Το χωριό Ίλικα είναι ένα από αυτά που βρίσκονται πιο κοντά στο επίκεντρο του πολύνεκρου σεισμού στην κεντρική Ιταλία.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤο χωριό Ίλικα είναι ένα από αυτά που βρίσκονται πιο κοντά στο επίκεντρο του πολύνεκρου σεισμού στην κεντρική Ιταλία. Υπέστη τις μεγαλύτερες καταστροφές.
Πέντε άνθρωποι σκοτώθηκαν εκεί και δεκάδες τραυματίστηκαν.
Πλέον έχει γίνει ένας απέραντος προσωρινός καταυλισμός για όλους τους κατοίκους της περιοχής. Το συγκεκριμένο χωριό έγινε η βάση για τις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης.
Ο πληθυσμός του είναι μικρός αλλά το καλοκαίρι αυξάνεται, καθώς σπεύδουν εκεί για διακοπές κάτοικοι από την Ρώμη και άλλες περιοχές.
Το Euronews μίλησε με την Σάντρα που μας περιέγραψε πως είναι η νέα της ζωή εκεί, μετά τον σεισμό:
«Αυτό είναι το αυτοκίνητο στο οποίο κοιμόμαστε από χθες. Το εξοπλίσαμε με αυτόν τον τρόπο και προσπαθήσαμε να περάσουμε τη νύχτα μας όσο καλύτερα μπορούσαμε.
»Δεν μπορούμε να μετακινηθούμε από αυτό το αγρόκτημα επειδή έχουμε ακόμα αγελάδες να αρμέξουμε, γουρούνια για να εκθρέψουμε και μικρά μοσχάρια. Μένουμε εδώ και θέλουμε να παραμείνουμε εδώ.
»Το σπίτι ήταν αυτό που επηρεάστηκε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στο αγρόκτημα. Πιο ισχυρός ήταν ο καταστροφικός αντίκτυπος από τον πρώτο σεισμό. Ευτυχώς, το σπίτι σε δομικό επίπεδο κρατήθηκε όρθιο, δεν κατέρρευσε.
»Αυτό είναι το παράθυρο του δωματίου όπου κοιμήθηκα. Στον τελευταίο σεισμό ήταν σαν μια έκρηξη και το πλαίσιο του παραθύρου βρέθηκε κάτω στο έδαφος. Αυτό σας το αναφέρω για να αντιληφθείτε την ισχύ. Ήμασταν έξι, όλοι τρέξαμε έξω ουρλιάζοντας. Ο σύζυγός μου έψαχνε για τον γιο του, του τηλεφώνησε, αλλά ευτυχώς όλα τα αγόρια του χωριού ήταν ακόμα έξω στο δρόμο, συγκεντρωμένα στο μέρος που ονομάζουμε στα σχολεία ως σημείο συνάντησης. Ήταν όλοι εκεί, για την τελευταία ημέρα του καλοκαιριού. Ο γιος μου με άλλα δέκα αγόρια έπρεπε να πάει στο αεροδρόμιο Φιουμιτσίνο της Ρώμης για να πάρει την πτήση προς τη Λισαβόνα, όπου θα πήγαινε διακοπές για μία εβδομάδα.Ήταν τυχερά.
»Αυτό ήταν μια κατοικία, το αποκαλούσαμε το Πράσινο Σπίτι. Ήταν γεμάτο ανθρώπους. Εκεί ζούσαν τέσσερα αδέρφια μας. Όλος ο κόσμος ούρλιαζε, δύο θανάτους είχαμε σε αυτό.
»Κοιτάξτε αυτή τη ντουλάπα! Έχει μετατοπιστεί. Για την ακρίβεια, ήταν ο τοίχος που πήγε πίσω. Ήταν σαν να εξερράγη βόμβα. Ακούσαμε τα μπάζα να πέφτουν και αμέσως μετά ένα τρομακτικό τελικό χτύπημα.
»Εδώ είναι ο άντρας μου. Αρμέγει τις αγελάδες. Αυτή είναι μια δουλειά που δεν μπορεί να σταματήσει. πρέπει να γίνεται πρωί και βράδυ, παρά τις όποιες κακοτυχίες. Τώρα θα σου δείξω κάτι πολύ όμορφο. Χθες γεννήθηκε ένα μοσχαράκι, θα το ονομάσουμε Εγκέλαδο για να μας θυμίζει ότι σε κάθε περίπτωση, πέρα από τον θάνατο και την καταστροφή, η ζωή συνεχίζεται. Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Ίσως να ακούγεται κοινότοπο, αλλά πρέπει να συνεχίζεις ό,τι και αν συμβαίνει…».