Ο 40χρονος Βρετανός Ραμες Βισγουος Κουμαρ είναι ο μοναδικός επιζών από τη συντριβή του αεροσκάφους της Air India, στο οποίο έχασαν τη ζωή τους 241 επιβάτες. Η ιστορία της αεροπορίας έχει καταγράψει άλλα έξι τέτοια θαύματα
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Ένα αεροσκάφος Boeing 787-8 Dreamliner της Air India που εκτελούσε πτήση προς το Λονδίνο συνετρίβη την περασμένη Πέμπτη, 12 Ιουνίου 2025, λίγο μετά την απογείωσή του από αεροδρόμιο Αχμενταμπάντ της δυτικής Ινδίας. Όλοι έχασαν τη ζωή τους εκτός από τον Ραμες Βισγουος Κουμαρ (Ramesh Viswash Kumar), ο οποίος καθόταν στη θέση 11Α - πολύ κοντά στην έξοδο κινδύνου. Κατάφερε να βγει από μια κατεστραμμένη καταπακτή. Μετά τη συντριβή, βιντεοσκοπήθηκε στο δρόμο: κουτσαίνοντας με ένα ματωμένο μπλουζάκι και μελανιές στο πρόσωπό του. Αλλά ζωντανός.
Έτσι αφηγήθηκε τη στιγμή που βγήκε από το αεροπλάνο: "Κατάφερα να λύσω τη ζώνη ασφαλείας μου, χρησιμοποίησα το πόδι μου για να σπρώξω τον εαυτό μου μέσα από την τρύπα και σύρθηκα έξω. Δεν ξέρω πώς επέζησα". Ειπε ακομα: "Είδα ανθρώπους να πεθαίνουν μπροστά μου - τις αεροσυνοδούς και τους δύο ανθρώπους που είδα δίπλα μου.... Βγήκα από τα συντρίμμια".
Συγκεντρώσαμε επτά ιστορίες ανθρώπων που επέζησαν ως εκ θαύματος από αεροπορικά δυστυχήματα. Πολλοί από αυτούς παραδέχτηκαν ότι εκτός από το να είναι ευγνώμονες για μια δεύτερη ευκαιρία, πάλευαν με τις ενοχές και το διαρκώς επαναλαμβανόμενο ερώτημα "γιατί εγώ;". Το γεγονός ότι είναι ακόμα ζωντανοί δεν κρίθηκε από τίποτα περισσότερο από την... τυχη.
Γιουλάνε Κέπκε (στροβιλοελικοφόρο αεροπλάνο, ζούγκλα του Αμαζονίου στο Περού, 1971)
Η Γιουλιάνε Κέπκε (Juliane Koepcke), η 17χρονη κόρη Γερμανών επιστημόνων που υπηρετούσαν στο Περού, γιόρταζε την αποφοίτησή της από το λύκειο στη Λίμα. Η τελετή αποφοίτησης πραγματοποιήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1971. Η μητέρα της, Μαρία, ήθελε να επιστρέψει στον ερευνητικό τους σταθμό Πανγκουάνα όσο το δυνατόν νωρίτερα, αλλά μετά από την πειθώ της Γιουλιάνε, αποφάσισαν να πετάξουν την επόμενη μέρα - την παραμονή των Χριστουγέννων. Όλες οι πτήσεις ήταν sold out εκτός από μία - της αεροπορικής εταιρείας LANSA. Ο πατέρας της Γιουλιάνε, Χανς Βιλχελμ, τους είχε προτρέψει να μην χρησιμοποιήσουν αυτή την αεροπορική εταιρεία λόγω της κακής φήμης της. Παρά τις προειδοποιήσεις, η Μαρία αγόρασε τα εισιτήρια.
