Το κίνημα για την ανεξάρτητη διαβίωση ζητά να μπει τέλος στις δομές αναπήρων και καταγγέλλει ότι η κοινωνία τους βλέπει ως "παθητικούς αποδέκτες προνοιακής βοήθειας".
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
"Η φωνή μας μετράει": Με αυτό το σύνθημα, εκατοντάδες άτομα με αναπηρία από όλη την Ευρώπη συγκεντρώθηκαν στις Βρυξέλλες για να απαιτήσουν τον τερματισμό του διαχωρισμού τους από την κοινωνία. Αυτό συμβαίνει, για παράδειγμα, όταν τα άτομα με αναπηρία αναγκάζονται να ζουν σε θεσμοθετημένους χώρους από τους οποίους δεν μπορούν να φύγουν ή από τους οποίους δεν είναι σε θέση να λάβουν τις δικές τους αποφάσεις. "Η κοινωνία βλέπει τα άτομα με αναπηρία ως παθητικούς αποδέκτες βοήθειας", εξηγεί ο Florian Sanden. "Και αυτό καθορίζει την οργάνωση των συστημάτων υποστήριξης", συνεχίζει ο Πολωνός, ο οποίος έχει επίσης αναπηρία.
Η ΕΝΙΛ, η οργάνωση που διοργανώνει την εκδήλωση, ζητά να κλείσουν αυτοί οι χώροι. " Πρέπει επειγόντως να απομακρυνθούμε από τύπους υποστήριξης, όπως τα ιδρύματα, που μας αναγκάζουν να παραμείνουμε παθητικοί", λέει ο Sanden. Σύμφωνα με τη Νάντια Χαντάντ, συμπρόεδρο της ENIL και άτομο με αναπηρία, πολλοί από τους πληγέντες " αναγκάζονται να ζουν με ανθρώπους που δεν επιλέγουν και αναγκάζονται να έχουν ένα σύστημα πάνω στο οποίο δεν έχουν κανέναν έλεγχο".
Και ενώ αναγνωρίζει κάποιες αλλαγές, πιστεύει ότι δεν είναι αρκετές. "Τώρα όλοι συμφωνούν ότι δεν χρειάζεται να χτίσουμε μεγάλα ιδρύματα, αλλά εξακολουθούν να χτίζονται μικρά. Αλλά πρόκειται για την ίδια κουλτούρα", θρηνεί.
Η ENIL θέλει τα άτομα με αναπηρία να μπορούν να ζουν ανεξάρτητη ζωή έξω από αυτά: "Χρειαζόμαστε μορφές υποστήριξης που μας ενδυναμώνουν, ειδικά έναν προσωπικό προϋπολογισμό και έναν προσωπικό βοηθό", πιστεύει η Sanden.
Το να έχεις τον έλεγχο της δικής σου ζωής συχνά σημαίνει ότι μπορείς να βγεις από το σπίτι και να συμμετέχεις στην κοινωνία."Κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν καμία απολύτως επιλογή", θρηνεί ο Kamil Goungor, ο οποίος έχει επίσης αναπηρία και είναι μέλος της ENIL. Αυτό ισχύει για όσους βρίσκονται σε ιδρύματα, εξηγεί ο Goungor, ή "για όσους τα σπίτια τους δεν είναι προσβάσιμα ή δεν έχουν βοηθό". Ο ίδιος έχει έναν, γεγονός που διευκολύνει τη ζωή του. "Δεν ζητάμε κάτι ιδιαίτερο. Ζητάμε να έχουμε τα ίδια δικαιώματα με τους άλλους", υποστηρίζει ο Goungor.
Η ΕΕ πρέπει να σταματήσει να χρηματοδοτεί διαχωρισμένες υπηρεσίες, λέει η ENIL
"Δεν μιλάμε για να πάρουμε τους ανθρώπους από ένα ίδρυμα και να τους αφήσουμε ελεύθερους στην κοινωνία. Δεν είναι αυτή η πρόταση", εξηγεί ο Hadad. Η διαδήλωση πέρασε μπροστά από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και κατέληξε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με σαφή στόχο: να ζητηθεί από την ΕΕ να σταματήσει τη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων.
"Προσπαθούμε εδώ και πολύ καιρό να τους πείσουμε να σταματήσουν να χρηματοδοτούν ιδρύματα και ορισμένα εργαστήρια με ευρωπαϊκά κονδύλια και να επενδύσουν σε μορφές υποστήριξης που ενδυναμώνουν τους ανθρώπους", εξηγεί ο Sanden. Αυτό, λέει, θα σήμαινε την εκπλήρωση των υποχρεώσεων που απορρέουν από τη Σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία.
Επιπλέον, ζητούν επίσης από την ΕΕ να υποβάλει πρόταση για τον τερματισμό της χρηματοδότησης των ιδρυμάτων. "Χρειαζόμαστε ένα έγκαιρο στρατηγικό σχέδιο που να σχετίζεται με τη χρηματοδότηση, τους ανθρώπινους πόρους και τους τεχνικούς πόρους για τη χειραφέτησή μας", δήλωσε ο Hadad, διότι αν αυτό δεν γίνει, οι ενδιαφερόμενοι "θα ζητήσουν να επιστρέψουν στα ιδρύματα".
Η ENIL ζητά επίσης τον τερματισμό της διαχωρισμένης εκπαίδευσης ή των ειδικών κέντρων εργασίας για τα άτομα με αναπηρία. "Όλοι μπορούν να πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο με τα παιδιά της γειτονιάς" και "θα πρέπει να πηγαίνουν στην ίδια αγορά εργασίας με τους άλλους εργαζόμενους". Αυτό χρειάζεται περισσότερη χρηματοδότηση για να γίνει.
Η διαμαρτυρία έγινε στο πλαίσιο του Freedom Drive, που πραγματοποιείται κάθε δύο χρόνια για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία.