Η δολοφονία του Τσάρλι Κερκ είναι απλώς η πιο πρόσφατη δολοφονία με πολιτικά κίνητρα σε μια χώρα όπου η πολιτική διαφωνία μετατρέπεται σε ζήτημα ζωής και θανάτου.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Η κατάσταση έχει ξεφύγει τελείως. Η δολοφονία του ακτιβιστή του MAGA, Τσάρλι Κερκ, ήταν μόνο η πριο πρόσφατη σε μια έξαρση της βίας με πολιτικά κίνητρα στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ αναφέρθηκε σε αυτό στη βιντεοσκοπημένη δήλωσή του, αλλά απαρίθμησε μόνο τις επιθέσεις εναντίον δεξιών στόχων.
Το πρόβλημα φτάνει πολύ βαθύτερα.
Από τις δύο απόπειρες δολοφονίας εναντίον του ίδιου του Τραμπ το καλοκαίρι του 2024, είδαμε τη δολοφονία ενός στελέχους της υγειονομικής περίθαλψης στη Νέα Υόρκη- επιθέσεις σε κτίρια της Εθνικής Επιτροπής των Δημοκρατικών στην Αριζόνα και στα κεντρικά γραφεία του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος στο Νέο Μεξικό.
Υπήρξε βομβιστική επίθεση στο σπίτι του Δημοκρατικού κυβερνήτη της Πενσιλβάνια, η δολοφονία δύο υπαλλήλων της ισραηλινής πρεσβείας στην Ουάσινγκτον, η βομβιστική επίθεση σε πορεία ειρήνης για τους Ισραηλινούς ομήρους στο Κολοράντο και ο πυροβολισμός δύο Δημοκρατικών πολιτειακών βουλευτών και των συζύγων τους στη Μινεσότα.
Όλα αυτά συνέβησαν μόλις τους τελευταίους 14 μήνες.
Πριν από αυτό, υπήρξε η απόπειρα δολοφονίας του δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου Μπρετ Κάβανο και η επίθεση με σφυρί εναντίον του συζύγου της πρώην προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων Νάνσι Πελόζι το 2022, η εξέγερση της 6ης Ιανουαρίου στο Καπιτώλιο το 2021, η συνωμοσία για την απαγωγή του κυβερνήτη του Μίσιγκαν το 2020, ο πυροβολισμός του Ρεπουμπλικάνου βουλευτή Στιβ Καλίς το 2017 και ο πυροβολισμός της Δημοκρατικής βουλευτού Γκάμπι Γκίφορντς το 2011.
Όλες αυτές οι πράξεις θυμίζουν, φυσικά, την απόπειρα δολοφονίας του Ρόναλντ Ρίγκαν το 1981 και τις δολοφονίες των Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ, Ρόμπερτ Κένεντι και Τζον Φ. Κένεντι τη δεκαετία του 1960.
Στον απόηχο του πολέμου του Βιετνάμ, η πολιτική βία στις ΗΠΑ διαπράττονταν συχνότερα από ριζοσπάστες της αριστεράς και επικεντρωνόταν κυρίως στην καταστροφή περιουσίας, όπως κυβερνητικά κτίρια, σύμφωνα με τη Ρέιτσελ Κλάινφελντ, η οποία μελετά τις πολιτικές συγκρούσεις και τον εξτρεμισμό στο Carnegie Endowment for International Peace, μια δεξαμενή σκέψης στην Ουάσινγκτον. "Υπήρχαν πολλές, πολλές βομβιστικές επιθέσεις, αλλά συνήθως τη νύχτα ή μετά από προειδοποιήσεις", είπε.
"Ο στόχος δεν ήταν να σκοτώσουν ανθρώπους- ήταν να επηρεάσουν τις αποφάσεις" των φορέων χάραξης πολιτικής.
Αντίθετα, ένα μεγάλο μέρος της σημερινής πολιτικής βίας έχει στόχο τους ανθρώπους.
Ο θανάσιμος κίνδυνος του δεξιού εξτρεμισμού
Η τάση τα τελευταία χρόνια είναι η μεγάλη πλειονότητα των δολοφονιών που σχετίζονται με εξτρεμιστές να συνδέεται με κάποια μορφή δεξιού εξτρεμισμού, σύμφωνα με μελέτη του 2024 του Κέντρου για τον εξτρεμισμό της Anti-Defamation League.
Το 2024, οι λευκοί ρατσιστές ήταν οι δράστες στην πλειονότητα των δολοφονιών (62%), ενώ ο αντικυβερνητικός εξτρεμισμός στις διάφορες μορφές του βρισκόταν πίσω από το 38% των δολοφονιών.
Οι μακροπρόθεσμες τάσεις μοιάζουν με τις βραχυπρόθεσμες, καθώς οι ακροδεξιοί εξτρεμιστές έχουν διαπράξει το μεγαλύτερο μέρος των δολοφονιών που σχετίζονται με εξτρεμιστικές ενέργειες: 328 από τις 429 δολοφονίες (76%) κατά την τελευταία δεκαετία.
Οι εγχώριοι ισλαμιστές εξτρεμιστές ήταν υπεύθυνοι για 79 δολοφονίες (18%) κατά την ίδια περίοδο, ενώ οι δολοφονίες από άλλες πηγές αποτελούσαν το μικρό υπόλοιπο, γράφουν οι συγγραφείς της μελέτης της ADL.
Μπορεί να μην φαίνεται αληθοφανές ότι ο Τσάρλι Κερκ, ο οποίος ήταν ένας δεξιός επηρεαστής, δολοφονήθηκε από κάποιον με το ίδιο ιδεολογικό υπόβαθρο, ωστόσο ο επίδοξος δολοφόνος του Ντόναλντ Τραμπ ήταν εγγεγραμμένος Ρεπουμπλικάνος.
Οι εξηγήσεις για τη σημερινή βία ποικίλλουν και κυμαίνονται από το εκτεταμένο οικονομικό άγχος μέχρι την ανησυχία για την αλλαγή των φυλετικών και εθνοτικών δημογραφικών στοιχείων της Αμερικής και την ωραιοποίηση της πολιτικής ρητορικής στην εποχή του Τραμπ.
Οι παραδοσιακές διαιρέσεις, που συνήθως έχουν τις ρίζες τους στις πολιτικές διαφορές μεταξύ δεξιάς και αριστεράς, έχουν δώσει τη θέση τους στην αντίληψη ότι τα μέλη του αντίπαλου πολιτικού κόμματος είναι μια κακή δύναμη που έχει σκοπό να καταστρέψει τον κοινωνικό και πολιτιστικό ιστό της Αμερικής, όπως δείχνουν πρόσφατες δημοσκοπήσεις.
Τα τυπικά θέματα "πολιτιστικού πολέμου" εξελίσσονται γύρω από τη μετανάστευση, τις αμβλώσεις, τα δικαιώματα των φύλων και των LGBTQ+, τους εμβολιασμούς και τον έλεγχο των όπλων.
Πρέπει να είναι αποδεκτή η βία;
Σε δημοσκόπηση του Reuters/Ipsos σε σχεδόν 4.500 εγγεγραμμένους ψηφοφόρους τον Μάιο, περίπου το 20% τόσο των Δημοκρατικών όσο και των Ρεπουμπλικανών ερωτηθέντων χαρακτήρισαν τη βία "αποδεκτή", εάν διαπράττεται "για να επιτευχθεί η ιδέα μου για μια καλύτερη κοινωνία".
Αλλά αυτό το συναίσθημα θορυβεί τους περισσότερους Αμερικανούς: περίπου το 65% των ερωτηθέντων σε ξεχωριστή δημοσκόπηση του Reuters/Ipsos τον Μάρτιο και τον Απρίλιο εξέφρασαν την ανησυχία τους για "πράξεις βίας που διαπράττονται εναντίον ανθρώπων στην κοινότητά σας λόγω των πολιτικών τους πεποιθήσεων".
Η φύση της εγχώριας πολιτικής βίας στις ΗΠΑ έχει αλλάξει με την πάροδο των ετών.
Κάποτε κυριαρχούσαν ακροδεξιές εξτρεμιστικές ομάδες όπως οι Άρειοι Ιππότες, η Κου Κλουξ Κλαν, η Πολιτοφυλακή του Μίσιγκαν και οι Proud Boys, η πολιτική βία σήμερα διαπράττεται μάλλον από άτομα που αυτοριζοσπαστικοποιούνται μέσω της διαδικτυακής εμπλοκής.
Σύμφωνα με την Εθνική Κοινοπραξία για τη Μελέτη της Τρομοκρατίας και των Αντιδράσεων στην Τρομοκρατία (START), η περισσότερη πολιτική βία στις ΗΠΑ διαπράττεται από άτομα που δεν ανήκουν σε καμία επίσημη οργάνωση.
Αντίθετα, ιδέες που κάποτε περιορίζονταν σε περιθωριακές ομάδες εμφανίζονται τώρα στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης.
Η ιδεολογία της λευκής υπεροχής, η μόδα της πολιτοφυλακής και οι θεωρίες συνωμοσίας εξαπλώνονται μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, των καναλιών του YouTube και των ιστολογίων, ενώ μια ωμή γλώσσα από μιμίδια, αργκό και αστεία θολώνει τη γραμμή μεταξύ της στάσης και της πρόκλησης βίας, ομαλοποιώντας τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες και δραστηριότητες.
"Αυτό το οργανωτικό μοτίβο καθιστά τη διακοπή της πολιτικής βίας πιο δύσκολη, αλλά και πιο κρίσιμη από ποτέ", δήλωσε η Rachel Kleinfeld.