Μιλώντας στο euronews, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ αναφέρεται στο πώς έκλεισε η υπόθεση της ΛΑΡΚΟ μετά την παρουσίασή της στην επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου - Τι λέει για τις εξελίξεις στην Συρία και την δημιουργία της «πολεμικής οικονομίας».
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Προειδοποίηση για «κρίση που είναι μπροστά μας» απευθύνει ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κώστας Παπαδάκης, ενώ για την περίπτωση της Συρίας αναφέρεται σε «ιμπεριαλιστική επέμβαση» για την δημιουργία της «νέας Μέσης Ανατολής» και χαρακτηρίζει «κανονικό ξέπλυμα» τις ανακοινώσεις για την ανατροπή του Μπασάρ αλ Άσαντ.
Μιλώντας στο euronews, ο κ. Παπαδάκης αναφέρεται στην «πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι» και κάνει λόγο για «πολύ σοβαρές εξελίξεις», λέγοντας πως, αν υπήρχαν απώλειες για τους εργαζόμενους το 2022 με ανάπτυξη άνω του 5%, υπό τις παρούσες συνθήκες «μπαίνουμε σε ένα σπιράλ που, κατά την εκτίμησή μας, θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε μια νέα κρίση και βεβαίως θα την πληρώσουν πάλι οι εργαζόμενοι και την ίδια ώρα οι μεγάλοι όμιλοι θα κερδοφορούν όπως και οι τράπεζες».
Η «Οδύσσεια» της ΛΑΡΚΟ
Αφορμή για την κουβέντα μας στο περιθώριο της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο υπήρξε το ζήτημα της ΛΑΡΚΟ. Από το 2020 οι εργαζόμενοι της εταιρείας παραγωγής σιδηρονικελίου ζουν με την αγωνία της επιβίωσης, καταγγέλλοντας πως η επιχείρηση τέθηκε σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης εξαιτίας κακών χειρισμών. Η ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ και οι εκπρόσωποι των εργαζομένων έφεραν την υπόθεση στην επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, επιδιώκοντας περαιτέρω διερεύνηση στις αρμόδιες μόνιμες επιτροπές. Η υπόθεση συζητήθηκε στην επιτροπή Αναφορών, ωστόσο έκλεισε.
«Είναι ένα πραγματικά έγκλημα το να έχεις το 2024 με όλες αυτές τις εξελίξεις, με το γεγονός ότι είναι πολύτιμη η παραγωγή νικελίου και όλων των παραγώγων του, την ίδια ώρα που υπάρχει η ψηφιακή οικονομία, τα ζητήματα παραγωγής μπαταριών και μια σειρά άλλων κρίσιμων υλικών που χρειάζονται για την ψηφιακή οικονομία, την ίδια ώρα που έχει εκτοξευτεί η τιμή του παγκοσμίως και να κλείνει το μοναδικό εργοστάσιο που έχει ιδιόκτητα κοιτάσματα σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτό της ΛΑΡΚΟ, με ένα έμπειρο εργατικό δυναμικό. Ποια είναι η αιτία που κλείνει; Γιατί οι όμιλοι που λυμαίνονται για να την αγοράσουν δεν έχουν το κέρδος που αυτοί υπολογίζουν στην παρούσα φάση και τη δεδομένη στιγμή έτσι όπως τα έχουν βάλει. Γιατί για παράδειγμα είναι και οι πράσινες προδιαγραφές που και αυτές υπολογίζονται στα κόστη τους», λέει ο κ. Παπαδάκης.
Παρά το ότι θεωρείται ο μεγαλύτερος παραγωγός σιδηρονικελίου στην Ευρώπη, η ΛΑΡΚΟ είναι υπερχρεωμένη και πέραν των χρεών της επιβαρύνεται με σημαντικά περιβαλλοντικά πρόστιμα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την απορροή μεγάλων ποσοτήτων σκουριάς στην θάλασσα. Κατά τον κ. Παπαδάκη, η επιβολή των προστίμων συνιστά υποκρισία.
«Είναι πολύ επιλεκτική η ευαισθησία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το περιβάλλον. Την ίδια ώρα που εκφράζει ανησυχίες για το τι θα γίνει με την ΛΑΡΚΟ και την συμμόρφωσή της για το περιβάλλον, διεξάγει πολέμους που δεν υπάρχει μεγαλύτερος επιβαρυντικός παράγοντας για το περιβάλλον από τη διεξαγωγή των πολέμων. Παρ' όλα αυτά έχουμε την αντίφαση - που εμείς δεν βρίσκουμε αντίφαση - να λέει κάποιος περιβαλλοντικές κορώνες για την προστασία του περιβάλλοντος και την ίδια ώρα να διεξάγει πολέμους που και σκοτώνουν ανθρώπους και καταστρέφουν και το περιβάλλον. Και έχουμε λοιπόν μια πραγματικότητα που ακριβώς αποδείξαμε στο Ευρωκοινοβούλιο ότι χρειάζεται να συζητηθεί, να τεθεί και στις αρμόδιες επιτροπές Εμπορίου, Ενέργειας και βεβαίως και στην επιτροπή Απασχόλησης».
