ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΜια παράσταση που πήγε εξαιρετικά στην Πάτρα μεταφέρεται τώρα στην Αθήνα. Το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας παρουσιάζει στο Σύγχρονο Θέατρο της Αθήνας το έργο της Lucy Prebble, «Effect – Τομογραφία του έρωτα», ένα συγκινητικό και απρόσμενα ανθρώπινο επιστημονικό θρίλερ. Το έργο της 34χρονης ανερχόμενης βρετανίδας συγγραφέως παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Έκανε παγκόσμια πρεμιέρα το 2012, στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας.
Ο εγκέφαλος είναι το πιο σημαντικό ανθρώπινο όργανο. Παρόλο που ζυγίζει το 2% του βάρους του σώματος, καταναλώνει το 20% της παραγόμενης ενέργειας. Το ποσοστό της ενέργειας του εγκεφάλου που καταναλώνει ο έρωτας δεν έχει μετρηθεί ακόμη. Δύο νέοι συμφωνούν να πάρουν μέρος σε μια δοκιμή για ένα νέο φάρμακο. Ενώ οι γιατροί μπορούν να παρατηρήσουν με κάθε λεπτομέρεια τις χημικές αντιδράσεις στο μυαλό των ερωτευμένων, δεν ξέρουν τι τις προκαλεί. Η δοκιμή τινάζεται στον αέρα. Κι οι γιατροί, αναγκάζονται ν’ αναθεωρήσουν τα όρια ανάμεσα στην τρέλα και την υγεία, τον άνθρωπο και τη χημεία, τον έρωτα και την αγάπη.
Ζητήσαμε από την πρωταγωνίστρια της παράστασης, Άννα Μάσχα, να μας μιλήσει γι’ αυτό το σύγχρονο κείμενο, τα ζητήματα που θίγει και τι βρίσκει η ίδια ενδιαφέρον στο αρκετά πρωτότυπο θέμα του.
-Τι ήταν αυτό που σας κέντρισε το ενδιαφέρον στο συγκεκριμένο έργο;
Είναι ένα σύγχρονο, βρετανικό έργο, με σωστή δραματουργία, ωραίους χαρακτήρες και διαλόγους αλλά το ζουμί του έργου βρίσκεται νομίζω στο θέμα του, το οποίο είναι λίγο «καλυμμένο». Χρησιμοποιεί στην ουσία τις ιστορίες δύο ζευγαριών, τον έρωτα δύο νέων και μιας προηγούμενης σχέσης που έχει τελειώσει ανάμεσα σε δύο συνεργάτες γιατρούς. Η συγγραφέας πλέκει μια υπόθεση χρησιμοποιώντας μία γραμμική αφήγηση της ιστορίας των νέων ως πρόσχημα κυρίως για να μιλήσει για το πιο «βαρύ» και μεγάλο θέμα που είναι η κατάθλιψη και η αντιμετώπισή της από τη σύγχρονη ιατρική. Και αυτό μέσα από τις προσωπικές ιστορίες των χαρακτήρων αλλά και από δρόμους της επιστήμης.
-Ποια είναι η δική της τοποθέτηση πάνω σε αυτό το θέμα της κατάθλιψης και των φαρμάκων; Είναι καταγγελτική απέναντι στις φαρμακοβιομηχανίες;
Σαφέστατα κριτικάρει όλη αυτή την κατάσταση, γι’ αυτό παρουσιάζει τον έναν γιατρό, ο οποίος έχει γίνει πια «πωλητής – εκπρόσωπος» μιας πολυεθνικής, να μιλά με αρκετό κυνισμό για τα φάρμακα ως «προϊόντα που πρέπει να πωληθούν» ενώ η συνεργάτιδά του, η ηρωίδα που υποδύομαι, όντας η ίδια καταθλιπτική, υποστηρίζει ότι οι φαρμακοβιομηχανίες θα έπρεπε να κάνουν έρευνα και όχι μάρκετινγκ. Στην ουσία καταστρέφει τη ζωή της προσπαθώντας να μην ενδώσει σε αυτό το σύστημα. Παρόλο που πάσχει από μείζονα κατάθλιψη, στην παρούσα φάση είναι εναντίον των χαπιών γιατί θεωρεί ότι στερούν από τον άνθρωπο την ανθρωπιά του, ότι δεν τον θεραπεύουν, απλά τον νεκρώνουν. Έτσι λοιπόν προτιμά να αντέχει, να υπομένει τον πόνο της κατάθλιψης παρά να στερηθεί την ανθρωπιά της.
-Στο έργο τα δύο νέα παιδιά συμμετέχουν σε μια κλινική δοκιμή ενός φαρμάκου που δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη. Πέρα από την κριτική στις φαρμακοβιομηχανίες τίθεται και το θέμα της ιατρικής ηθικής, σχετικά με το πώς χρησιμοποιούνται οι άνθρωποι σε τέτοιου είδους δοκιμές;
Ναι, χωρίς να είναι ένα άμεσο θέμα, σίγουρα υπάρχουν βέλη και προς αυτή την κατεύθυνση. Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα, μιας δοκιμής φαρμάκου που διεξήχθη στην Αγγλία το 2006 από κάποια φαρμακευτική η οποία όπως αποδείχθηκε αργότερα από τις μαρτυρίες των συμμετεχόντων πραγματοποιήθηκε με προχειρότητα και βιασύνη, προκειμένου να να βγει γρήγορα το φάρμακο στην αγορά, θέτοντας σε κίνδυνο τις ζωές των εθελοντών οι οποίοι μέχρι σήμερα παλεύουν με αυτό, χωρίς ακόμη να ξέρουν τις μακροπρόθεσμες συνέπειες που θα έχει στη ζωή τους. Προς το τέλος του έργου η γιατρός λέει ότι δεν μπορεί να κάνει αυτή τη δουλειά. Να χρησιμοποιεί τους ανθρώπους ως πειραματόζωα.
