Ο άνδρας από τη Ρωσία, η γυναίκα από την Ουκρανία, ζουν από την έναρξη του πολέμου σε μια κωμόπολη κοντά στα σύνορα της Σερβίας με τη Ρουμανία
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Η ανακοινωση της μερικής επιστράτευσης από τον Βλαντίμιρ Πουτιν δημιούργησε κύματα εξόδου από την Ρωσία. Αρκετοί είναι εκείνοι που αναζήτησαν καταφύγιο στην φίλη Σερβία. Κάτι που είχε ήδη κάνει από την αρχή του πολέμου η οικογένεια του Γιουρι και της Ντάρια.
Ο ένας Ρώσος και η άλλη Ουκρανή, έχουν ένα μικρό παιδί, τον Λέο. Δεν είχαν σκοπό να εγκατασταθούν στο Βελιγράδι ή στο Νόβισαντ αλλά σε ένα μικρό χωριό. Και επέλεξαν να κάνουν αυτό το νέο ξεκίνημα της ζωής τους στην μικρή κωμόπολη Γιασα Τομιτς που αριθμεί λιγότερους από 3.000 κατοικους, κοντά στα συνορα με την Ρουμανια.
«Φοβομουν οτι ο Λεο θα πάθαινε τατάθλιψη, ότι θα του ήταν δύσκολο. Πώς θα επικοινωνούσε; Ο ίδιος, το μόνο αγόρι από την Ρωσία στη Γιάσα, δεν ξέρει κανέναν. Αλλά σιγά σιγά γνώρισε τους φίλους του, ιδίως όταν ξεκίνησε το νηπιαγωγείο», σχολίασε η Ντάρια που μαζί με τον άνδρα της δεν κάνουν πλέον σχέδια, γιατί, οπως λένε, έχουν μάθει από την εμπειρία τους πόσο εύκολα αλλάζουν τα πράγματα. Προσαρμόζονται στο νέο περιβάλλον, όπου αυτή τη στιγμή είναι οι μόνοι που έχουν έρθει από τη Ρωσία.
«Αυτό είναι ακόμα ένα μικρό μέρος και στο βάθος ειναι τα ρουμανικά σύνορα. Ήμουν έκπληκτος, αλλά τώρα βλέπω ότι ο κόσμος τους δέχεται και ταιριάζουν πολύ με εμας. Μαθαίνουν τη γλώσσα μας, αν και εμείς επίσης προσπαθούμε πολυ», λεει μια κατοικος της σερβικής κωμόπολης.
Το μόνο σίγουρο για αυτήν την μεικτή ρωσοουκρανική οικογένεια είναι ότι δεν θα επιστρέψει πίσω στην Ρωσία. Ο Γιουρι φωτογραφος, η Ντάρια σχεδιάστρια ρούχων, θεωρούν πλέον σπίτι τους την Γιασα Τομιτς. Και απλά ελπίζουν κάποια στιγμή να πάνε στην Ουκρανία για να βοηθήσουν τους γονείς της Ντάρια να ξαναχτίσουν το κατεστραμμένο από τον πόλεμο σπίτι τους.