Κινήματα κατοίκων στην Απουλία καταγγέλουν ότι έχει μολυνθεί ο υδροφόρος ορίζοντας
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΟ αγωγός TAP, ή ολογράφως Διαδριατικός Αγωγός, επηρεάζει άμεσα τουλάχιστον πέντε χώρες. Μέσω αυτού το φυσικό αέριο ξεκινάει από το Αζερμπαϊτζάν, διασχίζει τα σύνορα Τουρκίας-Ελλάδας, περνάει από την Ελλάδα, την Αλβανία και την Αδριατική και καταλήγει στην Ιταλία. Ο ευρωπαϊκός αγωγός σχεδιάστηκε για να δώσει επιλογές στην προμήθεια και τη διανομή φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Τελικός του προορισμός είναι η Απουλία στην Ιταλία. Εκεί, τοπικές οργανώσεις αμφισβητούν τόσο την περιβαλλοντική του επίδραση όσο και την πραγματική του χρησιμότητα.
«Οι εγκαταστάσεις δεν διαφοροποιούν την κατάσταση, καθώς κατά πρώτον το φυσικό αέριο του Αζερμπαϊτζάν έχει τεράστιο κόστος σε σχέση με τους ανταγωνιστές και κατά δεύτερον οι Ρώσοι έχουν μετοχές στη σύμπραξη Σαχ Ντενίζ στην Κασπία Θάλασσα που παράγει το αέριο. Η Lukuoil είναι ο δεύτερος μέτοχος. Συνεπώς δεν βλέπω καμία διαφοροποίηση» λέει ο Τζιανλούκα Ματζόρε, μέλος του κινήματος «ΟΧΙ στον ΤΑΠ».
«Υπήρξε μία τεράστια αύξηση στην τιμή του φυσικού αερίου. Αυτό σημαίνει ότι η κατάσταση στην αγορά χαρακτηρίζεται από την μικρή προμήθεια και την μεγάλη ζήτηση. Σε μία τέτοια περίπτωση, η διαθεσιμότητα μίας επιπλέον πηγής προμήθειας, από ένα διαφορετικό μονοπάτι, θα μας βάλει σε θέση ισχύος» λέει ο Ελίτζιο Λο Κάσιο, Διευθυντής Επιχειρήσεων της TAP Ιταλίας.
«Το περιβαλλοντικό αποτύπωμα είναι τεράστιο. Ο ΤΑΠ δικάζεται για μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα με εξασθενές χρώμιο. Σε αυτή την εξοχή βρίσκονται υπογείως τεράστιες ποσότητες τσιμέντου που ήρθαν σε επαφή με τον υδροφόρο ορίζοντα και σύμφωνα με τα τεστ που έκανε το 2017 η περιφερειακή υπηρεσία περιβάλλοντος, ο υδροφόρος ορίζοντας έχει μολυνθεί με εξασθενές χρώμιο» λέει ο Τζιανλούκα Ματζόρε.
Ένα χρόνο μετά την ενεργοποίηση του αγωγού, η δίκη για την περιβαλλοντική επιβάρυνση συνεχίζεται και η εταιρεία προτιμά να μην σχολιάσει. Όμως οι υπεύθυνοι διαβεβαιώνουν πως έχουν εφαρμόσει τις 66 περιβαλλοντικές προϋποθέσεις που καθόρισαν οι περιβαλλοντικοί οργανισμοί.
«Ο σταθμός δεν προβλέπει αποθήκευση φυσικού αερίου, δεν υπάρχουν χημικές διαδικασίες και δεν παράγονται απόβλητα που θα μπορούσαν να είναι τοξικά ή κάτι άλλο, Συνεπώς υπό αυτό το πρίσμα, η περιβαλλοντική επιβάρυνση είναι σχεδόν μηδαμινή ή απόλυτα μηδαμινή» απαντά ο Ελίτζιο Λο Κάσιο.
Συνεπώς το ερώτημα παραμένει. Πρόκειται για μία αναγκαία υποδομή για την διαφοροποίηση της προμήθειας και διανομής φυσικού αερίου στην Ευρώπη ή μία ελάχιστα χρήσιμη απειλή για το περιβάλλον και τον τοπικό πληθυσμό;