Οινοποιείο ηλικίας 1.500 ετών ανακαλύφθηκε στο Ισραήλ. Είναι σύμφωνα με τους αρχαιολόγους το μεγαλύτερο της εποχής.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΟινοποιείο ηλικίας 1.500 ετών ανακαλύφθηκε στο Ισραήλ. Είναι δε σύμφωνα με τους αρχαιολόγους το μεγαλύτερο της εποχής.
Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως πέντε πατητήρια που έκρυβε το υπέδαφος της Γιανβί, στα νότια του Τελ Αβίβ όπου βρισκόταν το τεράστιο οινοποιείο της βυζαντινής εποχής και εκτιμάται ότι η δυναμική της παραγωγής του ήταν, ετησίως, περί τα δύο εκατομμύρια λίτρα κρασιού.
Ύστερα από μία τεχνολογικά προηγμένη παραγωγική διαδικασία, το κρασί εξαγόταν σε ολόκληρη τη Μεσόγειο.
Οι εργαζόμενοι στην ανασκαφή, που θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες στο Ισραήλ, (εργάζονται εκεί 300 άτομα) δηλώνουν έκπληκτοι από το μέγεθός του.
Υπάρχουν σχέδια η περιοχή να γίνει επισκέψιμη αμέσως μόλις ολοκληρωθούν οι διαδικασίες συντήρησης.
Το κρασί παλαιωνόταν σε πήλινους αμφορείς, γνωστούς ως αμφορείς της Γάζας, πολλοί εκ των οποίων βρέθηκαν άθικτοι επί τόπου.
Στο σημείο βρέθηκαν πέντε πατητήρια που καταλάμβαναν έκταση περίπου μισού τετραγωνικού χιλιομέτρου, αποθήκες για την παλαίωση και τη φύλαξη του κρασιού και καμίνια για το ψήσιμο του πηλού που χρησιμοποιείτο για τα δοχεία φύλαξης.
Το τελικό προϊόν, γνωστό ως Οίνος της Γάζας και του Ασκελόν, ονομασία από τα λιμάνια εξαγωγής του έφθανε μέχρι την Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική και τη Μικρά Ασία.
Αν και οι αρχαιολόγοι δεν είναι σίγουροι για το είδος του σταφυλιού που χρησιμοποιείτο, το πιθανότερο ήταν ότι επρόκειτο για ένα «ελαφρύ άσπρο κρασί, με ιδιαίτερο πρεστίζ».
Ο «Οίνος της Γάζας» μαρτυρείται άλλωστε ως ένα από τα συστατικά του μενού κατά τον εορτασμό της στέψης του Ιουστίνου Β΄ στην Κωνσταντινούπολη το 566.
Το κρασί, φημιζόταν λοιπόν για την ποιότητά του σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, αλλά εκείνη την εποχή αποτελούσε επίσης και είδος διατροφής.
«Ηταν μία κύρια διατροφική πηγή και ήταν επίσης και ασφαλές διότι το νερό ήταν συχνά μολυσμένο», λέει ο Jon Seligman, ένας από τους διευθυντές της ανασκαφής.