Στον απόηχο των πρόσφατων αιματηρών συγκρούσεων μεταξύ Δρούζων μαχητών και των δυνάμεων γενικής ασφάλειας της συριακής διοίκησης, μέλη της κοινότητας στο Ισραήλ απέκλεισαν δρόμους στη Γαλιλαία
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Ο Ταρίφ είπε: "Καλώ το Ισραήλ, τους Εβραίους σε όλο τον κόσμο και τη διεθνή κοινότητα να δράσουν τώρα, για να αποτρέψουν μια σφαγή. "Το Ισραήλ δεν πρέπει να μείνει άπραγο μπροστά στα γεγονότα που εκτυλίσσονται τώρα μπροστά μας.
Ο 62χρονος κληρικός δήλωσε ότι οι Ισραηλινοί ηγέτες πρέπει να ανταποκριθούν στις δηλώσεις τους και να ενεργήσουν αναλόγως.
Οι δηλώσεις του Ταρίφ και οι δεσμεύσεις του Τελ Αβίβ για την προστασία των Δρούζων της Συρίας εγείρουν πολλά ερωτήματα σχετικά με τη σχέση μεταξύ του εβραϊκού κράτους και των μελών αυτής της κοινότητας, η οποία είναι σχεδόν η μόνη της οποίας τα μέλη έχουν υπηρετήσει στον ισραηλινό στρατό από το 1956, αν εξαιρέσουμε τους Βεδουίνους. Τι γνωρίζουμε για τους Δρούζους του Ισραήλ;
Ανήκουν στο Ισραήλ
Μια πρόσφατη έρευνα του Ισραηλινού Ινστιτούτου Δημοκρατίας αποκάλυψε ότι τα μέλη της κοινότητας των Δρούζων, που αποτελούν περίπου το 2% του κοινωνικού ιστού του Ισραήλ, είναι εκείνα που αισθάνονται πιο πιστοί στο εβραϊκό κράτος σε σύγκριση με τον υπόλοιπο αραβικό πληθυσμό, με το 80% των ερωτηθέντων Δρούζων να επιβεβαιώνουν αυτή την ιδέα.
Οι δημοσκόποι συνέδεσαν τις απαντήσεις με παράγοντες που διαμόρφωσαν την εικόνα του Ισραήλ στη συνείδησή τους, όπως η ηλικία, το επίπεδο εκπαίδευσης και το κοινωνικό περιβάλλον.
Ποιοι είναι οι Δρούζοι;
Οι Δρούζοι είναι μια αραβόφωνη θρησκευτική μειονότητα που προέρχεται από το ισμαηλιτικό σιιτικό Ισλάμ, αλλά αργότερα εξελίχθηκε ώστε να συμπεριλάβει πεποιθήσεις από άλλες θρησκείες, όπως ο Ιουδαϊσμός, ο Χριστιανισμός, ο Ινδουισμός και αρχαίες φιλοσοφίες.
Οι Δρούζοι υπολογίζεται ότι αριθμούν ένα εκατομμύριο άτομα, ζουν στη Συρία, τον Λίβανο, την Ιορδανία και την Παλαιστίνη και έχουν κοινωνική και πολιτική επιρροή.
Αρκετές αραβικές πηγές πιστεύουν ότι μετά την παλαιστινιακή Νάκμπα του 1948, το εβραϊκό κράτος κατάφερε να οικοδομήσει μια ιδιαίτερη σχέση με την κοινότητα, η οποία αριθμούσε τότε μόλις 13.500 άτομα στην Παλαιστίνη, δίνοντάς τους την ισραηλινή υπηκοότητα την ίδια χρονιά που ιδρύθηκε το κράτος και προσλαμβάνοντας τους το 1956.
Από τότε, περισσότεροι από 150.000 Δρούζοι έχουν αποκτήσει την ισραηλινή υπηκοότητα.
