Η Εθνική Σχολή Υγείας του Λουξεμβούργου (LTPS) παράγει περισσότερη ενέργεια από όση καταναλώνει. Αυτό το βραβευμένο κτίριο στο Ettelbruck έχει γίνει παράδειγμα στη χώρα του και σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Το ξύλο, οι πίνακες φωτοβολταϊκών συστοιχιών, η δεξαμενή ζεστού νερού... όλα είναι ορατά σε αυτό το ευρωπαϊκό έργο.
Το έργο λαμβάνει υπόψη τη «θετική ενέργεια» του κτιρίου καθ' όλη τη διάρκεια του κύκλου ζωής του.
Σύμφωνα με τη Martine Schmitt, αρχιτέκτονα στη Διοίκηση Δημοσίων Κτιρίων του Λουξεμβούργου, ο τρόπος περιορισμού της ενέργειας μελετάται γενικά για έναν μέσο κύκλο μισού αιώνα, αν και «τα κτίρια μπορούν στην πραγματικότητα να αντέξουν περισσότερα από πενήντα χρόνια».
Χτισμένη δίπλα σε νοσοκομείο, η Εθνική Σχολή Υγείας του Λουξεμβούργου έχει δεσμευτεί για την ενσωμάτωση και τον αυτόματο έλεγχο των διαφόρων πηγών ενέργειάς της.
Τετρακόσιοι τριάντα φοιτητές, δεκαέξι αίθουσες διδασκαλίας και έξι εργαστήρια στεγάζονται υπό τη στέγη της, η οποία αποτελείται εξ ολοκλήρου από πίνακες φωτοβολταϊκών συστοιχιών. Παράγουν διπλάσια ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας από όση χρειάζεται το κτίριο. Η θέρμανση αποτελεί το άλλο βασικό στοιχείο αυτού του πιλοτικού έργου, με μια κάθετα εγκατεστημένη δεξαμενή ζεστού νερού.
Ο Paul Weydert, μηχανικός της Διοίκησης Δημοσίων Κτιρίων του Λουξεμβούργου, εξηγεί ότι «έχει ύψος είκοσι μέτρα και μπορεί να αποθηκεύσει έως και 100.000 λίτρα νερού. Στην πρόσοψη μπορείτε να δείτε τους ηλιακούς θερμικούς συλλέκτες δίπλα στα παράθυρα - μοιάζουν με παράθυρα, αλλά στην πραγματικότητα παράγουν ενέργεια για τη θέρμανση της δεξαμενής.»
Σύμφωνα με τη Διοίκηση Δημοσίων Κτιρίων του Λουξεμβούργου, ο συνολικός προϋπολογισμός του κέντρου αυτού ανέρχεται σε 29 εκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων τα 28 εκατομμύρια χορηγήθηκαν από το Λουξεμβούργο και 1 εκατομμύριο από την Πολιτική Συνοχής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι τοίχοι των αιθουσών διδασκαλίας και των διαδρόμων είναι κατασκευασμένοι από λευκή άργιλο, στις ηλεκτρικές εγκαταστάσεις υπάρχουν μόνο LED, ο αέρας ανανεώνεται συνεχώς και όλα τα υλικά έχουν χαμηλό περιβαλλοντικό αντίκτυπο και είναι ιδιαίτερα ενεργειακά αποδοτικά. Αλλά πώς νιώθουν οι φοιτητές;
Από την κατασκευή του το 2019, το κέντρο δεν πάλιωσε καθόλου, σύμφωνα με τον υποδιευθυντή Carlo Gudenburg, ο οποίος είναι υπερήφανος για τις εγκαταστάσεις του κτιρίου: «Η ατμόσφαιρα στις αίθουσες διδασκαλίας είναι πάντα πολύ ευχάριστη όσον αφορά τη θερμοκρασία, την υγρασία και την ακουστική. Το κτίριο έχει σχεδιαστεί ώστε να παρέχει τις μέγιστες εκπαιδευτικές ευκαιρίες και να ενθαρρύνει τους φοιτητές να εργάζονται ενεργά», αναφέρει.**