Η απόλυτη σιωπή είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά όταν κανείς αντικρίζει έργα τέχνης που αποτυπώνουν την καθημερινότητα των ανθρώπων, πριν την
Η απόλυτη σιωπή είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά όταν κανείς αντικρίζει έργα τέχνης που αποτυπώνουν την καθημερινότητα των ανθρώπων, πριν την καταστροφή του Τσέρνομπιλ.
Σύμβολα μίας ζωής που φέρνουν στη μνήμη εικόνες από το παρελθόν. Λένε ιστορίες χωρίς να χρησιμοποιούν καν λέξεις ή ήχους. Είναι όμως εξίσου δυνατές.
Η πόλη χτίστηκε αποκλειστικά για τους εργαζόμενους τους εργοστασίου και εγκαταλείφθηκε το 1986.
Οι κάτοικοι έφυγαν αλλά οι αρχές τους υποσχέθηκαν ότι κάποια στιγμή θα μπορούσαν να επιστρέψουν για να πάρουν τα υπάρχοντα τους, κάτι που δεν έγινε ποτέ.
Για να επισκεφθεί κανείς το Τσέρνομπιλ πρέπει να συνοδεύεται από έναν ειδικό ο οποίος μετράει τα επίπεδα ακτινοβολίας. Το εργοστάσιο μπορεί κανείς να το φωτογραφίσει μόνο από ένα συγκεκριμένο σημείο.
Στην Πριπγιάτ τα συναισθήματα που γεννώνται είναι πολύ δυνατά. Εκεί δεν μπορείς καν να πατήσεις στο γρασίδ,ι καθώς η μόλυνση εξακολουθεί να είναι τεράστια.
Στους επισκέπτες επιτρέπεται να μείνουν στο κεντρικό ξενοδοχείο της πλατείας. Επισκέφθηκα το σχολείο, ένα πολιτιστικό κέντρο και ένα θέατρο.
Δίπλα βρίσκεται ένα αστυνομικό τμήμα και ένα πάρκο αναψυχής.
Ανεπίσημα κανείς μπορεί να συναντήσει και κάποιους κατοίκους, οι οποίοι με προσωπική ευθύνη τους επέστρεψαν στα σπίτια τους και στην απαγορευμένη ζώνη.
Η επιστροφή αυτή αποδεικνύει το δέσιμο που αποκτούν κάποιες φορές οι άνθρωποι με τη γη στην οποία μεγάλωσαν.
