Η εκπομπή Global Conversation είναι αφιερωμένη στο ανείπωτο δράμα του συριακού λαού και το άπιαστο όνειρό του για ελευ
*Έχουν περάσει επτά χρόνια από τότε που οι Σύροι κατέβηκαν στους δρόμους για να διεκδικήσουν την ελευθερία τους και περισσότερα κοινωνικο-οικονομικά δικαιώματα.
Η εξέγερση που ξεκίνησε αρχικά ως ειρηνική διαμαρτυρία μεταμορφώθηκε σε έναν πόλεμο μεγάλης κλίμακας που εισέρχεται τώρα στον όγδοο χρόνο του, χωρίς να διαφαίνεται άμεσο τέλος, παρά το νέο ψήφισμα του ΟΗΕ που απαιτεί άμεση κατάπαυση του πυρός στις εμπόλεμες περιοχές. Η αμείωτη βία έχει στοιχίσει πάνω από μισό εκατομμύριο ζωές και έχει εκτοπίσει εκατομμύρια ανθρώπους μέσα και έξω από τη Συρία. Σχολεία και νοσοκομεία έχουν χτυπηθεί και μερικές φορές έχουν γίνει στόχος εσκεμμένα. Τμήματα της χώρας έχουν υποστεί μια άνευ προηγουμένου καταστροφή. Ο κατάλογος των φρικαλεοτήτων δυστυχώς δεν έχει τέλος. Στο επίκεντρο της σύγκρουσης και της καταστροφής βρίσκονται αβοήθητοι πολίτες*.
Η εκπομπή Global Conversation και η δημοσιογράφος, Σοφί Κλοντέτ, μίλησε με δύο καλεσμένους με σκοπό να ρίξουν φως στη δυστυχία του συριακού λαού.
Πρώτη καλεσμένη είναι η Χέλε Τόρνινγκ- Σμιτ, Διευθύνων Σύμβουλος της Save the Children International. Η μη κυβερνητική οργάνωση που διευθύνει έχει ανακηρύξει τη Συρία την πιο επικίνδυνη χώρα για τα παιδιά και παρέχει ανθρωπιστική βοήθεια σε 2,5 εκατομμύρια άτομα στη Συρία, συμπεριλαμβανομένων 1,7 εκατομμυρίων παιδιών.
Επόμενος καλεσμένος είναι ο Δρ Ραφαέλ Πιτί. Είναι Γάλλος ιατρός και από το 2012 έχει κάνει περισσότερες από 20 αποστολές στις πολεμικές ζώνες της Συρίας, ενώ έχει εκπαιδεύσει Σύρους γιατρούς και νοσηλευτές εκεί.
Σοφί Κλοντέτ:
«Κα. Χέλε Τόρνινγκ- Σμιτ, με τον πόλεμο να εισέρχεται τώρα στον όγδοο χρόνο, μπορούμε να πούμε ότι η διεθνής κοινότητα απέτυχε απέναντι στον λαό της Συρίας;»
Χέλε Τόρνινγκ- Σμιτ: «Νομίζω πως πρέπει να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η διεθνής κοινότητα απέτυχε απέναντι στον λαό και τα παιδιά της Συρίας και ανησυχώ πολύ για το γεγονός ότι αυτή η κλιμάκωση της σύγκρουσης, το γεγονός ότι ο ΟΗΕ επιβεβαιώνει τώρα ότι χημικά χρησιμοποιήθηκαν και πάλι ως όπλο στη Συρία, οι φρικαλεότητες που βλέπουμε, όπως ότι σχεδόν 2 εκατομμύρια άνθρωποι σε πολιορκημένες και σε δύσκολα προσβάσιμες περιοχές στερούνται τροφής και επίσης ιατρικής βοήθειας. Αυτή είναι μια νέα κλίμακα φρίκης και πραγματικά φοβάμαι ότι το αποδεχόμαστε αυτό ως κάτι νέο φυσιολογικό. Βασικά είναι ένας πόλεμος εναντίον των παιδιών. Αν αρχίσει ο βομβαρδισμός κατοικημένων περιοχών, αν αρχίσει ο βομβαρδισμός σχολείων και νοσοκομείων, είναι ένας πόλεμος εναντίον των παιδιών και δεν πρέπει να το δεχτούμε αυτό».