Το αεροπλάνο πετούσε πάνω από τη ζούγκλα του Αμαζονίου όταν χτυπήθηκε από κεραυνό σε μια καταιγίδα και έπεσε από ύψος 3.000 μέτρων. Η Γιουλιάνε ήταν η μόνη επιβάτης που επέζησε από την πτώση. Υπέστη, μεταξύ άλλων, σπασμένη κλείδα, τραυματισμό στο μάτι, διάσειση και μια βαθιά πληγή στο δεξί της χέρι, όπου μάλιστα από τις εξετάσεις που υποβλήθηκε στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι... είχαν ριζώσει προνύμφες μύγας. Πέρασε τις επόμενες 11 ημέρες διασχίζοντας τη ζούγκλα, περπατώντας ανάμεσα στο ρέμα και προς το ποτάμι. Τα κατάφερε χάρη στις δεξιότητες επιβίωσης που είχε μάθει από παιδί. Τελικά έφτασε σε έναν εγκαταλελειμμένο καταυλισμό ξυλοκόπων. Αυτοί έριξαν βενζίνη στην πληγή της και τη μετέφεραν με κανό για 11 ώρες στον πολιτισμό, όπου έλαβε βοήθεια.
Μόλις συνήλθε, βοήθησε να βρεθεί το σημείο της συντριβής και τα πτώματα των άλλων επιβατών (μεταξύ των οποίων και η μητέρα της, Μαρία). Αποδείχθηκε ότι 14 επιβάτες πιθανότατα επέζησαν από τη συντριβή της μηχανής, αλλά πέθαναν περιμένοντας να διασωθούν. Η Γιουλιάνε επέστρεψε στη Δυτική Γερμανία όπου, όπως και οι γονείς της, σπούδασε βιολογία, πήρε το διδακτορικό της και επέστρεψε στο Περού ως ερευνήτρια νυχτερίδων.
Γιατί επέζησε;
Οι ειδικοί πιστεύουν ότι επέζησε επειδή όταν έπεσε ήταν δεμένη σε τρία διασυνδεδεμένα καθίσματα, τα οποία λειτούργησαν ως αλεξίπτωτο. Η πτώση μετριάστηκε επίσης από τα ρεύματα αέρα από την καταιγίδα και την πυκνή βλάστηση.
Βέσνα Βούλοβιτς (McDonnell Douglas DC-9, Τσεχοσλοβακία, 1972)
Στις 26 Ιανουαρίου 1972 η Βέσνα Βούλοβιτς (Vesna Vulović), μια 22χρονη αεροσυνοδός της γιουγκοσλαβικής αεροπορικής εταιρείας JAT επιβιβάστηκε σε αεροπλάνο στο αεροδρόμιο της Κοπεγχάγης. Στο αεροπλάνο επέβαιναν 28 άτομα, το οποίο πετούσε για το Βελιγράδι.
Όταν η μηχανή βρισκόταν πάνω από το έδαφος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας, σημειώθηκε έκρηξη. Μέχρι σήμερα δεν έχει εξακριβωθεί η αιτία της, αν και μια υπόθεση είναι ότι υπήρχε βόμβα σε μια από τις αποσκευές. Η μηχανή διαλύθηκε στον αέρα, μπήκε σε περιστροφή και έπεσε στο έδαφος στην τότε Τσεχοσλοβακία. Η Βέσνα ήταν η μόνη που επέζησε. Τις κραυγές της άκουσε ο χωρικός Μπρούνο Χονκε, ο οποίος ήταν παραϊατρικός κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Την κράτησε ζωντανή μέχρι να φτάσουν οι διασώστες.
Για 27 ημέρες πάλευε για τη ζωή της στο νοσοκομείο, παραμένοντας σε κώμα. Ανέκαμψε, αλλά η αποκατάσταση χρειάστηκε πολύ χρόνο και για ένα διάστημα ήταν παράλυτη από τη μέση και κάτω. Η Βούλοβιτς έπεσε από ύψος 10.160 μέτρων, το οποίο καταγράφηκε στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες ως η υψηλότερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο από την οποία επέζησε άνθρωπος. Παρέλαβε το βραβείο από τον Πολ Μακάρτνεϊ των Beatles - ένα συγκρότημα του οποίου ήταν θαυμάστρια. Στη χώρα της, έγινε εθνική ηρωίδα και διασημότητα.
Η ίδια η Βούλοβιτς δεν θυμόταν πολλά από τη συντριβή. Δεν αποθαρρύνθηκε από τις πτήσεις και προσπάθησε να επιστρέψει στη δουλειά της ως αεροσυνοδός, αλλά η εταιρεία την έστειλε πίσω σε δουλειά γραφείου. Πέθανε το 2016 σε ηλικία 66 ετών.
