Η μάχη για την επιβίωση των οικογενειών που επέστρεψαν για να χτίσουν τη ζωή τους από την αρχή
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΠερίπου 90 ημέρες μετά την εκδίωξη των ανταρτών από το ανατολικό Χαλέπι, οι γειτονιές της άλλοτε ευημερούσας συριακής πόλης θυμίζουν σεληνιακό τοπίο.
Για όσους κατάφεραν να επιβιώσουν από τους πολύμηνους βομβαρδισμούς ή όσους επέστρεψαν μετά τον τερματισμό των εχθροπραξιών, οι συνθήκες διαβίωσης είναι εξαιρετικά δύσκολες.
Πριν το πόλεμο το Χαλέπι ήταν η πολυπληθέστερη πόλη της Συρίας. Σήμερα μετά από πέντε χρόνια συγκρούσεων, το προάστιο Καλάσα που βρισκόταν στον τομέα των ανταρτών έχει ερημώσει
Στους κεντρικούς εμπορικούς δρόμους που άλλοτε έσφιζαν από ζωή αντικρίζει κανείς μόνο ερείπια. Η μεσοαστική γειτονιά, όπως και η μεσαία τάξη ολόκληρης της Συρίας έχει εξαφανιστεί.
Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, ο Ειμάντ Μπατάς αρνήθηκε να εγκαταλείψει το σπίτι που του είχε αφήσει κληρονομιά ο πατέρας του.
Παρά τις δυσκολίες, κατάφερε μαζί με την οικογένειά του να επιζήσει μέσα στην φρίκη.
«Ο πρώτος όλμος χτύπησε το νεκροταφείο. Τότε ο κόσμος τρόμαξε διότι για πρώτη φορά άκουγαν κάτι τέτοιο. Οι περισσότεροι έφυγαν και εμείς ακολουθήσαμε λίγες ημέρες αργότερα. Μείναμε μακριά για δυο μήνες και επιστρέψαμε. Εγώ έμεινα εδώ μέχρι τώρα. Συνηθίσαμε τον πόλεμο».
Σε αντίθεση με τον Εϊμάντ, η αδελφή του η Χειγιάμ έφυγε από την γειτονιά με τα παιδιά και τα εγγόνια της όταν ξέσπασε ο πόλεμος. Βρήκε καταφύγιο σε μια από τις γειτονιές του δυτικού Χαλεπίου που παρέμεινε στον έλεγχο του κυβερνητικού στρατού.
Μετά την απομάκρυνση των ανταρτών επέστρεψε.
Τώρα ζει με την κόρη της και τα εγγόνια της στο ισόγειο του μισοκατεστραμμένου σπιτιού της.
«Καίμε ξύλα για να ζεσταθούμε και ζούμε από την ανθρωπιστική βοήθεια. Μας δίνουν ψωμί κάθε μέρα και έτσι επιβιώνουμε. Ελπίζουμε ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί και ότι με τη βοήθεια του Θεού θα θριαμβεύσουμε σε βάρος των τρομοκρατών και η χώρα θα ξαναγίνει όπως ήταν»..
Πριν τον πόλεμο, η οικογένεια Μπατάς ήταν μη πολιτικοποιημένη.
Κατά τη διάρκεια του αιματηρού εμφυλίου ωστόσο, τα μέλη της διχάστηκαν.
Ορισμένοι τάχθηκαν στο πλευρό του κυβερνητικού στρατού και άλλοι με τους αντάρτες.
Ακόμα και αν η ειρήνη επιστρέψει και οι ζημές αποκατασταθούν, οι πληγές που άνοιξαν από τις συγκρούσεις θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να επουλωθούν.
Και ο πόνος από τις απώλειες φίλων και συγγενών δεν θα σβήσει ποτέ.