Σοφί Κλοντέτ:
«Το 2017 ήταν πράγματι το πιο θανατηφόρο έτος για τα παιδιά της Συρίας. Μόνο το 2018, 1000 παιδιά σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν, πιστεύετε ότι αυτός ο τραγικός απολογισμός οφείλεται στη φύση αυτής της σύγκρουσης, δηλαδή στους αεροπορικούς βομβαρδισμούς;»
Χέλε Τόρνινγκ- Σμιτ: «Οφείλεται σε πολλά πράγματα και αυτό που βλέπουμε είναι ότι όταν η σύγκρουση μεταφέρεται σε περιοχές όπου ζουν πολλοί κάτοικοι, βασικά στις πόλεις, και μην ξεχνάτε ότι η Ανατολική Γούτα είναι βασικά ένα προάστιο της Δαμασκού, πάρα πολλοί άνθρωποι ζουν εκεί και όταν ο πόλεμος μεταφέρεται σ’ αυτές τις περιοχές, είναι μια επίθεση εναντίον των αμάχων και ειδικά των παιδιών».
Σοφί Κλοντέτ:
«Ποια είναι η γνώμη σας για τον αριθμό των παιδιών στρατιωτών, γιατί προφανώς τριπλασιάστηκαν από το 2015»
Χέλε Τόρνινγκ- Σμιτ: «Αυτό που συμβαίνει με τα παιδιά στον πόλεμο είναι ότι έχουν αυξημένο κίνδυνο να γίνουν παιδιά στρατιώτες, αυξημένο κίνδυνο παιδικής εργασίας, αυξημένο κίνδυνο σεξουαλικής κακοποίησης και βέβαια βλέπουμε πολύ περισσότερα κορίτσια να παντρεύονται σε πολύ μικρή ηλικία. Οι οικογένειές τους τα παντρεύουν γιατί αυτό θεωρούν ότι είναι το ασφαλέστερο μέρος γι‘αυτά, καθώς επίσης επειδή γίνονται οικονομικό βάρος για τις οικογένειές τους».
Σοφί Κλοντέτ:
«Ας μιλήσουμε τώρα για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις αυτής της σύγκρουσης, δηλαδή για το ψυχολογικό τραύμα»
Χέλε Τόρνινγκ- Σμιτ: «Αυτό που βλέπουμε είναι ότι αυτά τα παιδιά πάσχουν από μετατραυματικό άγχος, πολλοί από εμάς δεν θα γνωρίσουμε ποτέ τι είναι αυτό, αλλά πρόκειται για παιδιά που κρύβονται ή αγχώνονται όταν ακούν βομβαρδισμούς, παιδιά που βρέχουν τα κρεβάτια τους, παιδιά που δεν μπορούν να κοιμηθούν και κυρίως παιδιά που δεν μπορούν να λειτουργήσουν κανονικά. Και ρωτώ τη διεθνή κοινότητα, πώς μπορούμε να ζητήσουμε από αυτά τα παιδιά να οικοδομήσουν τη χώρα τους εάν δεν έχουν εκπαίδευση, έχουμε περισσότερα από 1,7 εκατομμύρια παιδιά στη Συρία που δεν πηγαίνουν στο σχολείο, επειδή τα σχολεία τους βομβαρδίζονται, δεν έχουν καμία εκπαίδευση, υποσιτίζονται, φοβούνται υπερβολικά, υποφέρουν από τοξικό στρες. Πώς μπορούν αυτά τα παιδιά να οικοδομήσουν ξανά τη Συρία;»
Σοφί Κλοντέτ: «Σας ευχαριστώ πολύ για τη συζήτηση και για την παρουσία σας στην εκπομπή Global Conversation»
.
Χέλε Τόρνινγκ- Σμιτ: «Σας ευχαριστώ που με καλέσατε».
Σοφί Κλοντέτ:
«Ας μιλήσουμε τώρα με τον Δρ Ραφαέλ Πιτί, έναν Γάλλο γιατρό που έχει εκπαιδεύσει ιατρικό προσωπικό στις εμπόλεμες ζώνες της Συρίας.