Συνεχίζοντας, ο κ. Παπαδάκης εξηγεί ότι η υπόθεση έκλεισε με ευθύνη του χώρου δεξιά του κέντρου και όχι μόνο: «Η τοποθέτηση που έγινε από τις βασικές πολιτικές ομάδες που έχουν τον έλεγχο, δηλαδή ιδιαίτερα από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα με πρωτοβουλία των ευρωβουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, αλλά ταυτόχρονα και τις ακροδεξιές δυνάμεις και την απουσία και του ΠΑΣΟΚ, το οποίο δεν εμφανίστηκε στην επιτροπή να τοποθετηθεί. Είχαμε το κλείσιμο της αναφοράς, να μην γίνει δηλαδή συζήτηση στις επιτροπές, να μην ασκηθεί παραπάνω πίεση και στην κυβέρνηση και στην Ευρωπαϊκή Ένωση να τοποθετηθούν για αυτό το έγκλημα, να κλείνει αυτή η επιχείρηση θησαυρός. Και έχουμε βεβαίως και τις ευθύνες - που δεν ξεχνάμε - των κομμάτων που έχουν συμβάλει στη διακυβέρνηση, εκτός της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, και του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ήταν στην διακυβέρνηση τα τέσσερα κρίσιμα χρόνια που δρομολογήθηκε η διαδικασία την οποία παρέλαβε η Νέα Δημοκρατία για να κλείσει το εργοστάσιο».
Σε ανακοίνωση που εξέδωσε πρόσφατα το υπουργείο Οικονομικών, αναφέρεται διεξοδικά στην υπόθεση της ΛΑΡΚΟ, αλλά και στις ενέργειες που γίνονται για την απορρόφηση των εργαζομένων της. Παράλληλα, είναι σε εξέλιξη ένας αγώνας δρόμου για την ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ, όμως ο προτιμητέος επενδυτής εν τέλει αποσύρθηκε, με το θέμα να πηγαίνει ακόμη πιο πίσω.
«Ο κίνδυνος είναι για πτώχευση και ταυτόχρονα 380 εργαζόμενοι είναι ακόμα στον αέρα, χωρίς δηλαδή να έχουν τη δυνατότητα να έχουν βρει μια δουλειά, ένα εισόδημα», λέει ο κ. Παπαδάκης, διευκρινίζοντας ότι «από τους 800 εργαζόμενους που ήταν, 380 ακόμα είναι στον αέρα, γιατί οι δουλειές που τους προτείνουν είναι 80-100 χιλιόμετρα μακριά, που κάνει ανέφικτο το να μπορείς να έχεις ένα στοιχειώδες εισόδημα και να μπορείς να ζήσεις με αυτή την κατάσταση. Πραγματικά πρέπει να παρθούν άμεσα μέτρα. Πρέπει να επαναλειτουργήσει το εργοστάσιο. Οι εργαζόμενοι έχουν δίκιο. Χρειάζεται πραγματικά να παρθούν μέτρα από την κυβέρνηση που έχει τεράστιες ευθύνες, αλλά και από την Ευρωπαϊκή Ένωση που φόρτωσε με πρόστιμα για παράνομες κρατικές επιδοτήσεις, ενώ έχουν δοθεί δισεκατομμύρια και προκλητικά για άλλες περιπτώσεις».
