Πως ο πόλεμος άλλαξε την ζωή μιας τριμελούς οικογένειας Ουκρανών
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΗ 24η Φεβρουαρίου, η έναρξη δηλαδή της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, άλλαξε για πάντα την ζωή του Ολεξάντρ και της οικογενείας του.
Επί 30 χρόνια εργαζόταν στο εργοστάσιο Αζοφστάλ. Τώρα μετοίκησε στο Ρουστάβι της Γεωργίας κι εργάζεται στο σιδηρουργείο.
«Ζούσαμε πολύ κοντά στο Αζοφστάλ. Το σπίτι μας βρέθηκε στο κέντρο των μαχών. Οι σφοδρότερες συγκρούσεις διεξάγονταν σε κοντινή απόσταση», λέει ο Ολεξάντρ Κοτσμάρ.
Ο Ολεξάντρ, η σύζυγός του Έλενα κι ο γιος του Βλάντισλαβ κλείστηκαν σε καταφύγιο. Εκεί αναζήτησαν ασφάλεια και περί τους 70 γείτονές τους.
Όταν μετά τις πρώτες μέρες έμειναν χωρίς νερό, ρεύμα και άρχισαν να κρυώνουν αποφάσισαν να βγουν έξω.
«Ένας γείτονας που είχε πηγάδι, άνοιξε την πόρτα της αυλής του και μας είπε ότι όποιος ήθελε μπορούσε να πάρει νερό», λέει η Έλενα κι ο Ολεξάντρ προσθέτει: «Το να βγούμε απ’ το καταφύγιο να φέρουμε νερό ήταν σαν μια ρώσικη ρουλέτα. Μία ημέρα από οβίδα κοντά στο πηγάδι σκοτώθηκαν πέντε άνθρωποι».
Η πιο δύσκολη απόφαση ήταν στις 19 Μαρτίου, όταν συνειδητοποίησαν ότι για να επιζήσουν θα έπρεπε να εγκαταλείψουν το σπίτι τους στην Μαριούπολη. Έκριναν ότι δεν είχαν άλλη επιλογή.
«Είναι δύσκολο να καταλαβαίνεις πλέον ότι δεν μπορείς να επιστρέψεις σπίτι και γενικά δεν έχεις που να πας. Έχω ένα όνειρο και σκοπεύω να το εκπληρώσω. Θέλω να σπουδάσω Ηλεκτρομηχανικός στο Ναυτικό Πανεπιστήμιο στο Μπατούμι», λέει ο Βλάντισλαβ Κοτσμάρ.
Στην Γεωργία δεν είναι εύκολη η ζωή για τον Ολεξάντρ, την Έλενα και και τον Βλάντισλαβ.
Αφενός η προσαρμογή σε μία άλλη χώρα αφετέρου οι μισθοί είναι τρεις φορές χαμηλότεροι απ’ ότι στην Ουκρανία.
Ωστόσο εκεί είναι πιο ασφαλείς και αισθάνονται ότι δεν θα αντιμετωπίσουν απειλή πολέμου.