Δρ Ραφαέλ Πιτί, ευχαριστώ που είστε μαζί μας στην εκπομπή Global Conversation. Είστε γιατρός για καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, έχετε πάει πάνω από 20 φορές, ακριβώς 21 φορές στη Συρία. Περιγράψτε μας τι συμβαίνει επί τόπου, γνωρίζοντας ότι μερικές φορές τα νοσοκομεία γίνονται στόχος εσκεμμένα. Πώς θεραπεύετε υπό αυτές τις συνθήκες, με τι φάρμακα, με τι προσωπικό;»
Ραφαέλ Πιτί: «Όταν βρίσκεστε σε ένα νοσοκομείο και βλέπετε ότι υπάρχουν ελλείψεις και μπορείτε να διαπιστώσετε ότι οι συνθήκες έχουν επιδεινωθεί, αυτό θα έχει άμεση επίπτωση στη ροή των ασθενών που θα φτάσουν, γιατί θα είναι απαραίτητο να ταξινομηθούν. Συνεπώς υπάρχει ένας αριθμός ασθενών που θα είχατε θεραπεύσει σίγουρα κάτω από άλλες συνθήκες, αλλά υπό αυτές τις συνθήκες, λόγω μεγάλου αριθμού ασθενών και της έλλειψης μέσων θα τους αφήσετε να πεθάνουν».
Σοφί Κλοντέτ:
«Μπορούμε να φανταστούμε ότι υπάρχει έλλειψη γιατρών, όχι μόνο εκείνοι που έφυγαν, οι πιο εξειδικευμένοι, αλλά και οι γιατροί δε γλιτώνουν από τις βόμβες»
Ραφαέλ Πιτί: «Συχνά οι πιο καταρτισμένοι γιατροί μετά από δύο ή τρία χρόνια, όταν δεν μπορούσαν πλέον και οι ίδιοι να μείνουν με τις οικογένειές τους, έφευγαν από τη Συρία. Και έχουν αντικατασταθεί συχνά από φοιτητές ιατρικής, συχνά από άτομα που δεν έχουν καμία ικανότητα, που έχουν προσπαθήσει να βοηθήσουν τις νοικοκυρές να γίνουν νοσοκόμες, και στη συνέχεια γίνονται μαίες, έχουμε δει σπουδαστές να γίνονται νοσηλευτές, πρωτοετείς να γίνονται αγγειοχειρουργοί».
Σοφί Κλοντέτ:
«Μιλάμε για έναν αριθμό νεκρών πάνω από 500 χιλιάδες, μισό εκατομμύριο, Σε ό,τι αφορά τους επιζώντες, πώς επιβιώνουν από τις πληγές του πολέμου που προκαλούνται από αεροπορικούς βομβαρδισμούς ή από βόμβες-βαρέλια;»
Ραφαέλ Πιτί: «Δεδομένων των περιορισμένων μέσων που ανέφερα προηγουμένως, δεν μπορούμε να διορθώσουμε την κατάσταση και είμαστε αναγκασμένοι να διατηρήσουμε τη ζωή παρά να ασκήσουμε το λειτούργημά μας και ως εκ τούτου ακρωτηριάζουμε και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Κι έτσι υπάρχει μια ολόκληρη γενιά, χιλιάδες άνθρωποι που αύριο θα πρέπει να αντιμετωπίσουν με την αναπηρία τους μια χώρα που καταστράφηκε εντελώς. Θα είναι πολύ δύσκολο η χώρα να ενσωματώσει όλα αυτά τα άτομα με ειδικές ανάγκες και ταυτόχρονα να γίνουν προσπάθειες για την ανοικοδόμησή της».