Με αφορμή το ζήτημα της ΛΑΡΚΟ, ο κ. Παπαδάκης υπερθεματίζει, λέγοντας ότι το διεθνές περιβάλλον είναι εξαιρετικά δυσμενές για τους εργαζομένους. «Στη Γερμανία βλέπετε απεργίες σε μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες. Η κρίση είναι μπροστά μας. Οι εξελίξεις είναι πολύ σοβαρές και μπορούν να φανταστούν οι εργαζόμενοι, αν για παράδειγμα το 2022 έτρεχε η ανάπτυξη με 5,9% στην Ελλάδα και οι εργαζόμενοι, όχι μόνο δεν κέρδιζαν, αλλά έχαναν ορμητικά ακόμα και τα ελάχιστα που είχαν στα χέρια τους, που ο μέσος μισθός είναι ακόμα 15% κάτω από το 2011, μπορούν, λοιπόν, να φανταστούν τώρα, σε συνθήκες που μιλάμε για επικείμενη κρίση, σε συνθήκες που τα σύννεφα στην καπιταλιστική οικονομία μαζεύονται και τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια αδυνατούν να επενδυθούν με κερδοφόρο τρόπο. Βλέπουμε την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη Γαλλία και στη Γερμανία που έχει και πολιτικές επιπτώσεις, όπως βλέπουμε και μπορούμε να φανταστούμε επίσης τι θα σημαίνει αυτό για τους εργαζόμενους σε μια οικονομία που η τιμή της και το καμάρι της είναι η λεγόμενη εξωστρέφειά της. Δηλαδή επηρεάζεται άμεσα π.χ. ο τουρισμός από την κατάσταση που υπάρχει στις άλλες χώρες της Ευρώπης. Πόσο μπορεί να έρθει για παράδειγμα τουρίστας στην Ελλάδα; Μπαίνουμε σε ένα σπιράλ που, κατά την εκτίμησή μας, θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε μια νέα κρίση και βεβαίως θα την πληρώσουν πάλι οι εργαζόμενοι και την ίδια ώρα οι μεγάλοι όμιλοι θα κερδοφορούν, όπως και οι τράπεζες, με τη γνωστή συζήτηση που παρακολουθούμε αυτές τις μέρες στην Ελλάδα».
«Ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Συρία»
Συνεχίζουμε την συζήτηση, πηγαίνοντας στο θέμα της Συρίας που στην Ολομέλεια του Δεκεμβρίου βρέθηκε, όπως αναμενόταν στο επίκεντρο. Το δικτατορικό καθεστώς Άσαντ ανατράπηκε, γεγονός που πανηγυρίστηκε από την δύση - όμως πολύ λίγος λόγος γίνεται για εκείνους που ανέτρεψαν τον πάλαι ποτέ πανίσχυρο πρόεδρο της Συρίας.
«Πριν 15 χρόνια είχαμε τη λεγόμενη Αραβική Άνοιξη, που όλα τα κόμματα τότε χαιρέτησαν, ότι περιμένει λαμπρό μέλλον τους λαούς. Τι είδαμε; Ιράκ, Λιβύη. Αυτό θέλετε; Ακόμα και στην Αίγυπτο και σε άλλες περιπτώσεις που οι λαοί ξεσηκώθηκαν. Όμως ιδιαίτερα στις περιπτώσεις του Ιράκ και της Λιβύης μιλάμε για διαμελισμούς χωρών και η κατάσταση είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστική σήμερα στη Λιβύη για το πώς μέσα από αυτή τη διαδικασία προήλθε και το τουρκολιβυκό σύμφωνο. Σήμερα μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα. Στη Συρία έχουμε ιμπεριαλιστική επέμβαση των Ηνωμένων Πολιτειών που προετοίμασαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ, η Τουρκία και το Ισραήλ. Έχουμε απανωτές εισβολές σε ένα έδαφος ανεξάρτητης χώρας.
»Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ και ο σχεδιασμός τους στην περιοχή είναι εδώ και χρόνια για τη δημιουργία της λεγόμενης νέας Μέσης Ανατολής. Και υπάρχουν σχέδια και αυτό πρέπει να καταλάβει και ο κόσμος, ότι η κατάσταση στη Συρία είναι κρίσιμη, γιατί είναι σταυροδρόμι δύο διαφορετικών σχεδιασμών. Από τη μια, του λεγόμενου Δρόμου του Κινέζικου Μεταξιού και ο άλλος δρόμος, ο Ινδικός, που ξεκινάει από τη Βομβάη και φτάνει μέχρι τον Πειραιά, περνάνε και διασταυρώνονται όλα στην περιοχή της Γάζας και της Συρίας ευρύτερα. Γι' αυτό γίνονται οι πόλεμοι εκεί, γιατί διασταυρώνονται δύο αντίπαλα επί της ουσίας σχέδια εμπορικών ενεργειακών διαδρόμων. Και ακριβώς πάνω