Όλος ο πλανήτης έχει στραμμένη την προσοχή του τις τελευταίες μέρες στα γεγονότα της Γαλλίας, και στην επίθεση στη Charlie Hebdo. Την ίδια όμως
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΌλος ο πλανήτης έχει στραμμένη την προσοχή του τις τελευταίες μέρες στα γεγονότα της Γαλλίας, και στην επίθεση στη Charlie Hebdo. Την ίδια όμως περίοδο, σε μια περιοχή της Αφρικής, μια τρομοκρατική οργάνωση κλιμακώνει την δράση της, αφήνοντας πίσω της χιλιάδες νεκρούς. Είναι η Μπόκο Χαράμ που δρα στην Νιγηρία και έγινε γνωστή παγκόσμια, μετά την απαγωγή των 220 κοριτσιών από ένα λύκειο της χώρας, τον προηγούμενο Απρίλιο. Ποια είναι όμως η Μπόκο Χαράμ; Ποια είναι όμως η δράση και οι στόχοι της και γιατί τα δυτικά media δεν στρέφουν την προσοχή τους σ’ αυτήν;
Η Μπόκο Χαράμ (στη διάλεκτο «Χαούσα», σημαίνει: «Είναι αμάρτημα η δυτική παιδεία») εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 2002 στη βόρεια Νιγηρία. Δημιουργήθηκε από τον μουσουλμάνο κληρικό Μοχάμεντ Γιουσούφ. Είναι μια σουνιτική, ακραία ισλαμική σέκτα που μετατράπηκε το 2009 σε μια σαλαφιστική τζιχαντιστική οργάνωση. Έδρα της ήταν η πόλη Μαϊντουγκούρι. Τα πρώτα χρόνια περιορίστηκε σε μεγάλο βαθμό στο βόρειο τμήμα της χώρας, προτού επεκτείνει τη δράση της με τη βοήθεια της Αλ Κάιντα του ισλαμικού Μαγκρέμπ, το παρακλάδι της τρομοκρατικής οργάνωσης στη Δυτική Αφρική.
Το καλοκαίρι του 2009, οι νιγηριανές δυνάμεις ασφάλειας προσπάθησαν να εκκαθαρίσουν την περιοχή από την οργάνωση. Ανάμεσα στους περίπου 800 νεκρούς, σκοτώθηκε ο ηγέτης της, Μοχάμεντ Γιουσούφ. Οι μαχητές της ορκίστηκαν εκδίκηση και αύξησαν δραματικά τις επιθέσεις τους. Μέχρι τον Ιούνιο του 2014, υπολογίζεται ότι έχουν σκοτώσει περισσότερους από 5.000 πολίτες, κυρίως της Νιγηρίας, μέσα από απαγωγές, αποστολές αυτοκτονίας και τρομοκρατικές επιθέσεις. Περισσότεροι από 1,5 εκατομμύριο Νιγηριανοί έχουν αναγκαστεί αυτή την περίοδο να εγκαταλείψουν τις περιοχές που ελέγχει η οργάνωση.
Η Μπόκο Χαράμ αγωνίζεται για τη δημιουργία ενός ισλαμικού κράτους στο βορρά της Νιγηρίας και τα χτυπήματά της γίνονται σε σύμβολα του κράτους: σχολεία, εκκλησίες, τζαμιά αλλά και αστυνομικά τμήματα. Στόχος δεν είναι μόνο οι χριστιανοί της περιοχής, αλλά και όσοι κάτοικοι θέλουν να ακολουθήσουν τα δυτικά πρότυπα και ιδιαίτερα κορίτσια που απλώς πηγαίνουν σοχλείο. Σταδιακά έχει καταφέρει να δημιουργήσει το δεύτερο ισλαμικό κράτος στον κόσμο, όπου εφαρμόζεται αυστηρά η σαρία.
Η οργάνωση έχει διασυνδέσεις με τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, την Αλ Κάιντα του Μαγκρέμπ και τους Σεμπάμπ στη Σομαλία. Η δράση της δεν περιορίζεται μόνο στη Νιγηρία, αλλά και στα γειτονικά κράτη του Τσαντ και του Καμερούν και στη δημοκρατία του Νίγηρα. Η οργάνωση ελέγχει σήμερα μία έκταση περίπου 20.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, μία περιοχή που έχει δηλαδή το μέγεθος του Βελγίου. Επικεφαλής των ισλαμιστών ανταρτών είναι τα τελευταία χρόνια ο Αμπουμπακά Σεκάου.
Η Δύση στρέφει για πρώτη φορά ουσιαστικά την προσοχή της στην Νιγηρία και στην οργάνωση τον Απρίλιο του 2014, όταν η Μπόκο Χαράμ απαγάγει 276 μαθήτριες λυκείου, από το σχολείο τους στο χωριό Τσιμπόκ της πολιτείας Μπόρνο. Οι 50 καταφέρνουν να δραπετεύσουν. Στη συνέχεια κυκλοφόρησαν φήμες ότι έχουν μεταφερθεί στο Τσαντ και το Καμερούν, όπου κι έχουν πουληθεί για 12 δολάρια η κάθε μία. Κανείς δεν γνωρίζει ακόμη με βεβαιότητα την τύχη τους, ενώ ο αρχηγός της Μπόκο Χαράμ δήλωσε τον προηγούμενο Οκτώβριο ότι έχουν δοθεί ως σκλάβες του σεξ. Πάρα τις έντονες αντιδράσεις και την κινητοποίηση της Δύσης, η δράση της οργάνωσης κάθε άλλο παρά έχει περιοριστεί.