Σοφί Κλοντέτ:
«Σε πολλές μαρτυρίες σας, έχετε κάνει λόγο για καταστροφή του υγειονομικού ιστού. Μπορείτε να μας εξηγήσετε τι σημαίνει ακριβώς;»
Ραφαέλ Πιτί: «Από το 2011 οι ιατρικές υποδομές στη Συρία ελέγχονται άμεσα από το καθεστώς. Το καθεστώς ήθελε πάντα να δείξει ότι οι περιοχές που βρίσκονταν στα χέρια των ανταρτών δεν ήταν ασφαλείς περιοχές για τον λαό. Ως αποτέλεσμα, ολόκληρο το δίκτυο υγείας, το οποίο ήταν πολύ καλά οργανωμένο στη Συρία πριν από το 2011, κατέρρευσε εντελώς και κατά συνέπεια δεν αντιμετωπίζονται όλες οι χρόνιες ασθένειες, εμβολιασμοί δε γίνονται και προφανώς οι καρκινοπαθείς δεν υποβάλλονται σε θεραπεία, οι διαβητικοί και οι υπερτασικοί το ίδιο. Συνεπώς μπορούμε να εκτιμήσουμε σήμερα ότι 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι πέθαναν εξαιτίας της έλλειψης υγειονομικών υποδομών».
Σοφί Κλοντέτ:
«Συνεπώς μιλάμε συνολικά για 2 εκατομμύρια θανάτους»
Ραφαέλ Πιτί: «Ακριβώς».
Σοφί Κλοντέτ:
«Την τελευταία φορά που επισκεφθήκατε τη Συρία ήταν πριν από 4 μήνες, αλλά εξακολουθείτε να έχετε επαφή με τους συναδέλφους σας στην περιοχή και με τους συναδέλφους σας στη Γούτα. Τι συμβαίνει; Ποιες είναι οι τελευταίες ειδήσεις που μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας;»
Ραφαέλ Πιτί: «Από το 2013 η Γούτα είναι περικυκλωμένη, εδώ και εννέα μήνες η Γούτα βρίσκεται υπό πολιορκία, και ήδη υπήρχε υποσιτισμός που ήταν πάρα πολύ σοβαρός και εδώ και έναν μήνα βομβαρδίζεται καθημερινά, με όλα τα είδη συμβατικών όπλων που μπορούμε να γνωρίζουμε, καθώς επίσης και με ναπάλμ, με βόμβες διασποράς, με πυραύλους. Είναι συνεχής ο βομβαρδισμός, είναι καθημερινός και προστίθεται από καιρό σε καιρό η χρήση χλωρίου, υπήρξαν έξι επιθέσεις σε ένα μήνα με χλώριο. Έτσι, σήμερα η Γούτα είναι άνθρωποι που είναι σαν ποντικοί κλειδωμένοι σε κελάρια και μερικές φορές είναι τόσοι πολλοί στα κελάρια που βγαίνουν από αυτά τα κελάρια για να προσπαθήσουν να κοιμηθούν στην ύπαιθρο, με την ελπίδα να μην πέσουν θύματα βομβαρδισμού».
Σοφί Κλοντέτ:
«Είναι σωστό να πούμε ότι σ’ αυτή τη σύγκρουση οι πολίτες είναι αιχμάλωτοι μεταξύ των κυβερνητικών δυνάμεων και των ανταρτών και ότι είναι θύματα και των δύο στρατοπέδων;»
Ραφαέλ Πιτί: «Ναι, ισχύει για το σύνολο του πληθυσμού».
Σοφί Κλοντέτ:
«Έχετε δει προσωπικά καταχρήσεις από τους αντάρτες; Γίνεται λόγος για χημικά όπλα που μπορεί να έχουν χρησιμοποιηθεί από τους αντάρτες»
Ραφαέλ Πιτί: «Σίγουρα οι αντάρτες έχουν χρησιμοποιήσει και χημικά όπλα. Ο συριακός λαός, απέχει πολύ από την επανάσταση που ήλπιζε ότι θα του φέρει κάποια ελευθερία. Τώρα κρατείται όμηρος μεταξύ των διαφόρων ομάδων και είναι εκείνος που πληρώνει το βαρύτερο τίμημα».
Σοφί Κλοντέτ: «Δρ Ραφαέλ Πιτί, ευχαριστώ πολύ για τη μαρτυρία σας. Αναφέρω τον τίτλο του βιβλίου σας: «Πήγαινε εκεί που σε οδηγεί η ανθρωπότητα». Ευχαριστώ και πάλι».