ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΣύμφωνα με τον Ιρανικό νόμο, οι γυναίκες δεν είναι ίσες με τους άνδρες. Μια γυναίκα θεωρείται το μισό ενός άντρα.
Όμως οι γυναίκες στο Ιράν αγωνίζονται για τα δικαιώματα τους.Διαδηλώνουν και διεκδικούν το δικαίωμα να παίρνουν διαζύγιο, να εργάζονται, να αποκτούν την επιμέλεια των παιδιών τους, καθώς και το δικαίωμα να ταξιδεύουν χωρίς να συνοδεύονται από έναν άνδρα. Σήμερα, μια γυναίκα μπορεί να πάρει διαζύγιο ή να ταξιδέψει, μόνο εάν ο πατέρας ή ο σύζυγός το επιτρέψει.
Οι Ιρανικές κυβερνήσεις ποτέ δεν αναγνώρισαν τις γυναικείες οργανώσεις που αγωνίζονται για ισότητα και τιμώρησαν σκληρά πολλές ηγετικές φυσιογνωμίες του κινήματος.
Η Ναργκές Μαχαμαντί βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια στη φυλακή. Η Νασριν Σοντουντέχ εκτίει ποινή έντεκα ετών και για 20 χρόνια δεν μπορεί να εργάζεται ως δικηγόρος. Η Σίβα Ναζαραχάρι, η Τζιλά Μπανιγιαχκουμπ και η Μπαχαρέ Χενταγιάτ έχουν τιμωρηθεί με μεγάλες ποινές.
Παρά τις πιέσεις, οι γυναίκες συμμετέχουν στην δημόσια ζωή του Ιράν. Φοιτούν στα πανεπιστήμια, συμμετέχουν σε διαδηλώσεις και εργάζονται σκληρά. Κάποιες γυναίκες έχουν καταφέρει ακόμη και να εκλεγούν στο Ιρανικό Κοινοβούλιο.
Όμως ο αγώνας των γυναικών, συναντά σοβαρές αντιστάσεις…
Πριν από λίγο καιρό, η κυβέρνηση του Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ πέρασε νόμο που δεν επιτρέπει στις γυναίκες κάτω των 40 ετών, να εγκαταλείψουν τη χώρα χωρίς την άδεια του πατέρα ή του αδελφού τους. Tην πρόταση αυτή νόμου υποστήριξαν και γυναίκες βουλευτές.
Το Ιρανικό κράτος, μπορεί να μην επιτρέπει στις γυναίκες να υποβάλλουν αίτηση διαζυγίου, αλλά τις ενθαρρύνει να μάθουν πολεμικές τέχνες. Παραδόξως, η Ιρανική κυβέρνηση έδωσε δικαίωμα ψήφου σε όλες τις γυναίκες άνω των 16 ετών , όπως ισχύει και για τους άνδρες.
Πολλοί από τους υποψήφιους που συμμετέχουν στις προσεχείς εκλογές, προτείνουν μέτρα για την βελτίωση της ζωής των 36 εκατομμυρίων γυναικών που ζουν στο Ιράν. Όμως οι γυναίκες ζητούν δεσμεύσεις και όχι προτάσεις. Ζητούν ακόμη την απελευθέρωση όσων γυναικών αγωνίστηκαν για ένα καλύτερο αύριο.
Οι Ιρανικές εκλογές πλησιάζουν και οι γυναίκες διαθέτουν σημαντική εκλογική δύναμη.
Κουβεντιάζουμε με την ακτιβίστρια Μανσουρέχ Σοτζάε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίνες στο Ιράν αλλά και για τα δικαιώματα που διεκδικούν.
Vida Samei: Σε λίγες ημέρες, ο Ιρανικός λαός ψηφίζει. Οι γυναίκες δεν μπορούν να θέσουν υποψηφιότητα για την προεδρία της χώρας, μπορούν όμως ως ψηφοφόροι να περιμένουν κάτι απο αυτές τις εκλογές;
Mansoureh Shojaee: «Σας ευχαριστώ πολύ που αφιερώνετε χρόνο στα ζητήματα των γυναικών.
Στην πραγματικότητα το άρθρο 115 του συντάγματος θέτει αυτόν τον περιορισμό. Οι γυναίκες δεν μπορούν να θέσουν υποψηφιότητα για την προεδρία της χώρας. Εδώ και πολλά χρόνια και ιδιαίτερα μετά το 2005, τα γυναικεία κινήματα ζητούν την κατάργηση αυτού του. Οι γυναίκες στο Ιράν πάντα συμμετέχουν στις εκλογές, γιατί καταλαβαίνουν πως μέσα την ψήφο τους μπορούν να καθορίσουν το μέλλον της χώρας. Οι γυναίκες σέβονται τη δημοκρατία και το αποδεικνύουν στην πράξη. Όμως δεν σιωπούν. Διεκδικούν τα δικαιώματα τους και διαμαρτύρονται για τις διακρίσεις εις βάρος τους. Θα πρέπει να περιμένουμε και να δούμε, αν τα εκλογικά αποτελέσματα θα ευνοήσουν τον αγώνα των γυναικών για μια καλύτερη ζωή. Μελλοντικά, η συμμετοχή των γυναικών εξαρτάται και από την ικανοποίηση των αιτημάτων τους. Γιατί, αν δεν αλλάξει η κατάσταση, κάποιες γυναίκες ίσως θεωρήσουν μάταιη την συμμετοχή τους στις εκλογές»
Vida Samei: Ποια εμπόδια αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στον αγώνα που δίνουν;
Manoureh Shojaeed: Νομικά εμπόδια και διακρίσεις εμποδίζoυν τις γυναίκες και δημιουργούν σοβαρά προβλήματα.
Τα γυναικεία κινήματα διαμαρτύρονται έντονα για αυτές τις διακρίσεις, όμως πάντα με ειρηνικό τρόπο. Την ίδια ώρα, προχωρούν σε συγκεκριμένες προτάσεις και ζητούν την στήριξη πολιτικών κομμάτων και της Ιρανικής κοινωνίας. Νομίζω πως έχουν καταφέρει, βεβαίως και πολλά ανοιχτά ζητήματα. Σημαντική ευθύνη έχουν οι νομοθέτες και η κυβέρνηση.
Vida Samei: Ποια είναι τα όπλα των γυναικών σε αυτό τον πόλεμο;
Mansoureh Shojaee: Η αλλαγή των νόμων είναι ο μόνος δρόμος. Υπάρχει ελπίδα, μόνο αν τροποποιηθούν ή καταργηθούν οι νόμοι που βάζουν τις γυναίκες στο περιθώριο. Οι γυναίκες έχουν ξεκινήσει ενημερωτικές εκστρατείες και ασκούν πιέσεις στους βουλευτές. Η κοινωνία και οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι της γνωρίζουν πολύ κατά τα αιτήματα των γυναικείων οργανώσεων και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Οι γυναίκες πρέπει να είναι ελεύθερες και να μπορούν να διοργανώσουν σεμινάρια και εκδηλώσεις, όπου θα αναδεικνύονται όσα τις απασχολούν. Η πρόσβαση των γυναικών στους νομοθέτες είναι εξαιρετικά σημαντική. Ελπίζω πως η νομοθεσία θα αλλάξει. Και για να γίνει αυτό οι βουλευτές πρέπει να νιώθουν την πίεση των γυναικών, καθώς και τις διεθνούς κοινότητας. Οι Ιρανοί αξιωματούχοι οφείλουν να ακούν τους πολίτες που διαμαρτύρονται στους δρόμους και να μην παριστάνουν πως όλα πάνε καλά. Η Ιρανική κοινωνία αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα και μπορεί να τα λύσει, μόνο αν δώσει στις γυναίκες την θέση που αξίζουν.
Πέρα απο τις γυναίκες, πολλά κοινωνικά κινήματα ζητούν αλλάγές στο σύνταγμα της χώρας. Αν οι γυναικείες οργανώσεις συμμαχήσουν με άλλους ακτιβιστές, μπορούν αν πετύχουν καλύτερα αποτελέσματα. Η Ιρανική διασπορά, μπορεί επίσης να παίξει σημαντικό ρόλο, αφού μέσα απο το διαδίκτυο μαθαίνει τι συμβαίνει στην πατρίδα και στη συνέχεια ενημερώνει την διεθνή κοινή γνώμη. Στο Ιράν αυτή τη στιγμή, συντηρητικές και προοδευτικές δυνάμεις συγκρούονται με ιδιαίτερη ένταση. Το αποτέλεσμα αυτής της μάχης θα καθορίσει το μέλλον της χώρας, αρα και το μέλλον των γυναικών.