Γιάννης Χρηστάκος: Χαρτογραφώντας τη βία των ημερών μας

Γιάννης Χρηστάκος: Χαρτογραφώντας τη βία των ημερών μας
Από Γιώργος Μητρόπουλος
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Οι χάρτες και η διαδικασία δημιουργίας τους, βρίσκονται στο επίκεντρο της νέας ζωγραφικής ενότητας έργων, που παρουσιάζει ο Γιάννης Χρηστάκος στο ArtWall Project Space από τις 17 Απριλίου μέχρι και τις 12 Μαΐου. Ο τίτλος της καινούργιας του δουλειάς, που αποτελείται από έργα μικρών και μεγάλων διαστάσεων, είναι «Η Βία των ημερών». Αυτό που εξετάζει ο καλλιτέχνης είναι το ίδιο το σύστημα που βρίσκεται στα πολύπλοκα αυτά γραφήματα, είτε αυτό αφορά στην στρατηγική της αποτύπωσης, είτε στην έννοια των «Ψυχογεωγραφημάτων» που έχει εισάγει ο Γκυ Ντεμπόρ, τα οποία προκύπτουν από άπειρες πηγές και συνθέτουν την τελική εικόνα του.

Το πρόσφατο σώμα της δουλειάς του αντλεί στοιχεία από ένα ευρύ πλέγμα πηγών, όπως αρχιτεκτονικά σχέδια, αστικούς χάρτες, δορυφορικές εικόνες της γης, γραφήματα υπολογιστών, σωματικές αρτηρίες, ιστοί, απολιθώματα, κεντήματα και δαντέλες. Όλες αυτές οι εικόνες μεταπλάθονται σε ένα σύμπλεγμα σχημάτων και γραμμών, που παραπέμπουν σε τοπία, χαρτογραφήματα, αστικές διαδρομές, δαντελωτά υφάσματα, κλωστές. Αρκετές φορές, η σχέση των εικόνων αυτών με τη μνήμη παραμένει ισχυρή, παρόλο που η πρώτη ανάγνωσή τους παραπέμπει σε χάρτες.

Ο Γιάννης Χρηστάκος γράφει για τη νέα του δουλειά: «Από τότε που ο Λεονάρντο ντα Βίντσι εφάρμοσε τον χάρτη στις επιστημονικές του ασκήσεις και οι Βενετσιάνοι καλλιτέχνες της Αναγέννησης αναγνώρισαν τις συμβολικές δυνατότητες της χαρτογράφησης, ο χάρτης, ως εργαλείο καλλιτεχνικής δράσης, χρησιμοποιήθηκε από πολλούς δημιουργούς. Ο Guy Debord και οι Καταστασιακοί ήταν ίσως οι πρώτοι που αποδόμησαν τον χάρτη στο έργο «Naked Cities» του 1957, για να διατυπώσουν κοινωνικοπολιτικούς προβληματισμούς. Στο έργο αυτό προτείνεται ένα ιδανικό φαντασιακό γράφημα της πόλης του Παρισιού, το οποίο απορρέει από τον φανταστικό επανασχεδιασμό του χάρτη της πόλης. Την ίδια στιγμή ο Guy Debord εισάγει την έννοια των Ψυχογεωγραφημάτων, (Psycogeografies) και την Θεωρία του Derive, που είναι η τεχνική της επανατοποθέτησης του υπαρκτού, αστικού τοπίου με σκοπό την δημιουργία μιας νέας φαντασιακής πόλης.

Στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα, τα σύνορα μεταθέτονται και αλλάζουν πάλι. Διαφορετικοί πολιτισμοί και γεωγραφικές ταυτότητες σχηματίζονται από την αυξανόμενη μετακίνηση δυνάμεων εξαιτίας μιας οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης με παγκοσμιοποιημένα χαρακτηριστικά. Το σχέδιο ενός νέο-Χάρτη ακολουθεί το νέο πολιτικό Ήθος. Νέες χώρες ιδρύονται και πόλεις επανασχεδιάζονται για να στεγάσουν τις ανάγκες των νέων αγορών. Σε απάντηση και ως μια ανάγκη να ορίσουν τον δικό τους τόπο στον κόσμο, οι καλλιτέχνες έχουν αρχίσει να ενδιαφέρονται στη χρήση της οπτικής γλώσσας του χάρτη παράλληλα με συστήματα και στρατηγικές χαρτογράφησης. Μια πληθώρα καλλιτεχνών όπως η Julie Mehretu, ο Franz Akerman, ο Jonathan Parsons, η Layla Curtis, ο Simon Patterson, η Kathy Prendergast, η Joyce Kozloff, o Guillermo Kuitca, η Χρύσα Ρωμανού έχουν εντάξει το χάρτη στο εικαστικό τους λεξιλόγιο.

