Ο Μιχαήλ Φιλιπονένκο ήταν εκ των ιδρυτών του αυτονομιστικού στρατού στο Λουγκάνσκ το 2014 - Σύμφωνα με τον γιο του, τραυματίστηκε θανάσιμα από την έκρηξη στο αυτοκίνητό του - Επίθεση εναντίον του είχε γίνει και το 2022
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΗ Ουκρανία ανέλαβε την ευθύνη για τη δολοφονία με παγιδευμένο με εκρηκτικά όχημα του Μιχαήλ Φιλιπονένκο, βουλευτή και πρώην υψηλόβαθμου στρατιωτικού αξιωματούχου της ουκρανικής περιοχής του Λουγκάνσκ (ανατολικά) που τελεί υπό ρωσική κατοχή.
«Η ειδική επιχείρηση για την εξολόθρευση του εκτελεστή Φιλιπονένκο έγινε από κοινού με εκπροσώπους του κινήματος αντίστασης» των Ουκρανών στην περιοχή αυτή, δήλωσαν οι στρατιωτικές υπηρεσίες Πληροφοριών (GUR) από το ουκρανικό υπουργείο Άμυνας.
Ο Φιλιπονένκο «εμπλεκόταν στην οργάνωση θαλάμων βασανιστηρίων» για «αιχμαλώτους πολέμου και αμάχους» Ουκρανούς στο κατεχόμενο τμήμα της περιφέρειας του Λουγκάνσκ και «ο ίδιος προσωπικά» συμμετείχε στα βασανιστήρια, σύμφωνα με την ανακοίνωση των GUR στο Telegram.
Νωρίτερα, μέσα ενημέρωσης και Ρώσοι αξιωματούχοι είχαν μεταδώσει τον θάνατο του Μιχαήλ Φιλιπονένκο σε έκρηξη που σημειώθηκε στο όχημά του στο Λουγκάνσκ.
Η ρωσική επιτροπή ερευνών έδωσε στη δημοσιότητα εικόνες που δείχνουν όχημα τύπου 4X4 με σπασμένα παράθυρα και την μπροστινή, αριστερή πόρτα κατεστραμμένη. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, άνοιξε έρευνα για «τρομοκρατική ενέργεια».
Ο ηγέτης της διοίκησης κατοχής της περιφέρειας του Λουγκάνσκ, ο Λεονίντ Πάσετσνικ, έκανε λόγο στο Telegram για έναν «πραγματικά άνδρα», που σύμφωνα με τον ίδιο είχε ακόμα «πολλά σχέδια» για να «αναπτύξει» στην κατεχόμενη περιοχή.
Άλλος τοπικός βουλευτής σε αυτή την κατεχόμενη περιοχή, ο Γιούρι Γιούροφ, ανέφερε στο Telegram ότι ο Μιχαήλ Φιλιπονέκο είχε ήδη αποτελέσει στόχο βομβιστικής επίθεσης στο Λουγκάνσκ κατά του αυτοκινήτου του, στις 21 Φεβρουαρίου του 2022. Από εκείνη την έκρηξη βγήκε «σαν από θαύμα» ζωντανός, σύμφωνα με την ίδια πηγή, και μόνο ο οδηγός του είχε τότε τραυματιστεί.
Ο Μιχαήλ Φιλιπονένκο ήταν ένας από ιδρυτές του αυτονομιστικού στρατού του Λουγκάνσκ, το 2014, στην αρχή του πολέμου μεταξύ του Κιέβου και των φιλορωσικών και υποστηριζόμενων από τη Μόσχα στρατευμάτων.
Οι τέσσερις ουκρανικές περιοχές, των οποίων την προσάρτηση κήρυξε η Μόσχα (Ντονέτσκ, Λουγκάνσκ, Χερσώνα, Ζαπορίζια) πλήττονται συχνά από επιθέσεις, κάποιες φορές θανατηφόρες, με στόχο αξιωματούχους της ρωσικής διοίκησης κατοχής.