Πως η καραντίνα άλλαξε τη ζωή τους;
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΟι κοινωνικές συναναστροφές και η άσκηση είναι αυτά που έλειψαν περισσότερο στα άτομα με αναπηρία κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Σύμφωνα όμως με έρευνα αυξήθηκε και η αίσθηση κοινωνικής συνείδησης που έχουν.
Για τα άτομα με ειδικές ανάγκες ο αθλητισμός είναι πολύ σημαντικός, κυρίως εξαιτίας της δυνατότητας που δίνει για κοινωνικές συναναστροφές, αλλά και επειδή αυξάνει το αίσθημα ανεξαρτησίας και αυτοπεποίθησης. Ο Ζόλταν Φενιβέσι, μαραθωνοδρόμος και προπονητής στο ίδρυμα Σουχάντζ αντιμετώπισε δυσκολίες στην περίοδο της πανδημίας.
«Η ζωή μου ήταν γεμάτη πριν και μέσα σε μια ημέρα έπρεπε να περιοριστώ στους 4 τοίχους. Αυτό που είναι ενδιαφέρον η πρώτη γνωμάτευση που πήρα από το νοσοκομείο έλεγε ότι το μόνο που θα μπορώ να κάνω για το υπόλοιπο της ζωής μου είναι να κοιτάζω τους 4 τοίχους. Και αυτό έγινε πραγματικότητα τον περασμένο χρόνο. Ήταν πολύ παράξενο να μην μπορείς να βγεις έξω και να δεις τους φίλους σου, να μην μπορείς να προπονηθείς, να μην υπάρχει ανταγωνισμός, άσκηση, με έβγαλε από τη ρουτίνα μου εντελώς και έπρεπε να συνηθίσω σε μια καινούρια».
Τα σχόλια που έλαβε το ίδρυμα Σουχάντζ έδειξαν ότι τα άτομα με αναπηρία βίωσαν περισσότερη κατανόηση και βοήθεια από ότι πριν, ακόμα και εν μέσω απομόνωσης και κανόνων περιορισμού.
«Θέλαμε επίσης αν γνωρίζουμε, πέρα από τις δυσκολίες πως η συμπεριφορά ή η βοήθεια των ανθρώπων στο δρόμο προς τους ανάπηρους άλλαξε κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι τον περασμένο χρόνο αυξήθηκε σημαντικά η κοινωνική ευαισθησία, αλλά και η βοήθεια» δήλωσε η εκπρόσωπος τύπου του ιδρύματος.
Αν και οι προπονήσεις έχουν αρχίσει ξανά με όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας η κίνηση στο γυμναστήριο δεν έχει φτάσει ακόμα στα προ πανδημίας επίπεδα.