«Ξένος»στο Θησείον: Ο «άλλος»Έλληνας που μένει δίπλα μας

Πνευματικά Δικαιώματα

Από Euronews

Δημοσιεύθηκε 09/10/2013 - 17:37

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Ο «Ξένος: Αόρατη Όλγα, Άουστρας ή Η Αγριάδα» των Γιάννη Τσίρου και Λένας Κιτσοπούλου είναι ένα από τα θεατρικά έργα που συγκλονίζουν με την επικαιρότητα των θεμάτων που θέτει αλλά και την αμεσότητα της γλώσσας που έχει. Πρόκειται για δύο διαφορετικά κείμενα που από διαφορετική πλευρά και με διαφορετική διάθεση καταπιάνονται με την έννοια του Ξένου στην ελληνική κοινωνία. Ενοχλούν με την ευθύτητά τους,σε προβληματίζουν για το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζεις και αυτό σίγουρα δεν έχει να κάνει μόνο με τα πρόσφατα γεγονότα. Η παράσταση αποκαλύπτει πόσο βαθιά συντηρητικό, σκληρό, φασιστικό και αποκρουστικό είναι μέρος των Ελλήνων που ζουν και αναπνέουν δίπλα μας.

Γι‘αυτό το λόγο, η παράσταση συνεχίζει την επιτυχημένη της πορεία στο ελληνικό θέατρο για τρίτη θεατρική σεζόν, αφού πήρε διθυραμβικές κριτικές όπου και αν παίχτηκε, ακόμα και στο εξωτερικό (Πίκολο Τεάτρο – Μιλάνο, Κλουζ – Ρουμανία,Γκρατς –Αυστρία, Χαϊδελβέργη και Στουτγκάρδη – Γερμανία), και φιλοξενείται τώρα στο Θησείον, από 3 Οκτωβρίου και για ένα μήνα.

Η πρωταγωνίστρια της παράστασης, Λένα Παπαληγούρα μας μίλησε γι’ αυτή τη συγκλονιστική παράσταση που της χάρισε μάλιστα, πέρσι το βραβείο Μελίνα Μερκούρη για την καλύτερη γυναικεία ερμηνεία της χρονιάς.

Λένα, ποια είναι τα θέματα που θίγει αυτή η παράσταση;

Τα 2 μονόπρακτα που παρουσιάζουμε σ’ αυτή την παράσταση έχουν κοινό θέμα τον ξένο. Ο κάθε συγγραφέας διερευνά με το δικό του τρόπο την έννοια του ξένου, θέτει προβληματισμούς και εξετάζει το πόσο ανοιχτοί είμαστε απέναντι στο διαφορετικό στην Ελλάδα του σήμερα. Σε μια χώρα σε κρίση. Για μένα το πολύ ενδιαφέρον της παράστασης είναι ότι ενώ το θέμα είναι ίδιο, ο κάθε συγγραφέας το αντιμετωπίζει τελείως διαφορετικά και σαν γραφή αλλά και σαν ιστορία! Ο Γιάννης Τσίρος, στο πρώτο έργο μιλά για μια μετανάστρια που πέφτει θύμα τράφικινγκ και εξαναγκάζεται να δουλέψει ως πόρνη. Επιλέγει δηλαδή να μας φέρει αντιμέτωπους με αυτό το θέμα ταμπού και να μας ευαισθητοποιήσει απέναντι σ’ αυτό το φαινόμενο που,πιστέψτε με, είναι πολύ μεγαλύτερο καιτρομακτικότερο απ’ό,τι φανταζόμαστε. Απ’ την άλλη μεριά,η Λένα Κιτσοπούλου στο δεύτερο έργο μας μιλά για μια παρέα Ελλήνων, η οποία ζει στην Ελλάδα του σήμερα και αποφασίζει να καλέσει στο σπίτι της έναν τουρίστα.Με μια αστεία αφορμή η συσσωρευμένη οργή αυτών των ανθρώπων ξεσπά απέναντι στον καλεσμένο, αποκαλύπτοντας το χάος στη σκέψη τους, τη βία και τη θλίψη που κρύβουν μέσα τους.

Τι σου άρεσε περισσότερο στο κάθε κείμενο;

Αγαπώ εξίσου και τα δύο έργα για πολλούς λόγους το καθένα. Αρχικά γιατί και τα δύο έχουν έναν βαθύ κοινωνικό προβληματισμό, μια μεγάλη ευαισθησία,μια ιδιαίτερη γραφή και σκέψη. Αγαπώ την Όλγα, τον ρόλο της πόρνης μετανάστριας και χαίρομαι που την υπερασπίζομαι και μιλάω κάθε βράδυ για την ιστορία της.Με συγκινεί η υπαινικτική γραφή του Τσίρου και η ματιά του για την ηρωίδα.Επίσης, με συγκινούν ο προβληματισμός,ο κυνισμός, το χιούμορ, η θλίψη της Κιτσοπούλου, το βάθος και ο θυμός της,η αγάπη που έχει ακόμα και για τους αρνητικούς ήρωες της, γιατί και αυτοί τελικά θύματα μιας άδικης πραγματικότητας είναι. Κατά καιρούς όλοι πιάνουμε τον εαυτό μας να μιλάει όπως αυτοί και αυτό είναι και το πιο τρομακτικό…