Γιατί επέζησε;
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η Βέσνα Βούλοβιτς επέζησε επειδή παγιδεύτηκε από ένα καροτσάκι φαγητού μέσα στην άτρακτο του αεροσκάφους DC-9 κατά τη διάρκεια της έκρηξης, το οποίο αποκολλήθηκε από το υπόλοιπο μηχάνημα. Επιπλέον, η άτρακτος με τη Βούλοβιτς στο εσωτερικό της προσγειώθηκε υπό γωνία σε μια δασώδη, χιονισμένη βουνοπλαγιά, γεγονός που μετρίασε τη δύναμη της πρόσκρουσης. Η εκ φύσεως χαμηλή αρτηριακή της πίεση έπαιξε επίσης καθοριστικό ρόλο, με αποτέλεσμα να χάσει γρήγορα τις αισθήσεις της μετά την αποσυμπίεση (αλλαγή της πίεσης από υψηλή σε χαμηλή). Αυτό προστάτευσε την καρδιά της από τη ρήξη κατά την πρόσκρουση. Παραδόξως, το ίδιο πρόβλημα υγείας επρόκειτο να την εμποδίσει να γίνει αεροσυνοδός. Πριν από τις ιατρικές εξετάσεις της, έπινε κάθε φορά μεγάλες ποσότητες καφέ για να αυξήσει την αρτηριακή της πίεση και να καταφέρει περάσει τις εξετάσεις.
Σεσίλια Κίχαν (McDonnell Douglas MD-82, Ντιτρόιτ, 1987)
Η οικογένεια Κίχαν επέστρεφε στο σπίτι της από την Πενσυλβάνια στο Τέμπε της Αριζόνα στις 16 Αυγούστου 1987. Η Πάουλα και ο Μάικλ και η 4χρονη κόρη τους Σεσίλια και ο 6χρονος γιος τους Ντέιβιντ επιβιβάστηκαν στην πτήση 255 της Northwest Airlines στο Μητροπολιτικό Αεροδρόμιο του Ντιτρόιτ. Η μηχανή κατέπεσε σε αυτοκινητόδρομο στο Ρομουλους του Μίσιγκαν στις 8.46 μ.μ., λίγο μετά την απογείωση.
Από τη συντριβή σκοτώθηκαν 149 επιβάτες και έξι μέλη του πληρώματος και δύο άτομα στο έδαφος. Ήταν το δεύτερο χειρότερο αεροπορικό δυστύχημα στην ιστορία των ΗΠΑ.
Οι πυροσβέστες βρήκαν ανάμεσα στα συντρίμμια μόνο την 4χρονη Σεσίλια (Cecelia Cichan), η οποία ήταν ακόμα δεμένη σε ένα ανάποδο κάθισμα. Το κορίτσι βρισκόταν λίγα μέτρα μακριά από τα πτώματα των αγαπημένων της προσώπων. Υπέστη εγκαύματα τρίτου βαθμού και κατάγματα στο κρανίο, την κλείδα και το αριστερό πόδι.
Μετά το ατύχημα, πήγε να ζήσει με τη θεία και τον θείο της στο Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα. Μίλησε 26 χρόνια αργότερα στο ντοκιμαντέρ Sole Survivor, στο οποίο αφηγείται πώς αντιμετώπισε την τραγωδία. Σε αυτό, εξηγεί επίσης γιατί έκανε τατουάζ ένα αεροπλάνο στον καρπό της. Ο πυροσβέστης που την ανέσυρε από τα συντρίμμια του αεροπλάνου έγινε οικογενειακός φίλος και φιλοξένησε τον γάμο της το 2006.
Γιατί επέζησε;
Η Σεσίλια επέζησε πιθανότατα λόγω της συμπεριφοράς της μητέρας της. Καθώς το αεροπλάνο άρχισε να πέφτει, η Πάουλα Κιχαν έλυσε τη ζώνη ασφαλείας της, γονάτισε μπροστά στην κόρη της, έβαλε τα χέρια της γύρω της και την κάλυψε με το ίδιο της το σώμα, προστατεύοντάς την από την πρόσκρουση.
