Κάτοικοι των γαλλικών προαστίων καταγγέλλουν διακρίσεις λόγω της καταγωγής τους ή του χρώματος του δέρματός τους
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΣτα δυτικά προάστια της γαλλικής πρωτεύουσας, χιλιάδες βγήκαν στο δρόμο την Πέμπτη για να ζητήσουν δικαιοσύνη.
«Ο Ναέλ ήταν φίλος του γιου μου. Ήταν ένα καλό αγόρι που σεβόταν. Πονάμε, είμαστε πραγματικά πληγωμένοι. Σήμερα συνέβη στον Ναέλ, αλλά θα μπορούσε να συμβεί και σε άλλους», είπε στο euronews μια διαδηλώτρια.
Το πρωί της Τρίτης, ο 17χρονος Ναέλ έπεσε νεκρός από πυρά αστυνομικού όταν δεν σταμάτησε σε έλεγχο της τροχαίας.
Ο εισαγγελέας της υπόθεσης είπε ότι ο ένστολος δεν πληρούσε τις «νομικές προϋποθέσεις για τη χρήση πυροβόλων όπλων».
Του απαγγέλθηκαν κατηγορίες για εκ προθέσεως ανθρωποκτονία και προφυλακίστηκε.
Αυτό όμως δεν κατεύνασε το αίσθημα αδικίας στους δρόμους.
«Ο Ναέλ εκπροσωπεί την πόλη της Ναντέρ και αυτό που συμβαίνει συχνά στα προάστια. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις βίας για τις οποίες κανείς δεν μιλάει. Δεν είμαστε ίσοι. Αυτή η υπόθεση έχει γίνει πρωτοσέλιδο, αλλά υπάρχουν τόσοι πολλοί που πέθαναν ανώνυμα. Το γεγονός ότι όλοι είναι εδώ σήμερα λέει κάτι: ότι φτάνει πια», τόνισε ένας νεαρός.
«Το πρόβλημα είναι ότι αυτό συμβαίνει μόνο σε εμάς, Άραβες, μαύρους... Είναι λυπηρό να το λέμε αυτό, αλλά είναι η αλήθεια. Αν ήταν ο γιος του Ερίκ Ζεμούρ στο τιμόνι, κανείς δεν θα τον είχε πυροβολήσει. Γι' αυτό είμαστε εδώ, για να διαμαρτυρηθούμε. Γιατί θέλουμε τους ίδιους νόμους για όλους και θέλουμε τα ίδια δικαιώματα για όλους», πρόσθεσε ένας διαδηλωτής.
Η δολοφονία πυροδότησε βίαιες ταραχές σε ολόκληρη τη Γαλλία.
Και αναζωπύρωσε εντάσεις από ανθρώπους που αισθάνονται πως πέφτουν θύματα διακρίσεων λόγω της καταγωγής τους ή του χρώματος του δέρματός τους.
Η γαλλική αστυνομία, ωστόσο, απορρίπτει την κατηγορία του θεσμοθετημένου ρατσισμού.
«Ο αστυνομικός έχει μια δουλειά να κάνει. Προφανώς, αν παραβεί τον κώδικα δεοντολογίας, τιμωρείται. Κανένας αστυνομικός δεν μπορεί να δικαιολογήσει το αδικαιολόγητο. Ό,τι κι αν συμβεί, πρέπει να καταλάβουμε ότι κανένας αστυνομικός δεν ξυπνά το πρωί λέγοντας ότι θα σκοτώσει κάποιον. Αυτό είναι προφανές», λέει ο Αμπντουλαγιέ Καντέ, αστυνομικός και συγγραφέας.
Σε όλη τη Γαλλία, οι αντιδράσεις εκδηλώνονται σε διάφορες μορφές, τροφοδοτώντας την ελπίδα ότι ο θυμός θα μπορούσε να μετατραπεί σε συγκεκριμένη δράση - και ίσως αλλαγή στις ζωές των μελλοντικών γενεών.
«Φοβόμαστε ότι θα το συνηθίσουμε. Γιατί είναι μια ιστορία που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο. Και ποιος καταληλότερος από τη νεολαία για να σταματήσει αυτή την κανονικοποίηση;» σχολιάζει η Σαφιά Αϊτ Ουαραμπί, αντιπρόεδρος της οργάνωσης SOS Racisme.