Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 89 ετών άφησε ο Χανς Ντίτριχ Γκένσερ, μία σπουδαία μορφή της γερμανικής πολιτικής σκηνής. Διετέλεσε Αντικαγκελάριος
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤην τελευταία του πνοή σε ηλικία 89 ετών άφησε ο Χανς Ντίτριχ Γκένσερ, μία σπουδαία μορφή της γερμανικής πολιτικής σκηνής.
Διετέλεσε Αντικαγκελάριος των κυβερνήσεων Κολ και Σμιτ και θήτευσε ως Υπουργός Εσωτερικών αλλά κι Εξωτερικών.
Υπό αυτήν την ιδιότητα διαδραμάτισε ιστορικό ρόλο στην πτώση του Τείχους του Βερολίνου το 1989, στο βαθμό, που να θεωρείται εκ των αρχιτεκτόνων της ενοποίησης των δύο Γερμανιών.
Ο θάνατός του επήλθε συνεπεία καρδιολογικών προβλημάτων.
Διπλωμάτης της πρώτης γραμμής για 18 χρόνια, ο Χανς Ντίτριχ Γκένσερ ηγήθηκε του υπουργείου Εξωτερικών της Δυτικής Γερμανίας για μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο.
Η Γερμανία ήταν χωρισμένη στα δύο, με το κάθε τμήμα της να συμβολίζει διαφορετικά ιδεώδη.
Ωστόσο ο Γκένσερ ήταν ανέκαθεν υπέρ του διαλόγου της Δύσης με την Ανατολή και συνέβαλε τα μέγιστα στην επανένωση της Γερμανίας.
Γεννήθηκε το 1927 στο Χάλε, μια πόλη που μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο πέρασε στην Ανατολική Γερμανία. Αν και δεν ήθελε, κατατάχθηκε στην Βέρμαχτ και υπηρέτησε στην αεροπορία των γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Μετά τον πόλεμο, σπούδασε Οικονομικά και Νομική στην Ανατολική Γερμανία. Κατάφερε να φύγει προς την Δύση το 1952 και εντάχθηκε στο Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα.
Το 1969 ορίστηκε υπουργός Εσωτερικών στην σοσιαλιστική κυβέρνηση του Βίλι Μπραντ.
Τρία χρόνια αργότερα, από αυτήν την θέση, αρνήθηκε την πρόταση του Ισραήλ να στείλει ειδικές δυνάμεις για να αναλάβουν την υπόθεση ομηρίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου. Στην αποτυχημένη επέμβαση των γερμανικών αρχών, σκοτώθηκαν 11 όμηροι αθλητές, 5 τρομοκράτες και ένας αστυνομικός.
Το 1974 διαδέχθηκε τον Βίλι Μπραντ στην καγκελαρία ο επίσης σοσιαλιστής Χέλμουτ Σμιντ. Ο Γκένσερ μετακόμισε στο υπουργείο Εξωτερικών και ανέλαβε παράλληλα την θέση του αναπληρωτή καγκελαρίου. Τότε ξεκίνησε την αποκαλούμενη “Ostpolitik”, που επιθυμούσε τον διάλογο με την Σοβιετική Ένωση.
Έδωσε μάλιστα το όνομά του στην θεωρία του «Γκενσερισμού», σύμφωνα με την οποία η Γερμανία μπορούσε να αποτελέσει την γέφυρα ανάμεσα στην Ανατολή και την Δύση. Ως χώρα – σύμμαχος του ΝΑΤΟ, η θέση αυτή είχε ενοχλήσει πολλές φορές την κυβέρνηση Ρίγκαν.
Ο Γκένσερ υποστήριζε με σθένος την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, που θεωρούσε το κλειδί για την επιτυχή επανένωση της Γερμανίας. Ήταν επίσης φανατικός υπέρμαχος των πολιτικών μεταρρυθμίσεων στην Πολωνία και την Ουγγαρία.
Τελικά είχε δίκιο. Πρώτες ανατράπηκαν οι κυβερνήσεις των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, κάτι που οδήγησε στην επανένωση της Γερμανίας.
Στις 30 Σεπτεμβρίου του 1989, η ομιλία του από το μπαλκόνι της γερμανικής πρεσβείας στην Πράγα ήταν ένα σημαντικό ορόσημο. Στην αυλή της πρεσβείας συγκεντρώθηκαν χιλιάδες πολίτες της Ανατολικής Γερμανίας, στους οποίους είχε απαγορευθεί να ταξιδέψουν στη Δυτική Γερμανία. Ήταν ο Γκένσερ εκείνος που ανακοίνωσε την συμφωνία με την κομμουνιστική τσεχοσλοβακική κυβέρνηση ότι οι πρόσφυγες θα μπορούσαν να φύγουν.
Στη συνέχεια ο Γκένσερ διαπραγματεύτηκε την επανένωση της Γερμανίας το 1990 με τον ομόλογό του της Λαϊκής Δημοκρατίας Μάρκους Μέκελ.
Το 1991 έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αναγνώριση της Κροατίας από την Γερμανία. Μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας από την Κροατία και την Σλοβενία, ο Γκένσερ συμπέρανε ότι η Γιουγκοσλαβία δεν μπορούσε να παραμείνει ενιαία.
Τον Δεκέμβριο του 2013 ήταν ο βασικός συνεργάτης της Άνγκελα Μέρκελ στις διαπραγματεύσεις με τον Βλαντιμίρ Πούτιν για την απελευθέρωση του Μιχαήλ Χοντορκόφσκι. Μετά από εννιά χρόνια στις ρωσικές φυλακές, το πρώτο ταξίδι του Ρώσου μεγιστάνα μετά την απελευθέρωσή του ήταν στην Γερμανία για τις απαραίτητες ευχαριστίες.