Επαναλαμβάνετε την παράσταση για τρίτη χρονιά. Που οφείλεται η επιτυχία της;

Νομίζω η επιτυχία οφείλεται σ’ αυτό που προκαλεί η παράσταση στους θεατές. Το θέμα και των δυο έργων είναι πολύ επίκαιρο και η παρουσίαση τους αρκετά αιχμηρή. Και αυτό δημιουργεί πολλά συναισθήματα.Επίσης, όλοι οι συντελεστές αγαπάμε πολύ την παράσταση και αυτό όσο κλισέ και αν ακούγεται μας δίνει μια ενέργεια,ένα κέφι και ένα βάθος που επικοινωνεί με το κοινό.

Ο ρόλος σου στην«Αόρατη Όλγα» σου χάρισε το βραβείο Μελίνα Μερκούρη, το 2012. Άλλαξε κάτι στη ζωή σου η συγκεκριμένη βράβευση;

Νιώθω πολύ μεγάλη ευγνωμοσύνη και τιμή γι’ αυτό το βραβείο.Με έκανε πολύ χαρούμενη! Στη ζωή μου δεν άλλαξε κάτι, και αλίμονο κι αν άλλαζε κιόλας. Τα βραβεία σου δίνουν δύναμη και χαρά, αλλά δεν εξασφαλίζουν καμιά δουλειά ούτε τη μελλοντική σου πορεία.Αυτό είναι προσωπικό θέμα του καθενός,όπως και η δουλειά μας, οι επιλογές μας,η στάση μας στη ζωή. Συνεχίζω και αγαπάω την παράσταση με τον ίδιο τρόπο. Συνεχίζω και προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου όσο πιο πιστά και αφοσιωμένα μπορώ. Έχω όμως στο συρτάρι μου την καρφίτσα της Μελίνας και όταν με πιάνει πολλή αγωνία, της ρίχνω μια ματιά και παίρνω κουράγιο.

Πώς ήταν η εμπειρία από την παρουσίαση της παράστασης στο εξωτερικό; Οι ξένοι έπιασαν το σφυγμό της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας που καταγράφουν τα δύο κείμενα των ελλήνων συγγραφέων;

Τα ταξίδια αυτής της παράστασης ήταν μια υπέροχη εμπειρία.Σε κάθε χώρα οι ερωτήσεις του κόσμου μετά την παράσταση ήταν διαφορετική αλλά η συγκίνηση και η προσήλωση ίδια!Είδαμε παντού ένα ενδιαφέρον για την Ελλάδα και συνήθως οι άνθρωποι τοποθετούνταν πολύ ουσιαστικά πάνω στα έργα. Παρ’ όλο που τα έργα όντως μιλούν για την ελληνική πραγματικότητα, οι ξένοι θεατές έπιαναν το σφυγμό και καταλάβαιναν τους ήρωες. Νομίζω αυτό αποδεικνύει ακόμα μια φορά ότι τα σημαντικά προβλήματα είναι πάντα επίκαιρα και πάντα παρόντα σε κάθε χώρο και χρόνο..

Αισθάνεσαι κοντά στην Όλγα; Σε ενώνει κάτι μαζί της;

Για κάποιο λόγο ναι.Την έχω αγαπήσει. Την αισθάνομαι πολύ δική μου. Ίσως γιατί το θέμα του τράφικινγκ ανέκαθεν με συγκινούσε βαθιά, ίσως γιατί νιώθω ότι η ιστορία της ακούγεται μέσα από μένα. Σαν να της δίνω φωνή μ’ έναν τρόπο. Φωνή και χώρο σ’ έναν άνθρωπο που στη ζωή δεν ακούμε τη φωνή του. Φυσικά και η ζωή της δεν έχει τίποτα κοινό με τη δική μου. Εκείνη ζει μια κόλαση. Βιώνει την αγωνία της υπηκοότητας, το αίσθημα του ανήκειν, την τρέλα του εγκλεισμού,την εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο. Ίσως όμως η μοναξιά της κάπου να ακουμπάει μέσα μου.