Κατανομή των Δρούζων στο Ισραήλ
Στο Ισραήλ, οι Δρούζοι είναι κατανεμημένοι σε 18 χωριά, κυρίως στο βορρά, μερικά από τα οποία είναι "αμιγείς Δρούζοι" και άλλα είναι μικτά. Τα χωριά αυτά περιλαμβάνουν το Dalia al-Carmel, ανατολικά της Χάιφα, το Asfia, που βρίσκεται στο όρος Καρμέλ, το Shefaamro, βορειοανατολικά της Χάιφα, το Maghar, με θέα τη θάλασσα της Τιβεριάδας, το Ramah, το Abu Sinan, το Ein al-Assad, το Beit Jin και άλλα.
Αν και αρκετές ένοπλες λαϊκές παρατάξεις και γέροντες της κοινότητας, όπως ο σεΐχης Φαρχούντ Κασίμ Φαρχούντ, προσπάθησαν να ελέγξουν την "έλξη Ισραηλινών-Δρούζων", απέτυχαν.
Δρούζοι στον ισραηλινό στρατό
Οι Δρούζοι πολέμησαν στο πλευρό του Ισραήλ σε πολλές από τις μάχες του, αποτελώντας τη μόνη αραβική ομάδα που επιστρατεύτηκε στο στρατό του εβραϊκού κράτους.
Στη δεκαετία του 1980, η παρουσία της κοινότητας στον ισραηλινό στρατό ενισχύθηκε, μεταξύ άλλων σε επίλεκτες ταξιαρχίες όπως η Ταξιαρχία Γκολάνι, όπου πολλοί από αυτούς έλαβαν υψηλές τιμές και βαθμούς.
Το 2009, το ποσοστό των Δρούζων ανδρών που υπηρετούσαν στον ισραηλινό στρατό ήταν 83%. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, 369 Δρούζοι στρατιώτες έχουν σκοτωθεί σε ισραηλινούς πολέμους από το 1948.
Το χάσμα μεταξύ των Δρούζων και του υπόλοιπου αραβικού πληθυσμού
Μέχρι το 2000, το χάσμα μεταξύ των Δρούζων και του υπόλοιπου αραβικού πληθυσμού απέναντι στο Ισραήλ φάνηκε να διευρύνεται, συγκεκριμένα στα τέλη Σεπτεμβρίου κατά τη γνωστή ως "εξέγερση της Αλ Άκσα" και την επακόλουθη Δεύτερη Ιντιφάντα, όταν διαδηλώσεις έλαβαν χώρα σε αραβικές πόλεις εντός της Πράσινης Γραμμής, στην Ιερουσαλήμ, στη Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας για να διαμαρτυρηθούν για την επίσκεψη του ηγέτη του Λικούντ Αριέλ Σαρόν στις 28 Σεπτεμβρίου 2000 στο προαύλιο του τζαμιού Αλ Άκσα, η οποία θεωρήθηκε πρόκληση για τα μουσουλμανικά αισθήματα. Οι διαμαρτυρίες είχαν ως αποτέλεσμα δεκάδες θανάτους σε συγκρούσεις με τις ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας.
Εκείνη την εποχή, οι Δρούζοι του ισραηλινού στρατού αντιμετώπισαν τις αραβικές διαμαρτυρίες και πήραν τα όπλα εναντίον των διαδηλωτών, ορισμένοι από τους οποίους έγιναν διαβόητοι, όπως ο Δρούζος αξιωματικός Medhat Yousef, ο οποίος σκοτώθηκε την πρώτη εβδομάδα των γεγονότων και αφέθηκε χωρίς θεραπεία από τον ισραηλινό στρατό και αιμορράγησε μέχρι θανάτου, ένα περιστατικό που προκάλεσε διαμάχη και κριτική εναντίον του Benny Gantz, ο οποίος ήταν τότε διοικητής της Δυτικής Όχθης.
