Μια νέα υπερ-ομάδα, οι δύο σημερινές ομάδες, τρεις ή ακόμη και τέσσερις ομάδες: όλες οι υποθέσεις είναι ακόμη πιθανές. Εν τω μεταξύ, ακυρώνεται η ιδρυτική συνεδρίαση της Ομάδας των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤα κόμματα της ακροδεξιάς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο βρίσκονται αυτές τις εβδομάδες στη δίνη διαπραγματεύσεων που θα καθορίσουν τη θέση τους, με πολλές δυνατότητες στο τραπέζι.
Το μέλλον των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών
Σταθερό σημείο φάνηκε να είναι η ομάδα των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών (Ecr), η οποία με 83 ευρωβουλευτές έγινε η τρίτη μεγαλύτερη στην Ευρωβουλή, αφού ενσωμάτωσε πέντε μέλη του ρουμανικού κόμματος Aur.
Όμως η ιδρυτική συνεδρίαση του Ecr, που ήταν προγραμματισμένη για τις 26 Ιουνίου, αναβλήθηκε για τις 3 Ιουλίου: «απαιτείται περισσότερος χρόνος για τις εσωτερικές διαπραγματεύσεις», αναφέρεται στο επίσημο σημείωμα της ομάδας. Σύμφωνα με κοινοβουλευτικές πηγές του Euronews, οι συζητήσεις συνεχίζονται μεταξύ των δύο κύριων αντιπροσωπειών της ομάδας, των Αδερφών της Ιταλίας με 24 ευρωβουλευτές και των Πολωνών του Νόμου και της Δικαιοσύνης (PiS) με 20.
Το κύριο πολιτικό θέμα αφορά την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία σύμφωνα με τησυμφωνία που διαπραγματεύτηκαν οι τρεις κύριες πολιτικές οικογένειες στο Κοινοβούλιο, Λαϊκοί, Σοσιαλιστές και Φιλελεύθεροι, θα εξακολουθήσει να ανατίθεται στην Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Το κόμμα του οποίου ηγείται η Τζόρτζια Μελόνι θα μπορούσε να υποστηρίξει την υποψηφιότητα της σημερινής προέδρου, ίσως με αντάλλαγμα την αντιπροεδρία της Επιτροπής ή, σε κάθε περίπτωση, ένα σημαντικό χαρτοφυλάκιο για τον μελλοντικό Ιταλό επίτροπο. Το πολωνικό κόμμα, από την άλλη πλευρά, είναι σταθερά αντίθετο.
Γενικότερα, το Ecr φαίνεται να παλεύει με ένα δίλημμα προσέγγισης ενόψει της επόμενης νομοθετικής περιόδου: αν θα αυξήσει ή όχι τη συνεργασία του με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ή, αντίθετα, αν θα διατηρήσει τις πιο ακραίες θέσεις που χαρακτηρίζουν τη ριζοσπαστική δεξιά. Ειδικά αν προκύψουν και άλλες ομάδες προς τα δεξιά, θα είναι πιο δύσκολο για τους Λαϊκούς, τους Σοσιαλιστές και τους Φιλελεύθερους να εφαρμόσουν ένα "cordon sanitaire" (κόκκινη γραμμή, ας πούμε) προς το Ecr.
Ενώ ορισμένες αντιπροσωπείες τάσσονται σαφώς υπέρ της υπόθεσης της συνεργασίας, όπως οι Fratelli d'Italia και οι Σουηδοί Δημοκράτες, το PiS φέρεται να συζητά ακόμη την εσωτερική γραμμή. Σύμφωνα με κοινοβουλευτικές πηγές, πίσω από την αναβολή της συνάντησης βρίσκονται ακριβώς οι εσωτερικές διαφωνίες στο πολωνικό κόμμα. Και δεν αποκλείεται το PiS να αποφασίσει να αποχωρήσει από τους Ευρωπαίους Συντηρητικούς και Μεταρρυθμιστές, αν και αυτή δεν φαίνεται προς το παρόν η πιο πιθανή υπόθεση.
