Γιώργος Πατεράκης: Υπάρχει ένας κήπος ηδονών και γνώσεων που θέλω να βάλω στο καθημερινό μας τραπέζι

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Μετά από αρκετούς μήνες αναγκαστικής παύσης, λόγω πανδημίας, ο πιανίστας - συνθέτης Γιώργος Πατεράκης και το μουσικό του σχήμα, String Theoryεπιστρέφουν με τέσσερις συναυλίες-παραστάσεις, 2,3,9 & 10 Ιουλίου, τα δύο δηλαδή επόμενα Σαββατοκύριακα, στο προαύλιο της καλλιτεχνικής τους έδρας, στο Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛ.ΥΦ.Α στον Βοτανικό. Τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα; Τι μας περιμένει; Ας χρησιμοποιήσουμε τα δικά τους λόγια:

«Τα χίλια πρόσωπα της μουσικής του Γιώργου Πατεράκη και του String Theory, έρποντας αργά επί έναν χρόνο στα σκοτεινά μπουντρούμια της καραντίνας Γιουχάν – Sars-19, ξεπροβάλλουν στο φως και επιτέλους ξανασυναντούν τους φίλους τους στον κήπο του νέου τους χώρου. Οι String Theory, ακριβείς σαν μοριακή κουζίνα, τολμηροί σαν πιάτο τριών αστέρων Michelin, ανάλαφροι σαν μαρέγκα του Βάρσου Κηφισιάς και σοβαροί σαν καρδιακή προσβολή θα σερβίρουν φιλέτα Δον Κιχώτη σε μαρινάδα Γιάννη Φλωρινιώτη, Σαπφώ με σως William Blake, λαϊκοπόπ δευτεράντζες β' διαλογής με vinaigrette αναγεννησιακής αντίστιξης και έναν σωρό εξωτικές, απόκοσμες, και τρυφερές γεύσεις με απολαυστικά μουσικά toppings και φιλολογικά κρουτόν. Ανάλογα με την ημέρα, στην επιτροπή εμπειρογνωμόνων θα συμμετάσχουν φιλικά και οι Αργύρης Μπακιρτζής και Ιωάννα Φόρτη».

Συναντήσαμε τον Γιώργο Πατεράκη στο Βιομηχανικό Πάρκο, λίγες μέρες πριν τις συναυλίες του και μιλήσαμε για τη μουσική του κολεκτίβα, τις χορωδίες του, το χώρο και τις δράσεις του, τη μουσική και τα στοιχήματα που έχει θέσει.

Για το String Theory: «Ξεκινήσαμε το String Theory το 2012 με την Μαρία Πλουμή και τον Αργύρη Μπακιρτζή. Πειραματιζόμασταν με διάφορα. Κάναμε διασκευές σε γνωστά κομμάτια. Στη συνέχεια το σχήμα άλλαξε πρόσωπα στο πέρασμα του χρόνου. Επανασυστήθηκε μέσα από κάποιους μουσικούς με τους οποίους είχα συνεργαστεί παλιότερα, ένα τρίο εγχόρδων και την Κατερίνα που ήταν στο πιάνο της χορωδίας μας. Σ’ αυτούς προστέθηκαν τέσσερις καινούργιες φωνές, οι Εύα Λαύκα, η Λάρα Καλλίρη, ο Γεράσιμος Παπαδόπουλος και η Ελπινίκη Σαριπανίδου, που δεν είναι πλέον στο σχήμα. Με αυτούς κάναμε την Γκαλερί Δραμάτων στο Athenaeum. Πιο μετά προστέθηκε στο σχήμα ο Γιώργος Κασαβέτης. Τα κομμάτια αυτού του κύκλου είναι πενταετίας-εξαετίας.

Το σημερινό String Theory αποτελείται από τέσσερα παιδιά δεν έχουν σχέση μεταξύ τους. Προέρχονται από εντελώς διαφορετικούς χώρους. Ο ένας είναι ψάλτης, η άλλη τραγουδά metal, ο Γιώργος είναι κρουστός, ενώ η Λάρα είναι ερασιτέχνης, που τραγουδά πολύ ωραία στις παραλίες. Αν λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι, που δεν είναι η δουλειά τους να τραγουδούν τέτοιου είδους πράγματα, καταφέρουν να τραγουδήσουν κάτι που είναι πειστικό, τότε έχεις κερδίσει ένα στοίχημα: έχεις γράψει μουσική, με τους κανόνες της μουσικής, την οποία μπορεί να τραγουδήσει οποιοσδήποτε, ακόμη κι αν δεν έχει κάνει σπουδές τραγουδιού. Αυτό είναι κάτι που έχουμε πετύχει με το String Theory. Η ομάδα είναι ένα ανοιχτό σχήμα και ανανεώνεται με νέα πρόσωπα και μουσικές. Τώρα στην ομάδα συμμετέχει και η Ιωάννα Φόρτη, που είναι μέτζο σοπράνο».

Για την Γκαλερί Δραμάτων, την πιο πρόσφατη δισκογραφική τους δουλειά: «Τέλη του 2018, αρχές του 2019 παρουσιάσαμε τη συγκεκριμένη παράσταση στο συγκεκριμένο χώρο. Πολλά από τα τραγούδια εκείνης της μουσικοθεατρικής παράστασης περιλήφθηκαν στο ομώνυμο CD, που κυκλοφόρησε στα τέλη του 2020. Αυτό που με απασχολούσε είναι γιατί δεν επενδύουμε την γνωστή εδώ και 600 χρόνια τέχνη της μουσικής στην μουσική της ευρείας κατανάλωσης που όλοι γνωρίζουμε; Αυτό ακριβώς έκανα. Με φόντο διαχρονικές ιστορίες καθημερινής τρέλας, πέρα για πέρα όμως αληθινές και ανθρώπινες, ξεδιπλώναμε ένα ανακάτεμα μουσικών που κινείται μεταξύ δικών μου πρωτότυπων συνθέσεων καθώς και διασκευών γνωστών τραγουδιών που είχα ενορχηστρώσει εκ νέου».

Για την χορωδία: «Η χορωδία αποτελείται κατά το μείζον μέρος της από ερασιτέχνες. Έχει στιγμές, που η ανθρώπινη ενέργεια δημιουργεί κάτι απόκοσμο και μαγικό. Είναι κάτι καταπληκτικό, που δεν μπορείς να το πετάξεις στα σκουπίδια. Θεωρώ ότι η χορωδία είναι η πιο άμεση κοινωνική μου παρέμβαση. Εννοώ ότι ήρθαν κάποιοι άνθρωποι να σε ακούσουν και εσύ τους τα λες καλά. Και πρέπει να σου ομολογήσω ότι στην χορωδία μιλάμε επί παντός επιστητού. Φροντίζω όμως όταν έρχονται αυτοί οι άνθρωποι, να “βάλω τα καλά μου”. Αυτό έχω, αυτό δίνω. Έχω πάρει ένα σωρό δώρα από τον κόσμο, όλα αυτά τα χρόνια. Δεν πρέπει να επιστρέψω κάτι; Η χορωδία λοιπόν είναι ένα αντίδωρο».

Η σύνθεση: «Η διαδικασία της σύνθεσης είναι μια βασανιστική διαδικασία. Είναι μεγάλη ταλαιπωρία. Η πιο ωραία στιγμή για μένα είναι όταν έρχονται οι άνθρωποι και μαθαίνουν αυτά τα τραγούδια. Μπαίνουν μέσα και τους δίνουν ζωή. Όταν ζωντανεύουν όλα αυτά που είχες στο μυαλό σου είναι κάτι μαγικό. Όταν ακούς αυτά που είχες στην σκέψη σου είναι κάτι μοναδικό. Δεν συγκρίνεται με τίποτε».

Ο χώρος τους, το Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛ.ΥΦ.Α: «Έψαχνα να βρω μετά το Baumstrasse, που με φιλοξένησε για πολύ καιρό, έναν δικό μου χώρο, όπου θα ήμουν πιο ελεύθερος. Ήμουν με τον φίλο μου, τον Μάνο Βορδοναράκη, που είναι κατασκευαστής και designer, ασχολείται με τις ειδικές αρχιτεκτονικές κατασκευές. Έψαχνα τις μικρές αγγελίες και ερχόταν μαζί μου, ως έμπειρο μάτι, στους χώρους. Ήθελε κι αυτός να βρει έναν μεγαλύτερο χώρο για να στεγάσει το εργαστήριό του. Έτσι τον βρήκαμε το 2018 και τον μισθώσαμε επαγγελματικά για 12 χρόνια. Έπαθα πλάκα με το χώρο και το μέγεθός του, γιατί μέχρι τότε το μεγαλύτερο πράγμα που είχα διαχειριστεί στη ζωή μου, ήταν ένα πιάνο. Όλα τα φτιάξαμε με τα χέρια μας. Απλά μόλις ο χώρος ετοιμάστηκε, μετά από λίγο, έπρεπε να κλείσουμε λόγω πανδημίας. Είμαι πολύ ευχαριστημένος από αυτό που έχει γίνει εδώ. Δεν έχω ιδέα αν αυτό το πράγμα γίνει στο μέλλον μια σιδερένια μπάλα στα πόδια μας. Πρέπει να βγάλει τα έξοδά του και αυτά είναι αρκετά. Ελπίζω να ανθήσουμε σ’ αυτό το χώρο. Έχουμε βρει το χώμα μας».

Για τον τωρινό κύκλο συναυλιών: «Το πρόγραμμα περιλαμβάνει τραγούδια και μουσικές από διαφορετικές περιόδους, από την Γκαλερί Δραμάτων (2016, 2019), το Cheap (2012), αλλά και Δ. Βανδή, Γ. Φλωρινιώτη και πολλά άλλα. Για πρώτη φορά στη ζωή μου, είπα ότι θα κάνουμε live. Δεν κάνουμε παράσταση. Είναι μια αντίδραση σε όλο αυτό το πήξιμο που έχουμε φάει την τελευταία περίοδο λόγω πανδημίας. Άλλωστε η συνθήκη του υπαίθριου χώρου, που θα γίνει η συναυλία δεν μας επιτρέπει να κάνουμε κάτι άλλο. Θα λέμε δύο-τρία λογάκια και μετά θα ακολουθεί τραγούδι».