Πρόκειται για μια παράσταση με σαφές κοινωνικοπολιτικό μήνυμα. To trafficking και η καταναγκαστική πορνεία έχει ισχυρές ρίζες και στη χώρα μας και από την άλλη αντιλαμβανόμαστε το ρατσισμό που υπάρχει γύρω μας. Ποια είναι η δική σου θέση απέναντι σ’ αυτό τον κόσμο που αναδεικνύεται μέσα από την παράσταση;

Με τρομάζει πολύ ο ρατσισμός που βλέπω γύρω μου. Ο φόβος για το διαφορετικό, η οργή που κρύβουμε μέσα μας. Νομίζω ότι καμία κοινωνία δεν προχωρά δίχως σεβασμό για τον άνθρωπο και την προσωπικότητα του, αλλά ο σεβασμός είναι θέμα παιδείας και πολιτισμού και δυστυχώς βλέπουμε γύρω μας πάρα πολύ μεγάλη έλλειψη κουλτούρας, μόρφωσης,σκέψης. Σιχαίνομαι και καταδικάζω τη βία και τον φασισμό από όπου και αν προέρχονται. Ανησυχώ πολύ και πιστεύω ότι πρέπει να αντισταθούμε σ’ αυτά με όποιο τρόπο μπορούμε, μέσα απ’ τη δουλειά και την τέχνη μας αλλά και μέσα από την καθημερινότητα μας. Χαίρομαι γιατί τουλάχιστον μέσα από αυτή την παράσταση δίνουμε στους θεατές την ευκαιρία να φύγουν λίγο πιο προβληματισμένοι και την άλλη φορά θα σκεφτούν ίσως λίγο περισσότερο προτού ψηφίσουν, προτού πουν για μια πόρνη «ε, μα τα ‘θελε κι αυτή», προτού μιλήσουν για το έθνος μας λες κι είναι το σπουδαιότερο στον κόσμο,προτού γενικεύσουν και πουν ότι όλοι οι ξένοι είναι κλέφτες κλπ κλπ κλπ.Δυστυχώς η λίστα είναι τεράστια.

Τι είναι αυτό που σε ενοχλεί περισσότερο στην καθημερινότητά σου;

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Η βία, ο ρατσισμός, η έλλειψη σεβασμού, η αδικία, το ψέμα, η αγένεια, η κακότητα, η βρωμιά, η φτώχεια,η θλίψη, η οργή που βλέπω γύρω μου.

Είσαι μια από τις ηθοποιούς που έχουν συνεργαστεί με πολλούς σκηνοθέτες και θεατρικά σχήματα.Αισθάνεσαι τυχερή από τη μέχρι σήμερα πορεία σου;

Πάρα πολύ τυχερή και πολύ ευγνώμων. Είμαι πολύ δουλευταρού,αλλά είχα και πολύ όμορφες ευκαιρίες μέσα από τις οποίες συναντήθηκα με σπουδαία έργα και ανθρώπους, έμαθα πολλά και εξελίχθηκα και σαν ηθοποιός και σαν άνθρωπος.

Τι θα επιθυμούσες τα επόμενα χρόνια;

Να είμαι γερή και εγώ και οι άνθρωποι που αγαπώ, να συνεχίσω να κάνω τη δουλειά μου με το ίδιο πάθος και ευχαρίστηση, να κάνω οικογένεια.Και οπωσδήποτε ένα καλύτερο μέλλον για τη χώρα μου και τους ανθρώπους της.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Ποια είναι τα προσεχή θεατρικά σου σχέδια;

θα συνεχίσουμε τις παραστάσεις του «Ξένου» μέχρι μέσα Νοεμβρίου. Στις 15,16 Οκτωβρίου θα συμμετέχω στο αναλόγιο του Δημητριάδη “Εκκένωση“σε σκηνοθεσία Γιάννη Κόκκου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνάντηση που μου δίνει πολλή χαρά.Ανυπομονώ να αρχίσω πρόβες στο θέατρο Πορεία, όπου τον Μάρτιο θα κάνουμε το Βlasted της Σάρα Κέιν σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Τάρλοου με τον Ακύλλα Καραζήση και τον Μιχάλη Αφολάνιο. Είναι για μένα ένα υπέροχο και πολύ σκληρό έργο.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

ΑΟΡΑΤΗ ΟΛΓΑ του Γιάννη Τσίρου

Σκηνοθεσία Γιώργος Παλούμπης Σκηνικά – Κοστούμια Ιωάννα Τσάμη

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Μουσική Μάριος Στρόφαλης Φωτισμοί Βασίλης Κλωτσοτήρας

ΑΟΥΣΤΡΑΣ Η’ Η ΑΓΡΙΑΔΑ της Λένας Κιτσοπούλου

Σκηνοθεσία Γιάννης Καλαβριανός Σκηνικά – Κοστούμια Ιωάννα Τσάμη

Χορογραφία – Επιμέλεια κίνησης Ξένια Θεμελή Φωτισμοί Βασίλης Κλωτσοτήρας

Παίζουν: Γρηγόρης Γαλάτης, Βασίλης Καραμπούλας, Λένα Παπαληγούρα, Γιωργής Τσουρής

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Θησείον,Τουρναβίτου 7, Θησείο, τηλ. 210 3255444