Τα σενάρια στα δεξιά
Σε περίπτωση που αποφασίσουν να εγκαταλείψουν το Ecr, οι είκοσι Πολωνοί ευρωβουλευτές θα έχουν την πολυτέλεια να επιλέξουν την πολιτική τους τοποθέτηση. Η πιο πρόσφατη υπόθεση που κυκλοφορεί στους διαδρόμους των Βρυξελλών είναι αυτή των τεσσάρων συνολικά ομάδων: των σημερινών Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών (83 ευρωβουλευτές) και της Ταυτότητας και Δημοκρατίας (58 ευρωβουλευτές), καθώς και δύο νέων σχηματισμών που βρίσκονται ακόμη στα σκαριά.
Κάθε ομάδα χρειάζεται τουλάχιστον 23 ευρωβουλευτές από τουλάχιστον επτά κράτη μέλη της ΕΕ, ένα δύσκολο αλλά όχι ανέφικτο όριο. Για παράδειγμα, το γερμανικό κόμμα Alternative fürDeutschland φαίνεται να πιέζει, με βάση τους 15 εκπροσώπους του στο Κοινοβούλιο, για μια νέα ομάδα κυρίαρχων κομμάτων με τους Πολωνούς της Konfederacja και άλλους μικρότερους εταίρους, από τους Ισπανούς του Se Acabò La Fiesta (τρεις ευρωβουλευτές) έως τους Ρουμάνους του Sos (δύο ευρωβουλευτές). Ακόμα και πολύ μικρές αντιπροσωπείες θα μπορούσαν να επιτρέψουν να επιτευχθεί το όριο των απαιτούμενων επτά χωρών: οι δύο Σλοβάκοι της Hnutie Republika, ο Έλληνας ευρωβουλευτής της Nikè και ο Ούγγρος της Mi Hazánk.
Ακόμη και ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν, ο οποίος μετά από αρκετές επαφές με την Ecr επανενώθηκε για να συμμετάσχει στην ομάδα, φαίνεται ότι μπορεί να σχηματίσει μια δική του, με ισχυρή ανατολική έλξη. Εκτός από το δικό του κόμμα, το Fidesz, θα περιλαμβάνει τους Σλοβάκους του Smer του πρωθυπουργού Ρόμπερτ Φίκο (που εκδιώχθηκε στην τελευταία νομοθετική περίοδο από τους Σοσιαλιστές και τους Δημοκράτες), τους Τσέχους του Ano, που μόλις αποχώρησαν από την Ανανέωση της Ευρώπης, και τους Σλοβένους του Sds, που θα πρέπει πρώτα να εγκαταλείψουν το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα.
Αυτά τα τέσσερα κόμματα από μόνα τους θα εξασφάλιζαν τον ελάχιστο απαιτούμενο αριθμό ευρωβουλευτών, ενώ το όριο των χωρών καταγωγής θα μπορούσε να επιτευχθεί χάρη στην είσοδο ευρωβουλευτών από άλλα κόμματα που δεν ανήκουν σήμερα σε καμία πολιτική ομάδα: υπάρχουν κάποιοι από την Ελλάδα, την Κύπρο, τη Βουλγαρία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, την Τσεχική Δημοκρατία και τη Σλοβακία.
Σε κάθε περίπτωση, ο διαχωρισμός της ακροδεξιάς σε διάφορες ομάδες δεν μετριάζει απαραίτητα τις επιπτώσεις του στην ισορροπία του Κοινοβουλίου. Εκτός από το ζήτημα του πολέμου στην Ουκρανία και το αν θα πρέπει να δοθεί ή όχι στρατιωτική βοήθεια στην κυβέρνηση του Κιέβου, οι δυνάμεις αυτού του πολιτικού χώρου μάλλον συμφωνούν στα υπόλοιπα: σκληρή γραμμή κατά της παράτυπης μετανάστευσης, αντίθεση στα μέτρα της Πράσινης Συμφωνίας και σε οποιαδήποτε περαιτέρω ολοκλήρωση της ΕΕ που θα μπορούσε να μειώσει τις εξουσίες των εθνικών κρατών. Μπορεί να πορεύονται διχασμένοι, στο πενταετές νομοθετικό σώμα, αλλά είναι έτοιμοι να ψηφίσουν ενωμένοι.