Για τον Αργύρη Μπακιρτζή: «Ο Αργύρης συμμετέχει σε όλα τα πρότζεκτ που κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια. Έχουμε μια ταύτιση στον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα. Είναι παλιός φίλος. Θα έρθει να τραγουδήσει μαζί μας στις 3 Ιουλίου».

Το στοίχημα: «Ζούμε σε μια εποχή, που το πιο εύκολο πράγμα είναι να σχολιάζουμε τα κακώς κείμενα που υπάρχουν γύρω μας. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κάθε λογής στερεότυπα, ακόμη και την περιρρέουσα βλακεία για να γίνουμε αρεστοί και αποδεκτοί. Το ζήτημα είναι αν αυτή θέλουμε να είναι όλη μας η ζωή, την οποία περιορίζουμε σχολιάζοντας την πολιτική ηγεσία, τον κορονοϊό, οτιδήποτε παρουσιάζεται στην τηλεόραση. Υπάρχει ένα καταπίστευμα γνώσεων και εμπειριών από τότε που έχει γεννηθεί ο άνθρωπος, που είναι εντυπωσιακό. Υπάρχει ένας κήπος των ηδονών, που θέλει κόπο για να τον επισκεφτείς, ο οποίος πάλλεται και είναι ο μόνος λόγος για να ζει κανείς. Και η ζωή μας είναι τόσο μικρή που δυστυχώς μπορείς να αισθανθείς και να γευτείς ελάχιστα στοιχεία από αυτή την μαγεία. Το ζήτημα είναι λοιπόν πώς μπορεί κάποιος να βάλει αυτά τα πράγματα στο καθημερινό του τραπέζι. Αυτό είναι λοιπόν αυτό που προτείνω εγώ, μέσα από τη ζωή και τη δουλειά μου. Μπορεί η ζωή μας να γίνει πλούσια και γαμάτη και να μην περιορίζεται σε όλα αυτά τα ανούσια πράγματα με τα οποία ασχολούμαστε; Κατά τη γνώμη μου, υπάρχει ομορφιά παντού, αρκεί να την αναζητήσεις.

Το όνειρο-όραμα: «Θέλω να προχωρήσω στη μουσική ακόμη περισσότερο. Έχω έτοιμες παραστάσεις, που δεν θα γίνουν ποτέ. Έχω αρκετό υλικό που θα το φάνε τα σκουλήκια μαζί μου. Έχω πολλά σχέδια στο μυαλό μου, αλλά αν δεν υπάρξει κάποια οικονομική υποστήριξη, επειδή ακριβώς είναι πιο μεγαλόπνοες ιδέες, δεν θα υλοποιηθούν. Για να σου αναφέρω ένα παράδειγμα, έχω ένα πολύ παλιό σχέδιο, την “Γενική Θεωρία της Ηλιθιότητας”, στο οποίο πρωταγωνιστεί ο Μπέρτραντ Ράσελ. Αυτά όμως απαιτούν χρήματα, τα οποία δεν μπορούν να βγουν από τα εισιτήρια».

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΣΥΝΑΥΛΙΩΝ

Γιώργος Πατεράκης & String Theory

Φωνητικό κουαρτέτο: Εύα Λαύκα, Λάρα Καλλίρη, Γεράσιμος Παπαδόπουλος, Γιώργος Κασαβέτης

Πιάνο: Γιώργος Πατεράκης

Κιθάρα: Σπύρος Ηλιάδης

INFO

Ημερομηνίες:2/7, 3/7, 9/7, 10/7

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Ώρα έναρξης: 21:00

Τοποθεσία: Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛ.ΥΦ.Α., Κορυτσάς 39, στον Βοτανικό

Tιμές εισιτηρίων:15 ευρώ κανονικό, 12 ευρώ φοιτητικό & early bird, 8 ευρώ ανέργων & ΑΜΕΑ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η μουσική πλατφόρμα String Theory σχηματίστηκε το 2011 από τον Γιώργο Πατεράκη και συμπεριλαμβάνει ένα σύνολο μουσικών και καλλιτεχνικών δράσεων (εργαστήρια, παραστάσεις, διαλέξεις). Στον πυρήνα του βρίσκονται το φωνητικό κουαρτέτο String Theory (Εύα Λαύκα, Λάρα Καλλίρη, Γεράσιμος Παπαδόπουλος, Γιώργος Κασαβέτης), τρία μικτά χορωδιακά σχήματα και μικρά οργανικά σύνολα.

Παραστάσεις του String Theory:

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Ένας Παράξενος Κόσμος (2011), έκδοση cd: 2015

Cheap: low quality – high fun (2012), έκδοση cd: 2015

D.E.A.T.H. - Dual Existence Assertive Theory Hoax (2013)

Γκαλερί Δραμάτων (2016, 2019), έκδοση cd: 2020

Baroque (2017)

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Κι Εσείς; Πώς τα Περνάτε; (2018)

Event Horizon (2020)