-Πώς θα σκιαγραφούσατε την Λόρνα, του χαρακτήρα που υποδύεστε;
Η ηρωίδα βρίσκεται σε πολύ άσχημη φάση της ζωής της. Δούλευε ως κλινική ψυχίατρος σε ένα νοσοκομείο κι έχει χάσει τη δουλειά της. Δεν μας διευκρινίζεται πώς αλλά μάλλον την έχουν απολύσει. Οπότε αυτή η δουλειά που της προσφέρεται από τον πρώην εραστή της, τον άλλον ψυχίατρο είναι μια σανίδα σωτηρίας για την καριέρα της και τη ζωή της. Παρόλο που είναι ένας τομέας στον οποίο εναντιώνεται ηθικά και επιστημονικά αναγκάζεται να δουλέψει εκεί. Η Λόρνα είναι αρκετά αγχωτική, έχει το «σύνδρομο» του καταθλιπτικού ανθρώπου που επωμίζεται όλα τα λάθη, αισθάνεται ένοχη για ό,τι δεν πάει καλά. Είναι μια καλή γιατρός η οποία όμως δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις της, λόγω της κατάστασής της, που η ίδια όμως δεν τη θεωρεί ασθένεια, τουλάχιστον όπως την εννοούν οι φαρμακοβιομηχανίες. Η κατάθλιψη είναι κάτι πολύ πιο πολύπλοκο από μία ασθένεια, είναι ό,τι έχει να κάνει με την αλληλεπίδραση που δέχεσαι σε σχέση με τον κόσμο, σε σχέση με τις εμπειρίες σου στην παιδική ηλικία, με τους γονείς σου με όλα τα συμβάντα της ζωής σου και τον τρόπο που τα διαχειρίζεσαι.
-Είναι λοιπόν ένα έργο ρεαλιστικό, με τις συγκρούσεις και την αμεσότητα των έργων της βρετανικής σχολής;
Είναι ρεαλιστικό έργο. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει ένα ρεαλιστικό έργο χωρίς συγκρούσεις μεταξύ των ηρώων. Απλά είναι τοποθετημένο σε έναν διαφορετικό χώρο. Διαδραματίζεται μέσα στην κλινική που γίνεται η δοκιμή. Το περιβάλλον το οποίο υπαινίσσεται είναι αρκετά φουτουριστικό, έχει όλη αυτήν την «ψύχρα» της τεχνολογίας. Με τις τομογραφίες και όλα αυτά…
-Πού αναφέρεται λοιπόν ο υπότιτλος «τομογραφία του έρωτα»;
Το έργο θέτει πολλά ερωτήματα σε σχέση με τον ανθρώπινο εγκέφαλο, μια που οι επιστήμονες θεωρούν πια ότι τα πάντα βρίσκονται μέσα στον εγκέφαλο και άρα τα πάντα απεικονίζονται. Ακόμη και καταστάσεις όπως ο έρωτας. Χαρακτηριστικά σε μια σκηνή του έργου μελετάμε τις τομογραφίες των δύο νέων χωρίς όμως να ξέρουμε ποιος είναι ποιος και βλέπουμε τα ίδια συμπτώματα, τις ίδιες κόκκινες περιοχές του εγκεφάλου που βρίσκονται σε υπερδιέγερση, παράγουν ουσίες, υπερλειτουργούν. Και αυτό μπορεί να είναι αποτέλεσμα του φαρμάκου ή του έρωτα που νιώθουν αυτά τα δύο παιδιά; Ο έρωτάς τους είναι αυτός που μπαίνει στο μικροσκόπιο. Τι τον προκαλεί; Το φάρμακο ή όχι; Δυστυχώς η σύγχρονη ιατρική χωρίς να το θέλει απομυθοποιεί τα πάντα, βάζοντάς τα σε πολύ πρακτικές βάσεις. Ακόμη και τον έρωτα.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Μετάφραση σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης
Βίντεο-Σκηνογραφία: Στάθης Μήτσιος
Επιστημονικός σύμβουλος: Μενέλαος Καραντζάς
Βοηθοί σκηνοθέτη: Παρασκευή Λυπημένου, Ηλιάνα Δουλάμη
Αφίσα: Στάθης Μήτσιος
Φωτογραφία αφίσας: Μαριλένα Γρίσπου
Παίζουν: Αντώνης Καρυστινός, Άννα Μάσχα, Καλλιόπη Παναγιωτίδου, Μάνος Στεφανάκης
Παραστάσεις: Πέμπτη & Παρασκευή 21:15, Σάββατο 18:00 & 21:15, Κυριακή 21:15
Τιμές εισιτηρίων:
Γενική είσοδος 15 ευρώ, Φοιτητικό-μαθητικό –ομαδικό & άνω των 65 ετών: 12 ευρώ
Ανέργων, ΑΜΕΑ :10 ευρώ
Απογευματινή παράσταση Σαββάτου, γενική είσοδος 10 ευρώ.
Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας
Ευμολπιδών 45- Γκάζι, τηλ: 2103464380
online
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΑκολουθήστε το euronews στα Ελληνικά στο Facebook και στο Twitter