ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ«Σε αυτό το επεισόδιο της εκπομπής «Η ζωή στη Γεωργία», βρισκόμαστε στο Καχέτι. Στην περιοχή αυτή καλλιεργήθηκαν σταφύλια πριν από 8.000 χρόνια. Σήμερα παράγει το καλύτερο κρασί στη Γεωργία. Οι αρχαιολόγοι υποστηρίζουν πως το Καχέτι είναι το λίκνο του κρασιού», μεταδίδει ο απεσταλμένος μας στην Γεωργία, Ντένις Λοκτιέρ.
Στη μονή του Αγίου Γεωργίου, στο Αλαβερντί καλλιεργούνται 104 ποικιλίες σταφυλιών. Η μονή ιδρύθηκε τον 6ο αιώνα και από τότε οι ορθόδοξοι μοναχοί φτιάχνουν κρασί και μεταφέρουν τα μυστικά της παράδοσης από γενιά σε γενιά.
«Η οινοποιεία ξεκίνησε από τις πρώτες μέρες της μονής. Στη Γεωργία, το κρασί έχει μεγάλη συμβολική αξία και παίζει σημαντικό ρόλο στο χριστιανικό τελετουργικό. Ακόμη και πριν το χριστιανισμό, στην αρχαιότητα, ήταν σημαντικό μέρος της καθημερινής ζωής των ανθρώπων», δήλωσε στην κάμερα του euronews, ο πατέρας Γεράσιμος.
Το γεωργιανό κρασί είναι μοναδικό εξαιτίας των «κβεβρί». Πρόκειται για μεγάλα πήλινα σκεύη που χρησιμοποιούνται για τη ζύμωση και την αποθήκευση του κρασιού από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.
Ακόμα κι αν τα «κβεβρί» θάβονται στη γη, οι παλιοί οινοποιοί τα διακοσμούν, ενώ βάζουν και την υπογραφή τους με ιδιαίτερη ευλάβεια. Τον τελευταίο καιρό, το μοναστήρι υιοθέτησε σύγχρονες μεθόδους, αλλά συνεχίζει να φτιάχνει κρασί με τον παλιό τρόπο.
«Παραδοσιακά, πατάμε τα σταφύλια με τα πόδια, σε σκεύη που έχουν φτιαχτεί από κορμό δέντρου. Αυτό είναι πολύ παλιό, αλλά είναι ακόμα σε καλή κατάσταση. Τα “κβεβρί” θάβονται στον κάτω όροφο και καλύπτονται με επίπεδες πέτρες. Αφού γεμίζουν με κρασί, σφραγίζονται με φρέσκο πηλό και άμμο για τον έλεγχο της υγρασίας», δήλωσε ο πατέρας Γεράσιμος.
Κάθε χωριό της εύφορης πεδιάδας του Καχέτι φτιάχνει το δικό του μοναδικό κρασί. Αυτή η κληρονομιά ζει σε τραγούδια, σε ποιήματα αλλά και σε χωριά όπως το Σινγκάγκι. Για τον Νταβίτ Μαζιασχβίλ, ένα τοπικό ξυλογλύπτη, τα αμπέλια αποτελούν ένα συμβολικό νήμα που δένει όλες τις γενιές.
«Στο γεωργιανό πολιτισμό, το αμπέλι είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Για έναν αγρότη, το αμπέλι έρχεται πρώτο και μετά ακολουθεί η οικογένεια. Αυτό το έχουμε μάθει από τους προγόνους μας», υποστηρίζει ο Νταβίτ.
Στην ιστορία της Γεωργίας, πολλοί εισβολείς προσπάθησαν να ξεριζώσουν την πολύτιμη παράδοση της αμπελοκαλλιέργειας. Όμως επέζησε και παραμένει πιο ισχυρή από ποτέ.
Ένας οικογενειακός αμπελώνας δεν παράγει μόνο κρασί. Οι ντόπιοι βυθίζουν καρύδια σε συμπυκνωμένο χυμό σταφυλιών και φτιάχνουν την «τσερτσκελά».
Πρόκειται για ένα πολύ νόστιμο γλύκισμα καραμέλας που δημιουργήθηκε στο Καχέτι.
«Τα τσερτσκελάς κάνουν καλό στην υγεία μας και είναι πιο θρεπτικά από το ψωμί. Στην εποχή της συγκομιδής, κάθε οικογένεια κάνει 500 – 600 τσερτσκελάς» δήλωσε η Κριστίν Ζααλισβιλ.
Μετά από μερικές εβδομάδες αποξήρανσης στον ήλιο, τα γλυκά είναι έτοιμα.
Τα στεγνά αμπελοκλήματα κάνουν τα καλύτερα κάρβουνα για το σασλίνκ. Πρόκειται για το κύριο πιάτο που βρίσκεται σε κάθε τραπέζι και είναι σύμβολο της γεωργιανής φιλοξενίας.
«Τα σταφύλια πάνε εδώ με την φλούδα και τους σπόρους, που αργότερα αφαιρούνται. Το κβεβρί όμως παραμένει κλειδωμένο μέχρι την άνοιξη», λέει ο Τεμούρι Ζααλισβίλ.
Μόλις το κρασί είναι έτοιμο, κάθε υπερήφανος κάτοικος του Καχέτι θα σε διαβεβαιώσει πως είναι το καλύτερο στον κόσμο.
«Ας πιούμε στην αγάπη πάνω στη Γη. Μακάρι να είμαστε ευτυχισμένοι στον καιρό που θα έρθει!» εύχεται και πίνει ο Τεμούρι Ζααλισβίλ
«Το κρασί είναι το δώρο που μας δίνει ο Θεός μέσα από την δουλειά των ανδρών. Το κρασί δίνει χαρά στην καρδιά μας, κάνει το σώμα μας δυνατό και καθαρίζει την ψυχή μας», υποστηρίζει ο πατέρας Γεράσιμος.