Δρούζοι σε δημόσιους φορείς
Το 1961, το Τελ Αβίβ επέτρεψε την ίδρυση ειδικών θρησκευτικών δικαστηρίων και κυβερνητικών υπηρεσιών για τους Δρούζους το 1970, γεγονός που βοήθησε τους Δρούζους να ενσωματωθούν, και ίσως να διαλυθούν, στην ισραηλινή κοινωνία.
Οι Δρούζοι έχουν καταλάβει έδρες στην Κνεσέτ και ορισμένοι έχουν φτάσει σε ηγετικές θέσεις. Το 2007, η Δρούζα αναπληρώτρια πρόεδρος της Κνέσετ, Megally Wehbe, διετέλεσε πρόεδρος για μία εβδομάδα όταν η υπηρεσιακή πρόεδρος του Ισραήλ Dalia Itzik επισκέφθηκε τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Wehbe έγινε αυτόματα υπηρεσιακή πρόεδρος μέχρι την επιστροφή της Itzik, η οποία εκείνη την περίοδο ήταν υπηρεσιακή πρόεδρος του Moshe Katsav, ο οποίος βρισκόταν σε αναγκαστική άδεια μετά από κατηγορία για βιασμό.
Παρά τη στρατιωτική τους θητεία και την υπερηφάνεια για την ισραηλινή τους ταυτότητα, η κοινότητα έχει ασκήσει έντονη κριτική στον νόμο για το έθνος-κράτος του 2018, ο οποίος ορίζει το Ισραήλ ως εβραϊκό κράτος, καθιστώντας τους έτσι πολίτες δεύτερης κατηγορίας και "προδίδοντας την αφοσίωση και την υπηρεσία τους στο κράτος".
Η Συρία και η "μεγαλύτερη δοκιμασία
Μετά την ανάληψη της εξουσίας από τους ισλαμιστές στη Συρία, η κοινότητα των Δρούζων Ενωτικών αναδείχθηκε σε βασικό στοιχείο στο περίπλοκο συριακό σκηνικό, ιδίως υπό το φως των εντάσεων μεταξύ του προσωρινού προέδρου Αχμάντ αλ-Σαράα και του Ισραήλ, το οποίο ορισμένοι παρατηρητές πιστεύουν ότι μπορεί να εκμεταλλευτεί το χάος στη χώρα και να χρησιμοποιήσει την "επιθυμία να προστατεύσει αυτή την ομάδα" ως πρόσχημα για να επεκταθεί και να διαιρέσει τη Συρία, καθιστώντας την κοινότητα και την περιοχή αντιμέτωπες με μια "κρίσιμη δοκιμασία", όπως περιγράφει η εβραϊκή εφημερίδα "Times of Israel".
Η "επιτυχία" του Ισραήλ να αγκαλιάσει την κοινότητα των Δρούζων μπορεί να βάλει σε πειρασμό τους Δρούζους της Συρίας να ενταχθούν σε αυτό, ιδίως υπό το φως των πρόσφατων εντάσεων στην περιοχή.
Υπάρχουν πολλά σημάδια ότι η ιδέα αυτή κερδίζει έδαφος, καθώς οι Σύροι Δρούζοι συρρέουν στο Ισραήλ και το Τελ Αβίβ τους φροντίζει ιδιαίτερα.
Ωστόσο, ο ενθουσιασμός αυτών των προσπαθειών φαίνεται να έχει αμβλυνθεί από την πρόσφατη στάση των πρεσβυτέρων της Σουγουέιντα, οι οποίοι επιβεβαίωσαν τη δέσμευσή τους στη συριακή ταυτότητα και την ενότητα της χώρας απέναντι στις προσπάθειες πόλωσης και διαίρεσης. Επίσης, επέτρεψαν την είσοδο του προσωπικού της Γενικής Ασφάλειας στην πόλη, καθώς και στην Τζαραμάνα και την Ασραφιέ Σαχναγιά στην ύπαιθρο της συριακής πρωτεύουσας Δαμασκού, σε μια κίνηση που αντανακλά την υποχώρηση της κατάστασης έντασης ασφαλείας που επικρατούσε εδώ και αρκετό καιρό.