Μπαχια Μπακαρί (Airbus A310, Ινδικός Ωκεανός, Κομόρες, 2009)
Η Μπάχια Μπακαρί (Bahia Bakari), μια 12χρονη Γαλλίδα κοπέλα κομοριανής καταγωγής, πετούσε για τις Κομόρες για διακοπές στις 30 Ιουνίου 2009, μαζί με τη μητέρα της Αζίζα Αμπούντου.
Το αεροπλάνο πλησίαζε στο διεθνές αεροδρόμιο Prince Said Ibrahim για την προσγείωση όταν, στις 1.50 π.μ. τοπική ώρα, έπεσε ξαφνικά στον Ινδικό Ωκεανό. Το Airbus διαλύθηκε κατά την πρόσκρουση στο νερό. Από τη συντριβή έχασαν τη ζωή τους 152 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και η μητέρα της Μπαχια.
Η 12χρονη προσκολλήθηκε σε ένα κομμάτι της ατράκτου και παρασύρθηκε στη θάλασσα για εννέα ώρες, τις περισσότερες στο σκοτάδι. Αρχικά, άκουσε τις φωνές άλλων επιζώντων, αλλά αυτές σίγησαν με την πάροδο του χρόνου. Περίπου στις 11.00 το πρωί της επόμενης ημέρας, ένα επιβατηγό πλοίο έφτασε στον τόπο της καταστροφής και διέσωσε την Μπαχια.
Μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο στην πρωτεύουσα Πορτ Μορόνι και στη συνέχεια με κυβερνητικό αεροπλάνο στο Παρίσι. Υπέστη κάταγμα λεκάνης, κλείδας, εγκαύματα στο γόνατο και ήταν εξαντλημένη. Το 2010 δημοσίευσε ένα βιβλίο που περιγράφει λεπτομερώς την ιστορία της με τίτλο "Moi Bahia, la miraculée". Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ προσφέρθηκε να γυρίσει μια ταινία βασισμένη στην ιστορία της, αλλά η ίδια απέρριψε την προσφορά.
Γιατί επέζησε;
Η κοπέλα επέζησε επειδή πετάχτηκε έξω από το αεροπλάνο πριν αυτό καταστραφεί ολοσχερώς και κατάφερε να γαντζωθεί σε ένα κομμάτι της ατράκτου. Επιβίωσε παρόλο που δεν ήξερε κολύμπι, ούτε είχε σωσίβιο.
Ρουμπεν βαν Ασουβ (Airbus A330-200, Τρίπολη, 2010)
Η οικογένεια βαν Ασουβ από την Ολλανδία ταξίδεψε στη Νότια Αφρική για να γιορτάσει - σύμφωνα με την παράδοση - την επέτειο γάμου της Τρουντι και του Πάτρικ, που ήταν 12,5 ετών. Στις 11 Μαΐου 2010 πραγματοποίησαν το ταξίδι της επιστροφής. Στο αεροσκάφος επέβαιναν 11 μέλη του πληρώματος και 93 επιβάτες, μεταξύ των οποίων και οι δύο γιοι του ζευγαριού, ο εννιάχρονος Ρουμπεν και ο 11χρονος Ενζο.
Η πτήση κύλησε ομαλά μέχρι την προσέγγιση για προσγείωση στο αεροδρόμιο της Τρίπολης, όπου το πλήρωμα αντιμετώπισε προβλήματα ορατότητας λόγω ομίχλης και πετούσε κάτω από ασφαλές ύψος. Όταν τα σήματα προειδοποίησαν ότι η πτήση ήταν πολύ χαμηλά, ο κυβερνήτης επιχείρησε διορθωτικό ελιγμό, αλλά το αεροπλάνο χτύπησε στο έδαφος.
Από τη συντριβή έχασαν τη ζωή τους 103 άνθρωποι από τους 104 που επέβαιναν στο αεροσκάφος. Μόνο ο Ρούμπεν (Ruben van Assouw) επέζησε. Παραμένει υπό τη φροντίδα της θείας και του θείου του και αποφεύγει την προσοχή των μέσων ενημέρωσης.
Γιατί επέζησε;
Πιθανότατα, ο 9χρονος κατάφερε να επιβιώσει επειδή πετάχτηκε από τα συντρίμμια πριν αυτά τυλιχθούν στις φλόγες.
Η ιστορία του Ruben αποτέλεσε τη βάση για ένα βιβλίο και μια τηλεοπτική σειρά με τίτλο Dear Edward: