ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΑνάμεσα στην Ήπειρο και τη Θεσσαλία, τα βουνά και το υδάτινο στοιχείο εναλλάσσονται, δημιουργώντας, με επίκεντρο τον Αχελώο, μια εντυπωσιακή θέα για τον επισκέπτη.
Τα ιστορικά μνημεία μαρτυρούν την πολιτιστική και θρησκευτική κληρονομιά της περιοχής, που χάνεται στα βάθη των αιώνων.
Η μονή Μποτσιώτισα στη Μεγαλόχαρη, όπου ξεκίνησαν οι επαναστάσεις του 1854 για την απελευθέρωση της Ηπείρου.
Τα πέτρινα γιοφύρια μεταξύ αυτών και η θρυλική γέφυρα Κοράκου – το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι των Βαλκανίων – που γίνονται προσπάθειες για την ανακατασκευή του.
Η Μονή Σέλτσου, τόπος ιερός και αθάνατος. Αιώνια κιβωτός της θυσίας των Σουλιωτών. Το 1804 300 γυναικόπαιδα έπεσαν στον γκρεμό δίπλα από την Μονή. Ένα δεύτερο, ίσως τραγικότερο, Ζάλογγο.
Εδώ η ομορφιά του τοπίου συναντά τις δυσκολίες της ζωής. Οι κάτοικοι, κυρίως κτηνοτρόφοι, εναγωνίως προσπαθούν να επιβιώσουν και κραυγάζουν ότι βρίσκονται «στο χείλος του γκρεμού».
Ο Κώστας Κοσσυβάκης, μαθητής στην τρίτη Γυμνασίου, χρειάζεται δυόμιση ώρες για να φτάσει στο κοντινότερο σχολείο: «Κάνω γύρω στις δυόμιση ώρες για να πάω και δυόμιση να γυρίσω και δεν νομίζω ότι μπορώ να ανταγωνιστώ άλλα παιδιά που ζούν στις μεγαλουπόλεις, που έχουν φροντιστήρια, έχουν μεγαλύτερη άνεση και περισσότερο χρόνο για τον εαυτό τους», υποστηρίζει.
Ο Νίκος Ουρανός και η Ευγενία, με το γιό τους Κωστή, μετά τις πανεπιστημιακές σπουδές και τη ζωή στην Αθήνα, επέστρεψαν στην επαρχία για να γίνουν νέοι αγρότες. Χωρίς καμιά βοήθεια από την πολιτεία, κατάφεραν να πάρουν διεθνή βραβεία για την ποιότητα του βιολογικού μελιού που παράγουν.
Στα διαλείμματα της σκληρής δουλειάς, οι κάτοικοι οργανώνουν παραδοσιακές μουσικές βραδιές και το ρίχνουν στο γλέντι. Ο Γρηγόρης, ο Δημήτρης και ο Λάμπρος, η “παρέα” της Κοιλάδας, τραγουδούν τη χαρά της ζωής, την ομορφιά της φύσης, τον έρωτα, το καημό του ξενιτεμένου. «Σαν πήρα ένα κατήφορο στην άκρη στο ποτάμι», λέει ο λαϊκός ποιητής…
Ο Μιλτιάδης Γιαννούχος, κτηνοτρόφος, έχει δέκα παιδιά να μεγαλώσει. Δύσκολη η ζωή και τα προβλήματα πολλά. «Δρόμο δεν έχουμε, οικονομικό πρόβλημα έχουμε, νερό δεν υπάρχει, οι ζωοτροφές είναι πανάκριβες. Τι είναι εκείνο που είναι καλό; Κανένα δεν είναι….Μας φορολόγησαν και τα βοσκοτόπια.. Τι απόμεινε;… Αν η πολιτεία δεν βάλει χέρι να βοηθήσει τους κτηνοτρόφους… τελειώσαμε».
Υπάρχει άραγε μέλλον για αυτόν τον τόπο; Ο Μιλτιάδης επιμένει ότι «Είμαστε ακριβώς στο χείλος του γκρεμού είμαστε… Στον Αχελώο δίπλα». Εύχεται αυτό από μειονέκτημα να μετατραπεί σε πλεονέκτημα και οι φτωχές περιοχές του σήμερα να γίνουν οι πλούσιες του αύριο….
Παρακολουθείστε το σχετικό βίντεο στον παρακάτω σύνδεσμο: http://youtu.be/YI28ZUEK3s4