Το ευρωπαϊκό ερευνητικό πρότζεκτ στοχεύει να αλλάξει τη ζωή ανθρώπων που έχουν σοβαρά διανοητικά προβλήματα και πολλαπλές αναπηρίες
Καλώς ήλθατε στην εκπομπή Futuris. Αυτή την εβδομάδα, βρισκόμαστε στην Πολωνία. Οι επιστήμονες συνεργάζονται πάνω σε μια τεχνολογία που θα αλλάξει τη ζωή ορισμένων ανθρώπων. Σ' αυτό το νηπιαγωγείο στο Πόζναν, εφαρμόζεται ένα καινοτόμο πρότζεκτ που ονομάζεται Insension. Στοχεύει να αλλάξει τη ζωή ανθρώπων που έχουν σοβαρά διανοητικά προβλήματα και πολλαπλές αναπηρίες, με τη βοήθεια προηγμένων τεχνολογιών, όπως η τεχνητή νοημοσύνη, το ίντερνετ των πραγμάτων. Τους βοηθά να βρουν έναν νέο τρόπο επικοινωνίας.
Μιλήσαμε με τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από αυτή την τεχνολογία, από το ερευνητικό ευρωπαϊκό πρότζεκτ, αλλά και με κάποιος που θα ωφεληθούν από τη χρήση του. Η Τζουστίνα Τόμζακ-Μπόζκο θέλει πολύ να βοηθήσει τον οκτάχρονο γιο της Τζέρεμι. Αντιμετωπίζει σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες: «Είναι πιο κουραστικό από το να κάνω κάτι για μένα. Δεν είναι κουραστικό να τον ταΐζω, να του αλλάζω τα ρούχα. Αυτό που με κουράζει είναι να προσπαθώ όμως όλη την ώρα να καταλάβω πώς είναι και αν θέλει κάτι».
Και τώρα η συγκεκριμένη τεχνολογία μπορεί να παράσχει στην Τζουστίνα την πρόσθετη υποστήριξη που έχει ανάγκη. Παράλληλα, προσφέρει μεγαλύτερη αυτονομία και στον Τζέρεμι.
Πώς λειτουργεί; Στηρίζεται στις συμπεριφορές των ατόμων με αναπηρία, στα οποία απευθύνεται. Μια κάμερα καταγράφει τη συμπεριφορά του Τζέρεμι στο νηπιαγωγείο. Το μαγνητοσκοπημένο υλικό και οι ηχητικές καταγραφές συγκεντρώνονται σε μια βάση δεδομένων, που χρησιμοποιεί τεχνητή νοημοσύνη:
«Η κάμερα εστιάζει στο άτομο με την αναπηρία και στην συνέχεια η τεχνητή νοημοσύνη, αυτό το λογισμικό μπορεί να ταυτοποιήσει αυτό το άτομα. Παρακολουθεί τις χειρονομίες, τις κινήσεις, όλο το σώμα. Και επίσης καταγράφει αυτές τις μικρές κουκκίδες, αυτά τα σημεία στο πρόσωπο, που παρακολουθούνται και είναι ενδείξεις συγκεκριμένων εκφράσεων του προσώπου» εξηγεί ο Μικάλ Κοσιντόβσκι, συντονιστής του πρότζεκτ Insension.
Το σύστημα καταγράφει τις χειρονομίες και τις κινήσεις που θεωρεί σημαντικές και τι σημαίνουν. Ο στόχος είναι να μεταφέρει στη συνέχεια την ερμηνεία τους, στους ανθρώπους που φροντίζουν αυτά τα άτομα.
Η διευθύντρια του νηπιαγωγείου Τζουστίνα Τιρακόβσκα πιστεύει ότι με αυτόν τον τρόπο θα μπορούν να αντιδράσουν γρηγορότερα, κατανοώντας τις ανάγκες των παιδιών: «Όταν δουλεύουμε με ένα καινούργιο παιδί που έχει σύνθετα προβλήματα, ας πούμε για παράδειγμα πραγματικά σοβαρές αναπηρίες, δεν είμαστε σίγουροι τι βλέπουμε. Δεν είμαστε σίγουροι τι θέλει το παιδί και τι μπορούμε να κάνουμε εμείς γι' αυτόν ή γι' αυτήν. Η τεχνολογία μπορεί να μας βοηθήσει να το κατανοήσουμε».
Η συμμετοχή στο πρότζεκτ, βοηθά την Τζουστίνα να δει την εξέλιξη του συστήματος. Και ελπίζει ότι κάποια μέρα θα επεκταθεί και σε άλλα άτομα, πέρα από τον γιο της: «Χρειάζονται τρεις μήνες για προετοιμαστεί κάποιος να μείνει στο σπίτι μόνος του με τον Τζέρεμι. Εάν καταφέρει να τον καταλάβει, χωρίς τη δική μου βοήθεια, χωρίς τις ατελείωτες ώρες εξηγήσεων και δουλειάς, θα είναι εξαιρετικό».
Παρόλο που η τεχνολογία είναι ακόμη σε πρώιμο στάδιο, όλοι ελπίζουν να είναι διαθέσιμη στο εγγύς μέλλον. Γιατί θα βοηθήσει γονείς, δασκάλους, παρόχους φροντίδας αλλά πάνω από όλα άτομα σαν το Τζέρεμι, να γίνουν πιο ανεξάρτητα.