Η ομάδα θέλει να σπάσει το ρεκόρ κατάκτησης των επτά κυπέλων που διαθέτει
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΚέρδισε μόλις για έβδομη φορά το Τσάμπιονς Λιγκ Γυναικών με την Ολιμπίκ Λυών. Διαθέτει μια από τις πιο εντυπωσιακές συλλογές κυπέλων στο ποδόσφαιρο και σε ηλικία 30 ετών, δεν σκοπεύει να σταματήσει εδώ.
Η αρχηγός της θρυλικής ομάδας, Ουέντι Ρενάρ είναι καλεσμένη του euronews.
Σιρίλ Κολότ, Euronews:
Κερδίζοντας το βασικό τρόπαιο για πέμπτη φορά στη σειρά, είστε σε ανάλογη θέση με τη Ρεάλ Μαδρίτης του Πούσκας της δεκαετίας του 1950. Πώς νιώθεις που γράφετε ιστορία στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο;
Ουέντι Ρενάρ: Σίγουρα κάναμε κι εμείς το ίδιο ρεκόρ, αλλά τώρα θέλουμε να το ξεπεράσουμε. Πάντα πρέπει να πηγαίνουμε πιο μακριά. Όμως γίνεται ολοένα και πιο δύκολο. Αυτή την περίοδο γνωρίζουμε τον στόχο μας εάν θέλουμε να ξεπεράσουμε αυτό το ρεκόρ. Αυτό θα είναι δύσκολο διότι οι άλλες ομάδες γίνονται ισχυρότερες. Όμως στην ομάδα της Ολιμπικ Λυών, το λιοντάρι πάντα βρυχάται.
Euronews: Το γυναίκειο ποδόσφαιρο εξελίσσεται στην Ευρώπη. Τι πρέπει να γίνει για να μπορέσει να βελτιωθεί σε παγκόσμιο επίπεδο;
Ουέντι Ρενάρ: Σε ορισμένες χώρες είναι πιο δύσκολο λόγω της κοινωνίας. Σε ορισμένα μυαλά και με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο σκέψης, δεν είναι αποδεκτό να βλέπουν μια γυναίκα να παίζει ποδόσφαιρο ή να κάνει σπορ. Είναι θέμα κουλτούρας. Από την άλλη, χωρίς λεφτά δεν μπορείς να κάνει κάτι. Όταν έχεις χρήματα όμως πρέπει να μπορείς να επενδύσεις σωστά. Είναι πάντα ο ίδιος φάβλος κύκλος.
Euronews: Τώρα βρίσκεσαι επίσης στο επίκεντρο των γαλλικών κινηματογράφων με την προβολή του ντοκιμαντέρ που έχει τίτλο «Γυναίκες που παίζουν ποδόσφαιρο: δεν είναι εδώ για να χορέψουν». Δείχνει πόσα πολλά πρέπει να κάνουμε για να αλλάξουν οι νοοτροπίες;
Ουέντι Ρενάρ: Υπάρχουν κάποιες δυνατές στιγμές στην ταινία που καταδεικνύουν ότι πρέπει να γίνουν πολλά. Δε θέλουμε να πάρουμε τη θέση των αγοριών ή οποιουδήποτε άλλου. Κι όταν κατακτάμε τίτλους δεν θέλουμε να ακούμε «ναι είναι εύκολο για αυτές ή ότι βρωμάει η υπόθεση». Αρκετά! Το κάθε άτομο έχει το δικαίωμα να σκέφτεται ότι θέλει, αλλά λίγος σεβασμός θα ήταν καλός.