Μέσω αυτών των επεξεργασμένων εικόνων προσπαθώ να ανακαλύψω περαιτέρω την ποιότητα του σχεδίου και να εμπλουτίσω την δυναμική της εικαστικής μου γλώσσας και μεθοδολογίας. “Πού ανήκω;”, “είναι αυτός ο Κόσμος που ονειρεύτηκα;”, “τι θα παραδώσω στους επόμενους;”, μοιάζουν να είναι ερωτήσεις, που στοιχειώνουν τόσες πολλές από τις συζητήσεις και πολλές από τις ανησυχίες μου. Αιτήματα που χτίζουν μια ατέρμονη αγωνία και αναφέρονται σε εξαρθρώσεις εξαιτίας εκτοπισμού ανθρώπων, στους ξεριζωμένους και στους σύγχρονους πρόσφυγες, οικονομικούς και πολιτικούς, στο κάθε λογής δουλεμπόριο, ψυχών και κορμιών. Αναφέρονται στις διαλυμένες προσωπικές ιστορίες, στις απατηλές και εφήμερες ταυτότητες, στα μονοπάτια και τις διαδρομές του πόνου πάνω σε έναν ανθρωπογεωγραφικό χάρτη που βίαια αλλάζει. Αναφέρονται εντέλει στη Βία των ημερών που ζούμε. Για τους παραπάνω λόγους η γεωγραφία που εξετάζω, η προσωπική μου γεωγραφία είναι η γεωγραφία κατάρρευσης και κραυγής για την απώλεια ιδεολογιών και πατρίδων».

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ

Γεννήθηκε στην Αθήνα (1966). Σπούδασε Γραφικές Τέχνες στο Τ.Ε.Ι. Αθηνών (1984-1988) και Ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ. (1989-1994). Ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές (ΜΑ) στο East London University, UK (1998-1999) από όπου και απέκτησε και Διδακτορικό δίπλωμα, (Doctorate in Fine Arts) το 2003, με υποτροφία από το Κρατικό Ίδρυμα Υποτροφιών Ι.Κ.Υ. Tο διάστημα 2000-2002 δίδαξε στο University of East London. Είναι ιδρυτικό μέλος την καλλιτεχνικής ομάδας “Capsule” με την οποία έχει παρουσιάσει εγκαταστάσεις πολυμέσων (ήχου και εικόνας) σε Αθήνα και Λονδίνο. Δίδαξε στο τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (2003-2005) και στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (2007-2014). Από το 2004 διδάσκει στη Σχολή Γραφικών Τεχνών στο ΤΕΙ Αθηνών. Έργα του βρίσκονται σε δημόσιες συλλογές όπως συλλογή Δάκη Ιωάννου, Αθήνα (2005), Υπουργείο Πολιτισμού, Αθήνα (2006), στο Κογκρέσο Η.Π.Α Ουάσινγκτον (2002), Ινστιτούτο Exit Art Ν. Υόρκη (2002), Μουσείο Βορρέ Αθήνα (1997), Υπουργείο Εθνικής Άμυνας Αθήνα (1997), Art Heineken Αθήνα (1994). Έχει πραγματοποιήσει δώδεκα ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα, Λονδίνο και Λευκωσία και έχει συμμετάσχει σε πάρα πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το Εξωτερικό.

Περισσότερα: http://yiannischristakos.wordpress.com

ARTWALL Project Space
Σοφοκλέους 26, Αθήνα, www.theartwall.gr
Εγκαίνια: Παρασκευή 17 Απριλίου, 8:00 μ.μ.
Διάρκεια: 17 Απριλίου – 12 Μαΐου
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή 16.00 – 21:00, Σάββατο 12:00 -16:00

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Ρίκα Πανά: « Η ζωή σε μαθαίνει ότι πρέπει να βρεις έναν τρόπο να διαμαρτυρηθείς»

Απεβίωσε ο σπουδαίος συνθέτης Δήμος Μούτσης

Αθήνα: Συνελήφθη 80χρονος για εμπορία πλαστών πινάκων – Βρέθηκαν αρχαία και βυζαντινές εικόνες