σε αυτά τα κρίσιμα εδάφη υπάρχει πολύ σφοδρός ανταγωνισμός για το ποιος θα τα ελέγξει. Γι' αυτό γίνεται η γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού εδώ και ένα χρόνο, με αυτά τα απαράδεκτα αποτελέσματα που το κράτος-κατακτητής Ισραήλ και ο διωκόμενος ως εγκληματίας πολέμου Νετανιάχου έχουν οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση και βεβαίως και στη Συρία. Ξέρετε, εμάς μας χωρίζει χάος ιδεολογικοπολιτικά με το καθεστώς Άσαντ, με την κυβέρνησή του που είχαμε καταδικάσει και και σε προηγούμενες φάσεις. Αλλά εδώ γίνεται μια συζήτηση περί αναθεωρητισμού, η οποία έχει επιλεκτική εφαρμογή μόνο στην Ουκρανία, όπου εμείς καταδικάσαμε την εισβολή της Ρωσίας. Όμως την ίδια ώρα υπάρχει και ο αναθεωρητισμός, ο οποίος ρίχνει στάχτη στα μάτια των λαών π.χ. για τον ρόλο της Τουρκίας, για τον ρόλο του Ισραήλ. Και εδώ προκύπτουν ερωτήματα. Γιατί, για παράδειγμα, δύο μέτρα και δύο σταθμά; Και στην περίπτωση της Τουρκίας; Γιατί η κυβέρνηση βγαίνει και χαιρετίζει την εξέλιξη; [...] Και ξαφνικά από εκεί που έλεγαν όλοι για τους τρομοκράτες, τους αιμοσταγείς δολοφόνους κτλ. μέσα σε μια νύχτα έγιναν αντάρτες, εγγυητές της δημοκρατικής μετάβασης. Γιατί αυτά λένε τώρα για τον Γκολάνι και για τις ομάδες αυτές. Και βεβαίως είναι υποκριτικό».
Στην παρατήρηση ότι ο επικεφαλής των αντικαθεστωτικών στην Συρία δηλώνει μετριοπαθής, αν και μέχρι τώρα δεν έχει δώσει δείγμα γραφής, ο Κώστας Παπαδάκης κάνει λόγο για «κανονικό ξέπλυμα»:
Ζητήσαμε από τον ευρωβουλευτή του ΚΚΕ να μας αναλύσει τα περί πολεμικής οικονομίας. Σε μια περίοδο γεωπολιτικών προκλήσεων και ανακατατάξεων, δεν είναι σκόπιμο η ΕΕ να λάβει τα δικά της μέτρα; Ο κ. Παπαδάκης σχολιάζει πως «το γεγονός ότι υπάρχει επίτροπος Πολέμου, το ότι αναβαθμίζεται η υποεπιτροπή Άμυνας - σε εισαγωγικά, εμείς λέμε επίθεσης απέναντι στους λαούς - σε κανονική επιτροπή, το ότι δίνονται 500 δισεκατομμύρια για την επόμενη δεκαετία, την ώρα που στοιχειώδεις υποδομές, αντιπλημμυρικά έργα, υγεία, παιδεία είναι αποδιαρθρωμένα και υπάρχει έλλειψη προσωπικού και σε στοιχειώδη πράγματα για τις λαϊκές ανάγκες, είναι η τραγική μεγάλη αντίφαση. Και αυτή την αντίφαση μπορούν να τη λύσει μόνο ο λαός με την οργανωμένη πάλη του, με τη διεκδίκηση, με την πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, με την πάλη ενάντια στα σχέδια, στο προσφυγικό. Γιατί είχαμε την ανακοίνωση της [προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα] φον ντερ Λάιεν που επί της ουσίας επιμένει και θέτει ζήτημα εδώ και τώρα για να φτιαχτούν κόμβοι επιστροφής. Τι είναι κόμβοι επιστροφής; Στρατόπεδα συγκέντρωσης σε τρίτες χώρες σε άθλιες συνθήκες, για να επιστρέφουν στις χώρες που θα τις θεωρούν ως ασφαλείς, προφανώς κι αυτές με επικεφαλής τύπου Γκολάνι. Θα επιστρέφουν δηλαδή πίσω στον εφιάλτη των πολέμων και του πρώτου κατατρεγμού. Αυτή η εφιαλτική πραγματικότητα πιστεύουμε ότι δεν ταιριάζει στους λαούς, ότι μπορούν να οργανώσουν την πάλη τους και στο ζήτημα συνολικά της ζωής τους, αλλά και της πάλης τους καθημερινά, για τις ανάγκες τους, για μισθούς, για συντάξεις, για υγεία, για παιδεία, για όλα αυτά, να δοθούν για αυτές τις ανάγκες κι όχι για του πολέμου τα σφαγεία και βεβαίως να ανοίξουν δρόμο για συνολικότερες αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας. Γιατί εκεί θα κριθεί τελικά αν μπορούν οριστικά να απαλλαγούν από ένα βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα που φέρνει μόνο φτώχεια, πολέμους, εκμετάλλευση και προσφυγιά».