Το 2015 μπήκε με διαδοχικές τρομοκρατικές επιθέσεις: Στις 3 Ιανουαρίου, οι ισλαμιστές της Μπόκο Χαράμ εισέβαλαν στην πόλη Μπάγκα, στην βορειοανατολική επαρχία του Μπόρνο και δολοφόνησαν εκατοντάδες άτομα. Οι τελευταίες εκτιμήσεις κάνουν λόγο ακόμα και για 2.000 νεκρούς. Κανείς δεν γνωρίζει τον ακριβή αριθμό των θυμάτων, γιατί η οργάνωση ελέγχει την περιοχή και κανείς, ούτε δημοσιογράφος, ούτε ο νιγηριανός στρατός δεν μπορεί να φτάσει εκεί..
Το Σάββατο 10 Ιανουαρίου, ένα 10χρονο κορίτσι χρησιμοποιήθηκε ως βομβιστής αυτοκτονίας σε αγορά στο Μαϊντουγκούρι της Νιγηρίας με απολογισμό 16 τουλάχιστον νεκρούς και ακόμη περισσότερους τραυματίες. Τη Δευτέρα 12 Ιανουαρίου, η οργάνωση εξαπέλυσε επίθεση στο χωριό Κολοφάτα του γειτονικού Καμερούν. Υπέστη βαριά ήττα όμως από τις στρατιωτικές δυνάμεις του Καμερούν, καθώς σκοτώθηκαν 143 μαχητές της, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της καμερουνέζικης κυβέρνησης.
Είναι χαρακτηριστικό όμως ότι παρά τις συνεχείς επιθέσεις και τους νεκρούς που αφήνει στο διάβα της η τζιχαντιστική οργάνωση, τα δυτικά media δεν στρέφουν την προσοχή τους στο τι γίνεται στην Νιγηρία. Δεν έλειψαν μάλιστα οι επικρίσεις, καθώς ενώ στη Γαλλία είχαμε λιγότερο από 20 νεκρούς, οι 2000 νεκροί της Νιγηρίας στις αρχές του μηνός έλαβαν ελάχιστη κάλυψη από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε όλο τον πλανήτη.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που προσπάθησαν να τονίσουν αυτό το γεγονός, χρησιμοποιώντας το σύνθημα: «I am Charlie but I am Baga too», δηλαδή «Είμαι Σαρλί αλλά είμαι επίσης και Μπάγκα». Όπως αναφέρει η εφημερίδα Guardian, μεγάλο μέρος της ευθύνης για τη «σιωπή» του πλανήτη οφείλεται στην ίδια την ηγεσία της Νιγηρίας. Με τις εκλογές να πραγματοποιούνται στα μέσα Φεβρουαρίου, ο πρόεδρος της χώρας Γκούντλακ Τζόναθαν δεν επιθυμεί να θυμίσει στους ψηφοφόρους την πληγή της χώρας του και την αποτυχία του ίδιου να αντιμετωπίσει την τρομοκρατική οργάνωση που ελέγχει πλέον μια τόσο μεγάλη περιοχή στη Νιγηρία. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ ο πρόεδρος της χώρας εξέφρασε τα συλλυπητήριά του στις οικογένειες των θυμάτων της Γαλλίας, δεν είπε ούτε λέξη για τη σφαγή στην Μπάγκα.
Παράλληλα, Ευρώπη και ΗΠΑ έχουν αποτύχει ουσιαστικά στην αντιμετώπιση της απειλής που συνιστά ένα δεύτερο ισλαμικό κράτος στην καρδιά της Αφρικής. Οι προσπάθειες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα ήταν αποσπασματικές και δεν είχαν ουσιαστικό αποτέλεσμα. Η άμεση συνέπεια είναι ότι η τρομοκρατική οργάνωση συνεχώς διευρύνει τη δράση της και πολλαπλασιάζει τις επιθέσεις της. Η μεγάλη δυσκολία για τη Δύση όμως έγκειται στην αδυναμία ουσιαστικής συνεργασίας με την κυβέρνηση και τις κρατικές αρχές της Νιγηρίας, οι οποίες αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα διαφθοράς. Το Καμερούν μάλιστα έχει διαμαρτυρηθεί επανειλημμένα για την αδράνεια της Νιγηρίας, η οποία αδυνατεί να πάρει μέτρα.
Ο κίνδυνος για την Δύση μπορεί να μην είναι άμεσος, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτε, καθώς ενδυναμώνεται στη βόρεια Νιγηρία ένα ακραίο ισλαμικό κίνημα που δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε μέσο για την επίτευξη των στόχων του, ανάμεσα στους οποίους είναι η εξάλειψη οτιδήποτε έχει να κάνει με τα δυτικά πρότυπα και τον δυτικό τρόπο ζωής. Η Μπόκο Χαράμ έχει μάλιστα ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας με άλλες τρομοκρατικές ομάδες της Μέσης Ανατολής και τους ακραίους τζιχαντιστές σε όλο τον κόσμο.