα συναγωνίζεται με άλλες γυναίκες υποψήφιες, όπως η Έιμι Κλόμπουσαρ και την Τόλσι Γκάμπαρντ. Μπορεί να μην είναι φαβορί, αλλά οι ψήφοι για τους κεντρώους μοιράζονται.
Η υποψηφιότητα του Μάικ Μπλούμπεργκ έρχεται να κάνει την όλη κατάσταση ακόμα πιο περίπλοκη. Ότι του λείπει σε υποστήριξη από παραδοσιακούς ψηφοφόρους του κόμματος, το συμπληρώνει με τους μεγάλους τραπεζικούς λογαριασμούς του.
Ένα όμως είναι σαφές. Κανένας υποψήφιος δεν έχει το ενωτικό προφίλ που είχε ο Μπαράκ Ομπάμα. Ο παράγοντας του «Ναι Μπορούμε» μπορεί να είναι απαραίτητος σε όποιον τελικά κερδίσει το χρίσμα, αν τελικά θέλουν να κερδίσουν τον Ντόναλντ Τραμπ το Νοέμβριο.